Maar ooit zei ze óók dat ik in de eerste maanden na de geboorte te weinig melk kreeg, zonder dat zij dat wist.
Huilen als reflex dus, om mijn onvervulde behoefte duidelijk te maken.
Dat is wat baby's doen. Huilen is hun enige optie om invloed uit te oefenen.
Opvoeding van kinderen bestaat voor een groot deel uit het leren van normen en waarden.
"Niet doen, Jantje! Goed gedaan, Jantje!".
Je inpassen in de samenleving door het opgeven van directe behoeftenbevreding.
Mede op die manier ontwikkelen we controle. Sommige mensen worden zelfs controlfreaks.
En we ontwikkelen subtielere manieren om invloed uit te oefenen.
"Al doende zal ons handelen ons een gevoel geven van een zekere mate van invloed op onze omgeving. Naarmate onze vaardigheden groter worden en ons vermogen om met de omgeving te dealen groeit, zal dat rust en zelfvertrouwen met zich mee brengen. In het ideale geval zullen we vooral succesvol zijn waar het gaat om dingen te regelen die ook echt van betekenis voor ons zijn of voor onze overleving noodzakelijk. In de reguliere psychologie zou men zeggen er heeft zich dan een gezond ego ontwikkeld. Een gezond ego is een ego dat in staat is de invloed die je als persoon kunt hebben op een goede en reële manier weet aan te wenden."
(Aldus centrumzijnsorientatie.nl).
Ons ego wil er echter wel eens moeite mee hebben om de objectieve werkelijkheid op de juiste manier onder ogen te zien.
Vooral het accepteren van ons lijden is erg moeilijk. We gebruiken allemaal afweermechanismes om niet álles ineens onder ogen te moeten zien. Of dat nou bij verlies van een geliefde is, van gezondheid, van een baan, etc, zelfs van illusies. Afweermechanismes als een soort pijnstiller.
We moeten dus ons ego overwinnen om de werkelijkheid te aanvaarden.
Vanuit mijn persoonlijke situatie kan ik erkennen dat dat moeilijk is.
Naarmate mijn ziekte me meer afhankelijk maakte, moest ik mijn behoefte aan controle en invloed op steeds meer verschillende manieren tot uitdrukking brengen.
Gelukkig kan ik goed communiceren; waarschijlijk daardoor gebeurt er heel vaak wat ik wil.
Maar daarbij ben ik volkomen afhankelijk van anderen. Ik kan niets meer zelf.
Het enige verschil met mijn baby-status is mijn mondigheid; ik wordt nu wél gehoord.
Er wordt dus eigenlijk van mij geëist dat ik mij lichamelijk overgeef.
Overgave aan mijn verzorgenden.
Erop vertrouwen dat zij handelen met mijn welzijn voor ogen.
Dat is een héél langdurig proces.
Vooral voor een controlfreak en perfectionist als ik.
Verschillende mensen hebben mij er mee geholpen.
Elke fysieke terugval vergt een nieuw wilsbesluit over wat en hoe ik iets wil loslaten.
Inmiddels moet ik al heel wat taken en verantwoordelijkheden in handen leggen van mijn "nieuwe moeders" van de thuiszorg.
Er wordt gezegd:
"Slaagt de overgave dan zijn wij verlost van ons egocentrische zelf en wat ons tot dan toe heeft opgesloten in onszelf. Lukt het om onszelf te bevrijden van het opgesloten zijn in onszelf, dan mogen we zeggen dat de overgave ons heeft bevrijd."
En ook:
"Totale overgave wil zeggen: jouw wil loslaten en drijven op de zee van de goddelijke wil. Een vrije geest die zich heeft overgegeven zal vrede, kalmte en de kracht van zuiverheid ervaren. Het betekent dat je alles geeft wat van jou is, je innerlijk en je uiterlijkheden - volledig, absoluut, zonder er iets voor terug te verlangen en zonder voorwaarden."
(Aldus boeddhamagazine.nl).
Oké oké, volledige overgave heb ik dus nog niet bereikt:).
CITATEN:
“It’s not the load that breaks you down, it’s the way you carry it.” – Lou Holtz
As long as you make an identity for yourself out of pain, you cannot be free of it. ~Eckhart Tolle
Surrender is real, holding on is an illusion. -Deepak Chopra
Met dank aan M.
