BUREAUCRATIE

We leven in een buitengewoon goed georganiseerd land. Noem een onderwerp, en diep in ons hart weten we dat we onze handen mogen dichtknijpen van geluk dat we Nederlander zijn. Overheid, onderwijs, zorg, politie en justitie, vervoer, werkgevers, lonen, uitkeringen, arbeidsverhoudingen, bankwezen, energievoorzieningen, kabelaars, telefonie, waterkwaliteit, pers, klachtenregelingen, je kunt het zo gek niet bedenken, of het kan de kwaliteitsvergelijking met andere landen glansrijk doorstaan.

We zijn een gedreven, deskundig en efficiënt volkje. 

En we stellen hoge eisen aan onszelf en aan de ander. 

En bovendien hechten we zeer aan onze vrijheid van meningsuiting en aan onze assertiviteit.

Eigenlijk vinden we ons als individu op élk gebied een beetje een professional.

En dat laatste maakt ons voor overheid en andere bureaucratische instellingen (zoals ik die hierboven heb genoemd) een beetje lastig. 

Daardoor zullen overheid en instellingen als reaktie de boel zo veel mogelijk "dichttimmeren". 

Een aanval vraagt namelijk om een verdediging. "Ons zul je niet pakken". Een dergelijke angsthouding is niet erg constructief. 

In veel gevallen ook contraproductief.

Vanuit een dergelijke angstcultuur jezelf als organisatie terugtrekken in je eigen bolwerk en daarmee de complexiteit van de samenleving en de onderlinge samenhang van regelgeving ontkennen, 

is voor veel burgers gékmakend!

Iedere Nederlander kent uit eigen ervaring de uitdrukking "van het kastje naar de muur gestuurd". 

Wanneer zullen de muren van onze bolwerken worden geslecht?

CITAAT:

Bureaucracy defends the status quo long past the time when the quo has lost its status.

Laurence J. Peter