Wat is echt?
En wanneer is een vraag écht?
Bijvoorbeeld de vraag: "Hoe gaat het met je?" wordt wel eens voor de vorm gesteld en is dus niet altijd bedoeld als een uitnodiging om een uitgebreid persoonlijk antwoord te geven. Vaak ook wél, en als je dan elkaar de ruimte geeft om werkelijk geïnteresseerd naar elkaar te luisteren, kan er een bijzondere ontmoeting plaatsvinden. En dan wéét je gewoon dat het écht is.
Maar wat nou als een vraag virtueel bedoeld is?
Of virtueel op je afkomt?
Of iemand jou vraagt: "Is niet alles virtueel? Is ons leven niet één grote perceptie?"
Dit laatste even als korte vertaling van een vraag die werd gesteld naar aanleiding van mijn vorig blogje:
"wat mij fascineert is wat jij de echte wereld noemt, en dat er een echte en een virtuele wereld bestaat. Is de wereld niet altijd een virtuele wereld? Bestaat de wereld niet uit datgene wat wij zien vanuit ons eigen referentiekader, Zitten we niet allemaal in een film, geprojecteerd op ons persoonlijke filmdoek?"
Hoewel deze vraag dus virtueel op me afkwam (via het web), is 'ie absoluut echt, en verdient een écht antwoord!
Daarom eerst even een uitleg van het begrip Virtueel:
- "In het echt niet bestaand maar wel in je fantasie of op het internet. En ook:
- onafhankelijk van plaats en/of tijd; men kan de eigenschappen van een zaak kennen zonder dat die fysiek aanwezig is. In de informatica is iets virtueel als het niet bestaat, maar als het via software lijkt alsof het wél bestaat."
Of iets echt is, of virtueel, kunnen we volgens mij -als het gaat om materiële dingen- toetsen met behulp van anderen en onze zintuigen. Vraag: "Zie en hoor jij die merel?", en het antwoord is: "Ja, daar zit 'ie! Hij zingt zijn hoogste lied.", dan kunnen we er redelijk van overtuigd zijn dat die merel écht is....
Vraag je echter: "Wat betekent voor jou het Hooglied uit de Bijbel?", dan is die betekenis niet te materialiseren, maar daarom nog steeds wel net zo echt als de merel.
Materie en beleving. Herinneringen, dromen, fantasieën. Even echt allemaal, volgens mij, net zoals spiritualiteit.
Of de betekenis daarvan zichtbaar is, of verborgen, algemeen geldend en/of alleen voor jou of voor mij: kunnen we dat ooit écht weten?
Het volgende weetje schiet me daarbij te binnen:
"Ooggetuigen herinneren zich meer als zij hun ogen gesloten houden. Wetenschappers van de Universiteit van Surrey testten 178 personen wanneer zij zich het meeste konden herinneren na het kijken van een film. Proefpersonen die hun ogen dichthielden hadden 23% meer vragen goed, dan de mensen die hun ogen open hadden. Naast wat ze hadden gezien, konden deze mensen ook beter terughalen wat ze hadden gehoord. Deze ontdekking zou kunnen helpen als getuigen worden ondervraagd door de politie of de rechter.
Legal and Criminology Psychology, 2015"
Bidden en mediteren we daarom ook met de ogen dicht?
Zien en horen we onze inneijke waarheid beter zonder externe impulsen? Wordt onze beleefde werkelijkheid daarmee echt echter?
En al die mensen dan, die dénken dat hun herinneringen juist zijn? We kunnen er zo van overtuigd zijn dat de gedachtes die we hebben over vroegere ervaringen ook werkelijk kloppen, zelfs wanneer ze aantoonbaar onjuist zijn, dat ons geloof kan leiden tot het creëren van een geheel nieuwe realiteit. Bijvoorbeeld door er een verhaal over te vertellen. Dan is die bewuste ervaring, die dus nooit heeft plaatsgevonden, gedeeld met iemand anders, en bestaan er vervolgens plotseling al twee beelden over.
En dan dit weetje:
"Je spieren sterk houden met alleen je hersenen. Het lijkt te mooi om waar te zijn. Toch hebben onderzoekers van de Ohio Universiteit aangetoond dat dit kan! In het onderzoek hadden de proefpersonen hun onderarm in het gips, waardoor ze hun hand en pols niet meer konden bewegen. De helft van de groep moest zich inbeelden dat ze bewegingen met hun pols maakten. Na vier weken bleek dat de inbeeld-groep 50% minder kracht verloren had in hun spieren dan de groep die dit niet deed. Dit laat zien dat door bewegingen in te beelden, de spieren sterk kunnen blijven.
Journal of Neurophy"
Een sterk staaltje van onze hersenen.
Virtuele gymnastiek.
Je spant je spieren aan zonder je ledematen te bewegen. Niemand kan dus zien of je werkelijk iets doet. Alleen jijzelf weet dat.
Een eventueel bewijs van jouw activiteiten is slechts later vast te stellen met behulp van een meting van de spiermassa.
Daarmee leidt iets ondefinieerbaars tot materie.
De wondere wereld van de kracht van onze gedachten.
Met "virtualiteit" creëren we werkelijkheid.
Virtuoos.
CITATEN:
Did I offer peace today? Did I bring a smile to someone's face? Did I say words of healing? Did I let go of my anger and resentment? Did I forgive? Did I love? These are the real questions. I must trust that the little bit of love that I sow now will bear many fruits, here in this world and the life to come.
Henri Nouwen
Verzet begint niet met grote woorden
Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine dadenzoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in zijn kop krijgt
zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud
zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
die een sigaret aansteekt
zoals liefde met een blik
een aanraking iets dat je opvalt in een stem
jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet
en dan die vraag aan een ander stellen
Remco Campert
