"Aagje Z. had een probleem, nu Engel na die onverhoedse aanval op haar leven een ándere taakstraf kreeg (zie http://femdijkman.blogspot.nl/2014/07/rechtsgelijkheid.html ). Hoe moest dat nou verder? Want gevangenisbewaarders zijn er niet voor opgeleid om rolstoelers uit bed te halen, te wassen en aan te kleden.
Dit probleem werd natuurlijk ook al gesignaleerd binnen haar vriendinnenclubje. Ma Beker nam het voortouw en er volgde daarna druk overleg met Missy en Poekie. Ze besloten samen dat Ma Beker de taak van Engel zou overnemen. Óndanks haar volle agenda. Dus, zo gezegd zo gedaan.
De volgende ochtend meldde ze zich aan de gevangenispoort. Dat was weer een volslagen nieuwe levenservaring! Ze kreeg het er verschrikkelijk warm van.... En het échte werk moest nog beginnen. Ma kreeg al een beetje spijt dat ze er aan begonnen was.
Afijn, dacht ze, niet zeuren, schouders eronder en húp, aanpakken die handel. Maar ja, ze had niet voorzien dat Aagje in zak en as zat. Dus de verzorging werd dubbel zwaar: een hele kleine ruimte, het was er bloody hot, geen hulpmiddelen, en die enorme rolstoel stond constant in de weg. Ma werkte zich een slag in de rondte en beurde zich een breuk. Ze wist dat ze dit nooit kon volhouden, en stortte zich vol overtuiging op het verzinnen van een oplossing!
En al heel snel had ze iets geniaals bedacht: ze zou Aagje naar de rolstoelwasstraat bengen... Volautomatische reiniging inclusief aanbrengen van lotion en cremes. Appeltje, eitje!
Voor het aankleden moest nog wel iets bedacht worden, maar dat nam Ma nog maar even op de koop toe.
Dus de volgende ochtend passeerde ze al heel wat vrolijker de gevangenispoort. Aagje stemde ermee in, dus daar gingen ze, samen met een penitentiaire inrichtingswerker, op weg naar de rolstoelwasstraat......"
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
De wasstraat van de toekomst:
Houdt automatisering ons in de greep?
Alles lijkt tegenwoordig in het teken te staan van automatisering en electronica. Zonder computer en smartphone sta je tegenwoordig min of meer buiten de samenleving. We leven in het zgn informatietijdperk, waarin je álles wat je wilt weten kunt vinden op internet.
Maar hoe zit dat met de menselijke maat?
Al die hulpmiddelen zijn fantastisch om informatie uit te wisselen, en dat doen we volop. Prachting, een verrijking ten opzichte van vroeger. Maar waar ligt de grens? Wanneer leiden hulpmiddelen tot een mechanisch contact?
Hoe zorgen we ervoor dat contact en communicatie tussen mensen écht, warm en intens blijft?
Want ik moet er niet aan denken dat ooit te moeten missen.....!
CITAAT:
As technology advances, it reverses the characteristics of every situation again and again. The age of automation is going to be the age of 'do it yourself.'
Automation and technology would be a great boon if it were creative, if there were more leisure, more opportunity to engage in raising a family, providing guidance to the young, all the stuff we say we need. America will work if we're all in it together. It'll work when there's a shared sense of destiny. It can be done!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten