Ga je met me mee?
Naar het Land der Beloften?
Wanneer we besluiten daar te blijven, dan zullen we moeten integreren, om in vrijheid een volwaardig lid van die samenleving te worden.
En dat lijkt me trouwens geen eenvoudig proces. In geen enkel opzicht....
Maakt het uit of het daar een fijn vakantieoord is, of een verwachte hel? Want beloftes kunnen nu eenmaal heel hoopvol en positief zijn, maar ook erg negatief. Zoals bijvoorbeeld in het geval van een positieve uitslag bij een onderzoek naar een enge ziekte. Of een opname in een verpleeghuis. Dan moet je emigreren naar een land waar je niet wilt zijn. Laat staan dat je daar wilt integreren.
Maar gelukkig heet integratie tegenwoordig inclusie.
En dat woord betekent: de insluiting in de samenleving van achtergestelde groepen op basis van gelijkwaardige rechten en plichten.
Dubbelzinnig?
De insluiting? Hallo! Maar heel veel mensen zitten toch al altijd binnen? Zoals ernstig zieken, asielzoekers, verpleeghuisbewoners, sociaal en economisch achtergestelden..... Wat is er dan veranderd t.o.v. integratie?
Nou, dít nieuwe woord houdt een belofte in: je wordt nu achtergesteld op basis van gelijkwaardige rechten!
Want heeft dit woordje inclusie er dan nu bijvoorbeeld toe geleid dat er op íederéén wordt bezuinigd? Welnee, we gaan vooral bezuinigen op degenen die het tóch al zwaar hadden én hebben. Zodat ze steeds verder in een sociaal isolement komen.
Bijvoorbeeld, mijn stokpaardje: de bezuinigingen in de zorg. Het gevolg daar is dat tienduizenden zorg-medewerkers op straat komen te staan. En dus zeer waarschijnlijk een uitkering moeten aanvragen. Het zinnige en zinvolle werk dat ze deden, wordt nu niet meer gedaan. Overbelaste mantelzorgers moeten het van hen gaan overnemen. En die cliënten, hún cliënten, waar ze soms al járen voor hebben gezorgd, staan tot hun grote verdriet in de kou.
Er heerst veel zorg in de zorg!
Maar er gloort een lichtpuntje: deze week werd bekend dat er een nieuwe cao voor de zorg is afgesproken. Dat geeft al een stuk meer duidelijkheid en zekerheid voor hen.
Al die hardwerkende en uitstekend functionerende verzorgenden, die jaar na jaar worden afgescheept met jaarcontracten, kunnen nu hopen op een constructievere beleidsvoering door hun managers.
Wanneer die managers in de huidige vechtmarkt hun cliënten aan hun organisatie willen binden dan zullen ze toch echt eerst die uitstekende medewerkers dátgene moeten bieden dat hen beloofd is: een vaste aanstelling! Zodat hun cliënten blijvend kunnen rekenen op hun vaste groep mensen die hen verzorgt.
Inclusie in de zorg!
Die nieuwe cao is een trendbreuk met de inmiddels al jarenlang in zwang zijnde flexibiliteit in dit land.
Gelukkig, omdat er zoveel sectoren in Nederland zijn waar mensen stuklopen op dit alom aanwezige adagium. Het is zo'n positief, beloftevol woord voor een begrip dat eigenlijk in werkelijkheid staat voor de afbraak van de Nederlandse economie. Jongeren krijgen vrijwel uitsluitend tijdelijke contracten voor deeltijd-banen. En dat terwijl je om te overleven echt een full-time vaste aanstelling moet hebben. Instituties met macht, zoals banken, eisen dat. Om een huis te kunnen kopen. Te huren. Vaste lasten te betalen, voedsel, kleding, telefoon, tv en computer. Velen kunnen zich die basics niet veroorloven. Laat staan een auto. Ondanks hun dagelijkse struggle for life gedoemd tot eenzame opsluiting.
Inclusie van de kansarmen?
Dat lijken er steeds meer te worden. De verhoudingen raken zoek.
Gelijke rechten? Gelijke plichten? Ten opzichte van wie? De kansrijken? Dat lijken er steeds minder te worden.....
Wanneer je iets hebt beloofd dat je niet kunt wáármaken, wat zegt dat dan over jou? En wat doet die loos gebleken belofte met de ander? Het woord inclusie belooft iets, maar sociaal-economische wetten voorspellen op dit gebied géén all-inclusive.
De hypocrisie van positief verkochte boodschappen die negatief uitpakken, nekken de moraal van dit land!
Wie zal ons dan in bescherming nemen?
Hopelijk zal er op niet al te lange termijn een omslag in denken plaatsvinden. Zorgt de cao voor de zorg er voor dat in de nabije toekomst besluiten worden genomen waarvan de gevolgen eerst in kaart worden gebracht en daarna in samenhang worden bezien.
Dat zou hoopvol stemmen!
CITAAT:
Look back, to slavery, to suffrage, to integration and one thing is clear. Fashions in bigotry come and go. The right thing lasts.
There is no one-size-fits-all solution to the challenges facing our cities or to the housing crisis, but the two issues need to be considered together. From an urban design and planning point of view, the well-connected open city is a powerful paradigm and an engine for integration and inclusivity.
The secret to the city is integration. Every area of the city should combine work, leisure and culture. Separate these functions and parts of the city die.
I don't like the word 'balance.' To me, that somehow conjures up conflict between work and family... as long as we think of these things as conflicting, we will never have happiness. True happiness comes from integration... of work, family, self, community.
