VOEDINGS-SUPPLEMENT

Soms heb je iets extra's nodig.

Een luisterend oor. Een arm om je schouder. Gewoon even wat aandacht.

Voor je mentale welbevinden.

Maar soms ook heb je voor je fysieke welbevinden iets extra's nodig. 

Pilletjes van de dokter doen soms heel goed hun best. Maar bij mij hebben ze ook altijd onbedoelde bijwerkingen. Dat is heel lastig als je lichaam toch al super gevoelig is. Homeopathische middelen kunnen ook goed werken; maar de vraag is altijd of die überhaupt wel iets doen, vanwege het vrijwel afwezig zijn van werkzame stoffen. Als het zo is dat 1/1000 deel van een middel jouw lichaam aan het werk zet om zichzelf te repareren, dan zou het ook zo kunnen zijn, dat een fantasie-arm om je schouder helpt.

Omdat ik al 20 jaar ziek ben heb ik een aardig inzicht gekregen in wat externe invloeden met mijn lichaam doen. Proefondervindelijk. 

Door weersomstandigheden bijvoorbeeld voel ik mij beter. Of juist slechter. Warmte ontspant, kou verkrampt me. Maar warmte maakt ook moe, en kou maakt me juist fit.

Harde geluiden maken me uitgeput.

Een onrustige taxi-rit bezorgt hoofdpijn, vermoeidheid en duizeligheid.

Maar ik wil het nu vooral hebben over wat voeding met me doet.

Onnatuurlijke geur-kleur-en-smaakstoffen maken me echt ziek. Ik weet dus dat ik bijvoorbeeld absoluut geen M&M's moet eten. Yellow en Red uit de reclame zijn geen vriendjes van mij. 

En eten bereiden uit een potje of pakje is uit den boze. Daar zitten zo veel toevoegingen als zout en chemicaliën in, dat het niet alleen gewoonweg vies is, maar ook levensgevaarlijk. 

De wegbeheerders strooien 's winters zout op de wegen voor onze veiligheid. Duizenden tonnen, honderdduizenden vrachtwagens. Maar in onze voeding zit een veelvoud daarvan: op jaarbasis gaan miljoenen vrachtwagens vol zout door het Nederlandse eten. Crimineel.

Zout kan levens sparen én verwoesten.

Wij eten dus al jaren uitsluitend vers. Zo natuurlijk mogelijk. Géén light-producten. Minder zout. Dat is niet alleen veel smaakvoller, maar ook gezonder. 

Lekker puh ....!

En zelfs dan kom je nog tekort. Blijkt nu.

Ons voedsel bevat steeds minder voedingsstoffen. Volgens Zwitsers onderzoek.

Daarom gebruik ik nu sinds een paar maanden aanvullende voedingsstoffen en ik heb daar baat bij.

Hoe kom ik daar zo bij?

Ongeveer een jaar geleden zag ik een Ted-talk waarin een arts met MS sprak over haar positieve ervaringen met het eten van extra groente. Positief is daarbij een understatement: de groentes zorgden er voor dat ze úit de rolstoel kwam en weer volop kon functioneren. 

Zie het volgende filmpje:

http://youtu.be/KLjgBLwH3Wc

Maar het dagelijks maken van vers biologisch groentesap kost wel erg veel moeite. Daarom was ik blij dat er kant-en-klaar sap op mijn pad kwam. Groente- en fruitsap. In poedervorm. Even aanlengen met water, en kláár. En nog lekker ook. 

In mijn geval bovendien handig, omdat ik als gevolg van slik-problemen geen echt fruit meer kan eten. 

Nu krijg ik per glas meer dan 16 keer de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid binnen.

Ik voel me er echt beter door. Fitter. Meer geconcentreerd. Spierkracht neemt toe. Ik zie er beter uit. Alle reden dus om iedereen erop te wijzen!

Er zitten ingrediënten in met bewezen goede werking voor de gezondheid. Zoals grapefruit.

Onlangs publiceerde de MS-vereniging een artikel over het ontstekingsremmend effekt daarvan: 

http://www.msweb.nl/preklinisch/4571

In Wageningen wordt onderzoek gedaan naar het effect van voeding. De foto onderaan geeft een artikel in het magazine van de Hersenstichting hierover weer.

Ik ben er inmiddels nóg meer van overtuigd dat voedsel veel voor ons betekent. En dat we ons hart en onze intuïtie moeten gebruiken bij het bepalen van het belang van voeding voor ons welzijn. Geniet volop van lekker eten. Omdat genieten belangrijk is. En daarom gezond. Maar ook: als je zin hebt in spinazie, dan heeft je lijf daar kennelijk behoefte aan. Dóen dus!

Er is veel discussie over de genezende kracht van voeding. Wetenschappers spreken elkaar tegen. Maar ja, ook dáár geldt: "Wiens brood men eet, diens woord men spreekt". 

Zelf kies ik dus liever voor het uitgangspunt: Erfahrung macht den Meister. 

Ik weet uiteraard dat mijn sapjes geen wondermiddel zijn. Maar ze dóen wel wat voor mij en voelen daarom als een steuntje in de rug.

Mijn extraatje.....

                              *****

Voor meer info:

Eveline Jansse van Noordwijk

JVN fitaal

http://www.pareplus.nl/

en

http://www.mywinlife.com/233659

En zie ook de website van de orthomoleculair artsen over de geneeskracht van voeding:

http://www.mbog.nl/orthomoleculaire-geneeskunde

                             *****

Een artikel in het meeste recente magazine van de Hersenstichting

CITATEN:

Let food be thy medicine and medicine be thy food - Hippocrates

Food for the body is not enough. There must be food for the soul.

Dorothy Day

What I've enjoyed most, though, is meeting people who have a real interest in food and sharing ideas with them. Good food is a global thing and I find that there is always something new and amazing to learn - I love it!

Jamie Oliver

NOSTALGIE

Gisteren was ik achttien, en morgen word ik achtenvijftig.....

Zoals ik in mijn recente blogje tijdmachine (http://femdijkman.blogspot.nl/2015/05/tijdmachine.html ) al schreef, hebben we volgens mij een vreemd tijdsbesef.

Tijd beleven we zelden volgens de kloktijd. Terugkijken in de tijd laat ons denken dat ons héle leven lijkt samengebald in één dag. Het leven trekt in een flits aan ons voorbij.

Gisteren was alles beter.

We waren jong. Mooi. Gezond. Verliefd. Hadden een toekomst. Dromen. Plannen.

Er is steeds minder mórgen, naarmate je ouder wordt.

Het oude gaat voorbij, en we weten dat het nieuwe ook weer voorbij zal gaan.

We zitten al in een rouwprocesje, nog voordat er iets gebeurd is.

En mogelijk is dat de reden waarom er op Facebook zo veel nostalgie te vinden is. Bij oude foto's uit de jaren '60, '70 en '80 worden reacties geplaatst, waarover ik mij wel eens verbaas. Rijtjeswoningen, winkelcentra, uit de oude doos: men vindt het allemaal prachtig. Een zwart-wit-visie op dito foto's. Want de plaatjes zijn wel mooi, maar de gebouwen in kwestie zouden volgens de huidige normen in werkelijkheid volslagen onbewoonbaar verklaard zijn. 

Vanuit welk perspectief wil je dingen zien?

Bijvoorbeeld het fotootje dat ik hier onder plaats. Het zijn woningen in de straat waar ik woonde toen ik 18 was. Een straatje gelegen vlak naast een fabriek. Het uitzicht op een blinde muur. De vreselijke stank. En de huisjes: piepklein en zonder enig comfort.

Moutstraat jaren '70

De straat bestaat niet meer. Alleen onze herinneringen leven nog. We zijn opgestuwd in de vaart der volkeren, en nu, in de wijk Roombeek, zijn splinternieuwe panden gebouwd:

Moutstaete 

Ik heb het nu niet over het esthetische aspect. Maar over ons gevoel van welbevinden. Zijn beide situaties vergelijkbaar?

In de jaren '60-'70 leefden mijn vader en mijn opa nog. 

Beiden werkten in de textielindustrie in Enschede.

Mijn opa vanaf de jaren '20 van de vorige eeuw, en mijn vader vanaf 1945. 

Mijn opa was als jonge knaap duvelstoejager bij spinnerij Bamshoeve. Dat was zo ongeveer het ergst denkbare werk in de textiel. Hij werd in de luchtafvoeren gestopt, moest daar doorheen kruipen, en het stof verwijderen.

Later werkte hij aan een spinmachine.

Mijn vader was eigenlijk dakdekker, in de oorlog opgepakt en tewerkgesteld in Duitsland. En bij terugkeer in Nederland dacht hij: "Ik ga gebruik maken van de aanbieding van Van Heek & co. (als je daar ging werken kreeg je een kostuum cadeau), en stop er zo snel mogelijk weer mee". Dat gebeurde uiteraard niet. Hij bleef er werken, aan een krasmachine, totdat er niets meer over was van de textiel. En er eigenlijk ook niets meer over was van hemzelf. Ik ben ervan overtuigd dat hij zijn longkanker heeft opgelopen als gevolg van de slechte arbeidsomstandigheden.

Ik zag zojuist een tv uitzending die een prachtig beeld geeft van het leven in de vorige twee eeuwen in Twente:

http://www.npo.nl/de-ijzeren-eeuw/29-05-2015/VPWON_1226678

Het is goed om onze geschiedenis te kennen!

Vroeger was niet alles mooier en beter dan nu. 
Ook nu is niet alles mooier en beter dan vroeger. 

Alles was zoals het was.
Alles is zoals het is.

En nú is alweer voorbij.

Mijn vader

Opa

CITATEN:

It is one of the paradoxes of American literature that our writers are forever looking back with love and nostalgia at lives they couldn't wait to leave.

Anatole Broyard

Distance not only gives nostalgia, but perspective, and maybe objectivity.

Robert Morgan

VOEDING

Alle cliënten die gebruik maken van de zorg hebben gezondheidsproblemen.

Je zou daarom denken dat het thema gezondheid een centraal thema is in de (thuis)zorg, en dat het derhalve integraal belicht en toegepast wordt.

Maar dat is helaas niet altijd waar. De bezuinigingen zorgen voor veel kopzorgen en rompslomp, zodat het vizier binnen de organisatie nogal eens intern gericht lijkt.

Maar de huidige tijd vraagt om creativiteit. Sterker nog, de staatssecretaris vraagt daarom.

Omdat de wetgever ervoor beducht is dat er een verschuiving zal plaatsvinden van de zvw naar de wlz, lijkt het verstandig om een betere aansluiting te vinden binnen de organisatie tussen extramuraal en (ondersteunende) afdelingen van intramuraal. Alle bestaande behandelaars en specialisaties kunnen volgens mij ook worden ingezet voor de thuiszorg. Zodat mensen en middelen efficiënter worden ingezet, en er een beter zicht ontstaat op de totale doelgroep van de volledige organisatie.

Denken over zorg-innovatie begint bij je primaire doelstelling en je bestaande visie. "Heel de mens" veronderstelt onderlinge samenhangen. Een holistische, integrale kijk op dingen.

Ik ben graag bereid om daar in mee te denken.

Manieren te ontwikkelen om de zorg van alle mogelijke kanten te benaderen. Zodat we het in kunnen zetten op een zodanig creatieve manier, dat 

a) de organisatie ondanks alle bezuinigingen op een verantwoorde manier de gewenste zorg kan (blijven) leveren;

b) mantelzorgers niet nog zwaarder worden belast dan ze nu al zijn als gevolg van de maatregelen die recentelijk zijn bedacht;

c) En dat het leven van cliënten op de een of andere manier draaglijk en leefbaar blijft, binnen de mogelijkheden die er zijn. 

Dit alles vanuit de gedachte dat er een absolute relatie is tussen krimp in zorg, vergroting van zelfredzaamheid van cliënten en druk op hun mantelzorgers.

Reik elkaar de hand....

Ik opper de volgende ideetjes:

Hulpmiddelen.
Deze worden tegenwoordig geleverd door de wmo, waardoor cliënten een hoge eigen zorgbijdrage betalen. Niet iedereen kan dat. En dat betekent dat niet in alle gevallen de hulpmiddelen worden ingezet die nodig zijn. Ik zelf bijvoorbeeld zou een plafondlift nodig hebben, maar die kan ik niet betalen. We redden ons nog in de huidige situatie, maar wie weet wat de toekomst brengt. Misschien moet ik naar een verpleegtehuis. En wie weet, misschien is daar dan plek. Dat die voorziening dan weer veel duurder is dan een plafondlift, wie denkt daar over na?

Er zou vanuit de (thuiszorgorg)organisatie een casemanager kunnen worden benoemd, die contacten onderhoudt met allerlei instanties, rekening houdend met progressie van ziekte en/of ouderdom van individuele cliënten en de daaruit voortvloeiende behoeftes.

Dat zorgt op alle fronten voor een betere basis voor de planning van zorg, zowel op korte als lange termijn.

Revalidatie en ergotherapie.

Deze zou je in de thuiszorg preventief kunnen inzetten. Bij elke intake bezien in  hoeverre nieuwe cliënten hun dagelijkse leven zelf actief kunnen vormgeven. Vervolgens niet alleen adviseren, maar daadwerkelijk begeleiden.

Sociaal contact.
Voor ons welzijn is het ongelooflijk belangrijk om contact te onderhouden met andere mensen. Het is algemeen bekend dat veel mensen die gebruik maken van thuiszorg, vereenzamen. En daardoor wellicht meer hulpeloos gedrag gaan vertonen.

Organiseer cliëntencontact. Elke week een gezellig café. Zorg desnoods voor vervoer.

Dan komt er gelijk een betere communicatie tot stand tussen organisatie en cliënt.

Beweging.

Activeer mensen. Niet door advies want dat wordt in de wind geslagen. Maar door actief iets aan te bieden.

Gezonde omgeving.
Bijvoorbeeld luchtzuiverende planten in de kamer. Geef ze cadeau bij de intake.

Zorg eventueel voor een grote schoonmaak van de woning van de cliënt. Zorg voor opvang van huisdieren die niet meer verzorgd kunnen worden.

Voeding.

Gezonde voeding is zo ongeveer het belangrijkste instrument in het tegengaan van verder verval van cliënten. Het is algemeen bekend dat veel cliënten slecht eten. Geen gezonde voeding kopen. 

Nou heb ik toevallig zelf een hele lieve echtgenoot, die elke dag lekker kookt en zorgt voor verse ingrediënten. Je zou bijna denken: dat kan niet beter!
En toch, na het bekijken van dit filmpje:

Ted-talk: minding your mitochondria

http://youtu.be/KLjgBLwH3Wc

heb ik bedacht dat ik mogelijk toch voedingsstoffen tekort zou kunnen komen. Elke dag extra verse groenten kopen, en daar sapjes van maken, dat vond ik geen optie. Want mijn liefhebbende mantelzorger is al te zwaar overbelast.

Daarom ben ik begonnen met het gebruiken van superfood. Na een paar maanden gebruik zegt mijn verzorgende tegen mij mij: "Fem je lijkt veel fitter geworden ". En bovendien zijn verschillende MS verschijnselen verminderd.

Ik zou dat iedereen gunnen!

Advies: ga daar actief mee de boer op!

Zie voor meer info: 

Www.jvnfitaal.com

http://www.mywinlife.com/233659/items

                            ......

Goed, het zijn voor een groot deel open deuren en oude koeien, maar waarschijnlijk zijn er binnen de organisatie veel meer invalshoeken te bedenken en suggesties te genereren. Ideeën met betrekking tot het thema gezondheid. Ideeën die ervoor zorgen dat cliënten minimaal hun gezondheid behouden. Mogelijk zelfs hun gezondheid zouden kunnen verbeteren. 

Daar worden we allemaal beter van.....

CITATEN:

Gezondheid is méér dan fysiek welbevinden. Voor mij is het vooral ook: van betekenis kunnen zijn, door te luisteren, adviezen te geven, vertrouwen en respect te geven en ontvangen. Menselijke verbondenheid ervaren.

Dát soort gezondheid is voeding voor de ziel. - Fem Dijkman

TIJDMACHINE

Zou de relativiteitstheorie ook op ieders individuele leven van toepassing zijn?

Alles om mij heen gaat met de snelheid van het licht, en ik sta stil. Dus iedereen wordt ouder, behalve ikzelf.

Het lijkt een beetje op het Droste-effect. Toen mijn moeder op leeftijd was, zei ze: "Je denkt toch zeker niet dat ik met die ouwe lui van de anbo op reis ga?!". Terwijl ze ouder was dan menig andere deelnemer aan die reis.

Ik begrijp dat nu.

Ik blijf ook eeuwig dertig.

En rimpelloos.

Van binnen.

Het relativiteitsprincipe van Galilei zegt: 

"Het is voor diezelfde twee waarnemers onmogelijk om aan de hand van de wetten van de mechanica te bepalen wie van beiden een absolute beweging uitvoert of mogelijk stilstaat. Dit heeft als direct gevolg dat er alleen relatieve en geen absolute snelheden bestaan".

Ik bedoel maar.....

Stel: U loopt buiten, en ik zit binnen.

Daarmee zijn wij "opserveerders in relatieve beweging, en hebben een andere perceptie van afstand en tijd".

Wordt u dan sneller oud vanwege uw beweeglijkheid, of ík, vanwege mijn immobiliteit? 

Loopt ú van uw veroudering wég, of beweegt u er juist naar toe?

Alle gezondheidswetten schrijven beweging voor, maar de noodzaak daarvan is (geredeneerd vanuit de relativiteitstheorie) eigenlijk onzeker.

Toch?

Want neem nou het volgende:

1- Mensen met het syndroom van Werner verouderen twee keer sneller dan normaal. Zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant. Hoe zou hun tijdsbeleving werken?

2- En mensen die uitgebreid plastische chirurgie ondergaan. Als de behandelingen goed gelukt zijn, ontstaat optische verjonging. Zou het gevolg daarvan kunnen zijn dat de innerlijke klok dan éxtra langzamer gaat lopen dan bij mensen die níet gelift zijn? 

3- En wat te denken van onderstaand filmpje, waarin je in 5 minuten een kind ziet veranderen in een bejaarde?

http://www.volkskrant.nl/mode-en-mooi/proces-veroudering-mens-gevat-in-film-van-5-minuten~a3507861/

4- En het vreemde fenomeen dat je mensen hoort zeggen;

a) "Pffff, ik moet nog tíen jaar tot mijn pensioen", en

b) "Waar zijn de afgelopen tien jaar toch gebleven?".

Exact dezelfde kloktijd kan dus kort duren, maar ook heel lang. Maar onze innerlijke klok kán er ook mee gelijk lopen, als we de juiste tijd raden na bijv. een uur niet op ons horloge te hebben gekeken. Tijd, tijdsverloop en veroudering zijn daarmee vreemde, onvoorspelbare grootheden. 

Het universum is één grote tijdmachine. Hoe meer je meemaakt, hoe meer je moet onthouden. En hoe ouder we worden, hoe meer last we krijgen van vergeetachtigheid. Ons lange-termijn-geheugen wordt steeds korter. We gaan steeds vaker op zoek naar gegevens uit onze eigen zwarte gaten. De zwaartekracht zorgt er ondertussen voor dat we steeds meer down-to-earth worden. 

Hoe ouder we worden, hoe minder we meemaken. Misschien ontstaat daardoor wel de behoefte om steeds vaker te putten uit onze jeugdherinneringen.

Precies, mijn leven staat stil. 

Jaja, ik leef daarom een beetje in het verleden....

In de tijd toen ik nog jong was, en mooi.

Onze individuele beleving van tijd relativeert tenslotte álles......

CITATEN:

And I have by me, for my comfort, two strange white flowers - shriveled now, and brown and flat and brittle - to witness that even when mind and strength had gone, gratitude and a mutual tenderness still lived on in the heart of men.

H.G. Wells, The Time Machine

BLOEMEN

Vorige week was mijn zusje op bezoek. En eigenlijk altijd neemt ze dan een bos bloemen mee. Minstens één. Prachtige bossen. En omdat ik ze niet kan verwerken, zet ze ze ook altijd nog even op de vaas. En ik kan dan meerdere weken genieten van mooie kleuren en lekkere geuren.

Manlief gaat vandaag plantjes halen voor op het balkon. Geraniums.

Die maken de hele zomer ons uitzicht fleurig.

Hoe komt dat toch, dat mensen zo van bloemen houden?

Vanwege de positieve emoties die ze oproepen, lijkt me.
Ik word er blij van, en rustig. 

Het zonlicht straalt er in door.

Net als dieren, geven ze alleen maar. Ze vragen niks terug. Nou ja, een beetje water en voeding. Voor de rest staan ze gewoon mooi te zijn. 

En hopelijk staan ze ook dóór te bloeien. Dat is niet alleen leuk omdat je er dan langer iets aan hebt, maar het schijnt ook zo te zijn dat herhaling een positief effect heeft op ons gemoed. 

Bloemen halen buiten naar binnen.

Buiten in het groen zijn maakt namelijk eveneens gelukkig. Wandelen in een bos, of uitkijken op een kolossale boom, beïnvloedt je. Op de een of andere manier word je omringd en doordrenkt. Ook hier geldt: het zijn levende wezens die in woorden niets tegen je zeggen, maar toch ongelofelijk veel betekenen. Er zijn mensen die zeggen dat bloemen, planten en bomen geen ziel hebben, dat weet ik niet, maar ze hebben wel een aura. Ze stralen dus iets uit. En ook als we dat niet zien, we voelen het wel.

Naarmate je ouder wordt, ervaar je een bos bloemen wellicht als een rustpunt, en heb je er om die reden waardering voor. Hoe ouder, hoe meer behoefte aan rust.

Misschien is het ook daarom dat jongelui er minder prijs op stellen. Op een bos bloemen bedoel ik. Een beetje oubollig. Als je jong bent, ben je veel in beweging, heb je veel te leren. Te druk voor bloemen. Geen aandacht voor.

Kinderen hebben minder seizoenen meegemaakt. Ze kennen de kracht van herhaling nog niet zo goed. Het belang van welbevinden. En het verschil met het tegenovergestelde. Bloei versus afsterven. Maar, hoe verdoofd ze er ook mogen uitzien achter hun spelcomputer, heel veel kinderen zorgen met verve voor hun dieren en plantjes in de virtuele boerderij. Heel aandoenlijk!

Ik heb wel eens geprobeerd om daar op bezoek te gaan. Maar dat lukt mij dan weer niet.....

En ook al heb ik desondanks wel een aantal hele mooie neppers in de woonkamer staan:

Doe mij toch maar liever het echte spul!

Arrangement: Christa Snoek, Vrouwenakker

http://www.christasnoek.nl

CITATEN:

We need to find God, and he cannot be found in noise and restlessness. God is the friend of silence. See how nature - trees, flowers, grass- grows in silence; see the stars, the moon and the sun, how they move in silence... We need silence to be able to touch souls.

Mother Teresa

Flowers always make people better, happier, and more helpful; they are sunshine, food and medicine for the soul.

Luther Burbank

Deep in their roots, all flowers keep the light.

Theodore Roethke

The earth laughs in flowers.

Ralph Waldo Emerson

It's been proven by quite a few studies that plants are good for our psychological development. If you green an area, the rate of crime goes down. Torture victims begin to recover when they spend time outside in a garden with flowers. So we need them, in some deep psychological sense, which I don't suppose anybody really understands yet.

Jane Goodall

If your heart is a volcano, how shall you expect flowers to bloom?

Khalil Gibran

De symbolische betekenis:

NADENKEN

Gisteren kwam ik er áchter, dat ik wel eens nádenk....

En dat dat méér is dan een woordspelletje. 

Nou ben ik best een bedachtzaam typetje, maar zelfs ik kan wel eens spontaan zijn. Ik bedoel: ik kan er wel eens iets uitflappen in gezelschap zonder te weten hoe dat zou kunnen overkomen bij een onbekende aangesprokene. Zal hij of zij begrijpen dat mijn opmerking grappig bedoeld was, of juist serieus, of lief, of kritisch? 

Natuurlijk denk ik ook wel eens regelmatig na vóór ik iets doe, maar ik vraag me af of het begrip nadenken tot stand is gekomen omdat we ons realiseren dat ons denken vaak pas tot stand komt ná een aktie of gebeurtenis. Veel van ons handelen komt immers voort uit impulsen, reflexen en routine. Dat is biologisch noodzakelijk, want onze hersenen zouden overbelast raken als we alles bewust zouden doen. 

En als we er bovendien van uitgaan dat veel dingen in ons leven bij toeval op ons pad komen, dan kunnen we ons afvragen in hoeverre wij zelf ons leven bepalen. 

Maar als het dan inderdaad zo is dat we er vooraf niet zo veel over te zeggen hebben, kunnen we dan wel achteraf dingen bijsturen? Door na te denken over wat is gebeurd? Als we dingen herbeleven, zou dat nieuwe vragen kunnen oproepen. Reflectie laat ons misschien nieuwe dingen zien.

Dus al met al is mijn huidige leven nog niet zo verkeerd. De laatste jaren spelen zich weliswaar af binnen de veilige muren van mijn woning, maar mijn herinneringen aan een aktief 'vorig' leven, zijn nu aanleiding om er regelmatig eens goed over na te denken. Omdat ik niet zo heel veel anders te doen heb.

Eigenlijk is dat een rijkdom die niet veel mensen is gegeven. Iedereen is druk. Met een gevuld leven. En heeft weinig tijd om ná te denken. Achteruit te kijken. 

Om er achter te komen of het verleden misschien aanleiding kan zijn voor nieuwe inzichten.

Ik zag afgelopen week op Facebook deze spreuk:  “Alles wat je meemaakt brengt je rijker op je bestemming.”

Ik heb beide: én de ervaringen in het verleden, en het nadenken erover nú. Mooi toch? 

Verleden en toekomst gecombineerd.

In het nu.

Geen idee wat mijn bestemming zal zijn. Ik heb geen specifieke doelen. Maar voorlopig gaat de reis gewoon voort. Hoewel. In mijn huis zal ik niet zo snel verdwalen; de wegen zijn bekend, en er staat nergens een bordje "verboden toegang " dat spanning zou kunnen oproepen. 

Behalve dan nieuwe verlies-ervaringen. Want die zijn en blijven niet alleen vervelend maar ook eng. Verrijking? Verarming? Dingen die je liever niet meemaakt. Maar waarvan je weet: ze blijven komen.

Maar wat ook blijft komen, en waar ik erg blij mee ben, zijn ontmoetingen met nieuwe mensen. 

Geluk en rijkdom zit in kleine dingen.

Wie de weg kan vinden naar mijn huis is van harte welkom.

Laat de wereld maar bij mij binnen komen.....!

CITATEN:

Wie durft te verdwalen, vind nieuwe wegen.
Erasmus

I love those who can smile in trouble, who can gather strength from distress, and grow brave by reflection. 'Tis the business of little minds to shrink, but they whose heart is firm, and whose conscience approves their conduct, will pursue their principles unto death.

Leonardo da Vinci

By three methods we may learn wisdom: First, by reflection, which is noblest; Second, by imitation, which is easiest; and third by experience, which is the bitterest.

Confucius

Your time is limited, so don't waste it living someone else's life. Don't be trapped by dogma - which is living with the results of other people's thinking. Don't let the noise of others' opinions drown out your own inner voice. And most important, have the courage to follow your heart and intuition.

Steve Jobs

ARCHETYPEN

Het leven is net als een rivier: het volgt zijn eigen loop. 

Soms kabbelt het rustig voort; dan kunnen we in alle rust dromend aan de oever van ons leven zitten. Maar soms gaat het er te heftig aan toe en kunnen we ons alleen maar laten leiden door emoties; we kunnen onze oever niet meer bereiken en juist dán raken we overspoeld.

Met een rivier van tranen. Een onbeheersbare stroom. Niet in te dammen.

We zouden zo graag in alle rust in het spiegelende water willen kunnen kijken, maar we weten dat we onze instincten moeten volgen en dat we eerst de storm moeten afwachten. 

Het leven gaat nu eenmaal zoals het gaat.

De gebeurtenissen in ons leven zijn lang niet altijd een keuze. Maar ze zijn er gewoon. Soms mooi en leuk, en daarom gewenst. Maar veel gebeurtenissen kunnen pijnlijk en verdrietig zijn. Zoals de natuur ons droogte en overstromingen kan brengen, zo kan het leven ons ook dingen schenken die we liever niet hadden gekregen. Dingen waar we in verstrikt kunnen raken.

Maar, om te weten hoe bevrijding voelt, moeten we kennelijk eerst gevangen zijn geweest.

In onszelf, en/of in een situatie....

Vanuit het donker kunnen we pas goed zien wat het zonlicht voor ons betekent. Maar we moeten er in zitten om te kunnen voelen dat het ons verwarmt.

De zon doet nog zoveel méér met ons:

Als we in zijn licht lopen, volgt onze schaduw ons. Zichtbaar. Hij beweegt met ons mee, telkens in een andere vorm. Lang en dun, of kort en dik, verwrongen. De contouren hebben maar zelden dezelfde vorm als ons lichaam. Maar dat geeft niet; want iedereen wéét dat díe schaduw van ons is. En we accepteren onze vertekende schaduw met het grootste gemak.

Maar die schaduw in ons hoofd en hart: dat is een heel ander verhaal.

Als het stormt, dan zíen we onze schaduw niet, maar we vóelen hem vaak wel. Dát deel van ons dat we meestal liever niet onder ogen komen.

De ogen ervoor sluiten is een lastige; hij klopt dan helaas maar al te vaak nóg harder op onze innerlijke deur.

Laat ik eens opendoen....

Ik vergelijk mijn leven wel eens met de mythe van Prometheus:

Prometheus stal uit hoogmoed het vuur van de goden, en gaf het aan de mensen. Hij werd daarom bij wijze van straf aan een berg vastgeketend; elke dag opnieuw werd door een arend zijn lever uitgepikt, die dan 's nachts weer aangroeide.

Durf ik mijn hoogmoed onder ogen te zien? Zeker!

Maar is hybris mijn hoofdmotief? Dat geloof ik niet. Willen helpen, is minstens zo belangrijk voor me

Is mijn zonde zo groot dat ik met handen en voeten geketend moet worden? Welnee, mijn lijfelijke gevangenschap is gewoon het gevolg van stomme pech. Ziekte en ongeluk zijn niet meer dan een gegeven waar je mee moet leren omgaan.

Kan ik ondanks mijn omstandigheden  nog over mijn schaduwen heenspringen? Ik hoop het. Want mijn kluistering werkt hopelijk óók louterend en verzachtend.

Én ik geef graag toe dat ik er hulp bij nodig heb. Ik kan niets meer alleen.

Net als Prometheus heb ik een Herakles nodig, die me komt bevrijden.

En misschien word mij wel de hand gereikt om de rivier nog eens over te steken. Ik hoop dat van ganser harte!

Zodat we weer samen aan de oever kunnen zitten.

En dan krijg je een bos bloemen van mij....

http://nl.wikipedia.org/wiki/Carl_Gustav_Jung

http://nl.wikipedia.org/wiki/Prometheus_%28mythologie%29

CITATEN:

Even a happy life cannot be without a measure of darkness, and the word happy would lose its meaning if it were not balanced by sadness. It is far better take things as they come along with patience and equanimity.

Carl Jung

The meeting of two personalities is like the contact of two chemical substances: if there is any reaction, both are transformed.

Carl Jung

Your vision will become clear only when you can look into your own heart. Who looks outside, dreams; who looks inside, awakes.

Carl Jung

Song: If I needed you:

https://m.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=N10tbEXyaUU

VERTREKKEN

Een wachtkamer is een vertrek.

Nederlands is een moeilijke taal. Toch? Vol onbedoelde dubbelzinnigheden. Want wachten is natuurlijk niet hetzelfde als vertrekken. Het kan uiteraard zo zijn dat je er wacht op een vertrek. Vroeger hadden stations een wachtkamer, dus als je dan op de trein zat te wachten, dan wachtte je inderdaad op een vertrek. In een vertrek.

Maar meestal als je in een wachtkamer zit, wacht je op iets anders. De huisarts bijvoorbeeld, of de tandarts.

Soms is wachten op een vertrek heel erg spannend. Maar wel leuk. Bijvoorbeeld wanneer je op vakantie gaat.

Ook spannend, maar niet leuk, is wanneer je verwacht dat iemand gaat vertrekken, terwijl je dat helemaal niet wilt. Je hoopt dat de bewuste persoon blijft, maar je bent bang dat die 'ie weggaat,  bijv. omdat hij of zij het niet meer aankan. Of misschien omdat hij of zij zelf ook bang is, om welke reden dan ook. 

Er kunnen heel veel redenen zijn om ergens te vertrekken. Of om er juist te blijven. 

Vertrekken, doe je bijvoorbeeld als er geen enkele andere uitweg meer is. Uit wanhoop maak je je los of sluit je je af. In dat laatste geval vertrek je figuurlijk. 

Maar evengoed zou je in dezelfde situatie er voor kunnen kiezen om te blijven, omdat je van mening bent dat de strijd die je aan het leveren bent, niet voor niets op je pad komt. Waarom vindt er juist op dit moment in je leven die bewuste strijd plaats? En waarom is die zo heftig? Wat kun je er van leren? Wat voor positiefs kan een negatief beleefde situatie jou uiteindelijk brengen? 

We zijn allemaal in ons leven minimaal wel één keer gebleven, en we zijn ook wel eens vertrokken. En als we de juiste motieven hadden, hoefde die keuze geen spijt op te leveren. 

Bij een nieuwe situatie kunnen we ons besluit toetsen aan die vroegere ervaringen. Wat hebben die besluiten ons toen gebracht, en wat hebben ze ons gekost?

Waar willen we nu naar toe? Wat laten we achter?

Gaan we weg?

Gaan we verder strijden?

Met welk doel doen we dat?

Als we strijden om te willen winnen, kunnen we ook verliezen. En wat betekent dat dan? Voor onszelf? Voor andere betrokkenen?

En kunnen we het alleen? Of is er iemand die wil helpen?

Er zijn situaties waarbij je er alleen voor staat. Maar soms dénk je dat alleen maar. En dan kun je beter wachten voordat je vertrekt.

Zélf ben ik -in een grijs verleden- een keer vertrokken omdat ik de strijd met een leidinggevende niet langer aankon. Bij zijn sollicitatie bleek dat er problemen waren in de persoonlijkheid. Tóch werd 'ie benoemd, hij creëerde vervolgens problemen, maakte iedereen op de afdeling gek, maar het management hield hem de hand boven het hoofd. 

Ik zag geen uitweg, en ging dus weg.

En een paar maanden later werd de bewuste leidinggevende uit zijn funktie ontheven.....

Zie om zonder wrok en spijt.

Het leven neemt nu eenmaal altijd zijn loop. En vaak kiest het voor jou het pad dat je kennelijk te gaan hebt. 

Níets doen is daarom vaak ook terdege een aktie, een handeling. Én een keuze.

Wacht af wat er gebeurt. 

Want soms komt het management uit zichzelf uit de wachtkamer....

CITATEN:

Because things are the way they are, things will not stay the way they are.

Bertold Brecht

Moving on:

http://youtu.be/IdcN4BRpmGI

HERDENKEN

"Waar was ú op de dag van de vuurwerkramp?"

Ik vraag het nog regelmatig aan mensen. 

En dan merk ik telkens opnieuw dat alle Enschedeërs heel indringende herinneringen aan 13 mei 2000 hebben. Vandaag, exact 15 jaar later, zijn de gedachten en gevoelens over die dag nog zo sterk, en de beelden op ons netvlies zo overweldigend, dat we wel mogen stellen dat we de gebeurtenis nooit meer zullen vergeten.

We zijn vol verhalen en verdriet.

Over ál die mensen die er niet meer zijn, over de bijna duizend gewonden, de tienduizend direct getroffenen en alle overige indirect getroffenen.

Een woonwijk die in één klap verdween. 

Het verschrikkelijke geluid van de ontploffingen, de alles wegvagende drukgolf, de trillende grond, de kilometers ver weggeslingerde betonblokken, de enorme rookpluim.

Alsof er een zwaar bombardement was geweest. 

Maar gelukkig hebben we de verhalen nog. De verhalen van de overlevenden. Verhalen over vroeger. Het oude Roombeek. De wijk waar ik als kind ook heb gewoond. 

Laat de verhalen eeuwig voortleven.....

En gelukkig hebben we het prachtige, ontroerende gedicht van Willem Wilmink:

Enschede huilt

Enschede huilt

door Willem Wilmink (1936-2003)

---

Een buurt, die wel veel zorgen had,
maar die ook vol verhalen zat,
vol humor en gezelligheid,
die buurt zijn we voor eeuwig kwijt.

Daar waar het vol van kinderen was,
verschillend van geloof en ras,
maar in hun spel gelijkgezind
loopt nu geen enkel kind.

In de oorlog stond de stad in brand
op Pathmos, Zwik en Hogeland:
meer dan een halve eeuw nadien
kun je daarvan nog sporen zien.

Nu is, in de heerlijke maand mei,
bij vogelzang, zo vrij en blij,
de stad opnieuw iets aangedaan
dat nooit en nooit voorbij zal gaan.

Arm Enschede, verberg je in
de armen van je koningin
en huil, want daar is reden voor
en huil dan maar aan één stuk door.

---

(ter gelegenheid van de ramp in Roombeek op zaterdag 13 mei 2000)

De plek in Roombeek waar ik als kind woonde.....

CITATEN:

Remember even though the outside world might be raining, if you keep on smiling the sun will soon show its face and smile back at you.

Anna Lee

We do not remember days, we remember moments.

Cesare Pavese

KIEZEN

Wanneer is een keuze een échte keuze?

Moet je er eerst over hebben nagedacht?

Is een ingeving of intuïtie voldoende?

Volstaat pech of toeval, en dat je je iets laat overkomen?

Kies je voor de manier waarop je met ongeluk omgaat?

Moet er eerst een waarneembare situatie bestaan, voordat er sprake van een keuze daarover kan zijn?

Of mag het ook een theoretisch vraagstuk zijn? 

Bijvoorbeeld:
Zou jij je leven over willen doen?

Of vind je het na één keer wel mooi geweest?

Stel nou eens, dat je hierin écht zou mogen kiezen.  

Wat zou dan de reden zijn waarom je zou kiezen voor: ja hoor laat mij het allemaal nog maar een keer doen, of nee liever niet.

Ik geef een paar voorbeelden:

Was je in je huidige leven gelukkig?

Had je een fijne relatie met iemand?
Had je fijne kinderen?

Leuke ouders?

Was je gezond?
Had je een leuke baan? Mooi huis?

Weinig tegenslag?

Een positieve kijk op dingen?

Volgens mij kun je op al die vragen met ja of nee antwoorden, en het dan nog niet weten. Want, stel je was én ongelukkig én je had een negatieve kijk op dingen, dan zou je nog kunnen denken: ik doe het over want ik hoop op een gelukkiger tweede keer. Je kunt immers nooit weten....

Alles is en blijft tenslotte onzeker. 

Zelfs ons verleden is niet eenduidig.

Alles is een kwestie van benadering en perceptie.

Kunnen twee verschillende dingen identiek of vergelijkbaar zijn?

Kunnen dezelfde levens elkaar in identieke zin opvolgen? Of bepalen de omstandigheden hoe je leven zich voltrekt?

Een beetje wazige vragen, nietwaar?

Zou de quantummechanica daarover iets te berde brengen? (http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Kwantummechanica)

En dan stuiten we op het verhaal van Schrödingers' kat. 

http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Schr%C3%B6dingers_kat

Daar worden we helaas ook niet veel wijzer van, want met deze theorie kan bewezen worden dat we tegelijkertijd dood én levend zijn.

En daar sta je dan als leek. Ik weet maar één ding zeker: dat ik niets snap van quantumtheorieën.

Ik heb echter wel vermoedens over leven, dood en herleven, namelijk 

1- dat ik nu leef, en

2- dat ik niet heus voor de keuze kom om mijn leven een keer over te doen, en

3- dat het evt. bestaan van reïncarnatie mijn leven nú niet verandert.

Conclusie: ik moet er nú maar het beste van zien te maken!

Hoe zit dat eigenlijk met mensen die dat kennelijk niet zo goed kunnen? Die zich ogenschijnlijk geen raad weten met hun geluk?

En dan doel ik op het volgende.

Ik zag afgelopen weekend een leuke foto op facebook van een grasveld. Met madeliefjes en zo. De fotograaf schrijft erbij dat hij als hooikoortspatient de gemeente bedankt voor het niet maaien van het gras. Hij bedoelde dat waarschijnlijk cynisch.

En dan kan ik het niet nalaten om te denken: "Ach jongen, zeur toch niet zo! De gemeente móet bezuinigen. Wees blij dat ongemaaid gras op dit moment kennelijk je grootste probleem is. Er zijn namelijk ook mensen die écht getroffen worden door overheidsbezuinigingen. Bedenk liever dat je nog naar buiten kunt, kunt zien,  kunt fotograferen, foto's posten op facebook, schrijven... Er zijn talloze mensen die dat níet kunnen."

En ik moet dan eerlijk bekennen, dat ik over die gedachte niet eerst heel diep heb nagedacht. Het was een opwelling. Het is dus kennelijk niet een echte keuze om zoiets te denken. Het overkwam me gewoon.

Ik vermoed overigens dat de fotograaf ook niet heel diep heeft nagedacht over zijn schrijfsel. En dat de 60 reacties op zijn FB-post eveneens uit de onderbuik kwamen en niet vanuit een bewuste keuze zijn opgeschreven.

Ik heb nog even overwogen om ook te reageren,  maar ach, al nadenkend heb ik inmiddels besloten dat ik dat maar achterwege laat....

Wie weet, krijg ik daarvoor in een volgend leven een nieuwe kans!

CITATEN

When you wake up every day, you have two choices. You can either be positive or negative; an optimist or a pessimist. I choose to be an optimist. It's all a matter of perspective.

Harvey Mackay

One's philosophy is not best expressed in words; it is expressed in the choices one makes... and the choices we make are ultimately our responsibility.

Eleanor Roosevelt

People say I make strange choices, but they're not strange for me. My sickness is that I'm fascinated by human behavior, by what's underneath the surface, by the worlds inside people.

Johnny Depp

The choices that we make aren't always perfect but it's ok... It's part of the journey.

Hayley Williams

To be, or not to be. That is the question.

http://femdijkman.blogspot.nl/2015/03/vrije-keuze.html