Verandering afdwingen?
Of traditie afdwingen?
Kan dat überhaupt?
De kleine minderheid in Nederland die de discussie over Zwarte Piet heeft aangezwengeld, omdat ze zich gekwetst voelt door de beeltenis van Zwarte Piet, wordt door de grote meerderheid van de Nederlandse bevolking niet serieus genomen. 90% vindt dat Zwarte Piet niet mag veranderen. Maar wat ik héél erg naar vind is dat een deel van die meerderheid zich nu in dit verband pas écht bezondigt aan racistische taal.
Dat dwangmatige, van béide kanten, bevordert dus bepaald niet een open gedachtenwisseling. De pot verwijt de ketel ...., er is onverdraagzaamheid alom.
We zijn inmiddels zó ver verwijderd van elkaar, dat toegeven, ook al is het maar een heel klein beetje, onmogelijk lijkt.
Uiteindelijk wil niemand zich laten kennen in deze aangelegenheid ....
Is het daarom dan niet opvallend dat de schmink van Zwarte Piet uitgerekend is bedoeld om de persoon die onder al die verf verscholen gaat, onherkenbaar te maken? En dat dat uitstekend lukt, weet ik uit ervaring, omdat ik mijn dochter jaren geleden alleen aan haar schoenen kon herkennen toen ze een keer voor Zwarte Piet speelde.
Dat onherkenbare maakt Sint en Piet tot magische, mythische, figuren.
Kinderen, die bijvoorbeeld hun vader herkennen terwijl ze een pieten-pak aanhebben, schrikken zich niet alleen te pletter, maar voelen zich ook verraden.
Het geniale idee van de gemeente Amsterdam om mensen uit te nodigen om ongeschminkt mee te doen aan de intocht? Zou dat werken? Ik ben heel benieuwd of er dan mensen zullen zijn die zich dan letterlijk willen "laten kennen".
Dat zou dan wel uniek zijn, omdat de helper van Sinterklaas zich overal in Europa sinds mensenheugenis vermomt. Zie daarvoor het volgende stukje: http://www.abedeverteller.nl/van-duivelse-pieten-en-zwarte-klazen-de-monsterlijke-helpers-van-sint-nicolaas-3/
Daaruit blijkt ook dat het uiterlijk van Sint en Piet in de afgelopen eeuwen al regelmatig is veranderd!
Het monsterlijke aspect van Zwarte Piet uit ons heidense verleden hebben we stukje bij beetje laten verdwijnen. We zijn kennelijk steeds beschaafder geworden....
En moderner: zie de pieten-vibe :
En laten we bovendien niet vergeten: geen enkel volk, en zéker ook het Nederlandse niet, heeft schone handen. Het duistere in onze volksaard is door veel volkeren nog niet vergeten: onder de VOC-vlag is slavenhandel gedreven, genocide gepleegd, de legers van de Prins van Oranje hebben geplunderd, verkracht en gemoord, in Indonesië waren we bepaald niet "vriendelijk", in WO2 waren we niet allemaal even zuiver op de graat, etc. Ons nationale wijzende vingertje is echt niet altijd even gepast.
Als we dát onder ogen durven zien, dán vind ik dat we ook een standpunt over Zwarte Piet mogen hebben.
En eigenlijk is het zo, dat ik zelf erg op zoek ben naar mijn eigen standpunt in deze kwestie.
Zwarte Piet: ja!
Racisme: nee!
Hoe combineer je die twee?
Ik ben niet in staat om mezelf een mening af te dwingen.
Mensen proberen te dwingen om te kiezen voor een bepaalde oplossing, een specifieke richting of een goed advies, dat geeft bijna de garantie dat ze het niet gaan doen. Mensen handelen het liefst uit eigen overtuiging. "Doe nou dit..., of, Doe nou dat...", geeft zelden een goed resultaat.
Gevoelens, wensen, ideeën, die laten zich niet zomaar onderdrukken of bijsturen. Bij niemand. Dát proberen bij iemand anders, leidt vooral tot angst en weerzin. Tot méér onbegrip, tot méér elkaar niet willen (h)erkennen.
Mensen doen nou eenmaal wat ze zelf willen, en pas op het moment dat ze er aan toe zijn. Of niet....
Wanneer iemand bij ons komt met een vraag of met een probleem, dan weten we vaak gelijk de oplossing. En voor veel mensen is het érg moeilijk om die oplossing voor zichzelf te houden. Het liefst willen we dat degene die ons om raad vraagt onmiddelijk ons advies opvolgt.
Maar zo werkt dat dus niet.
Degene met het probleem heeft niet voor niets zgn. "blinde vlekken", hij zit als het ware gevangen in een zwart gat waar 'ie niet uit kan komen.
Wie kent er nou niet de volgende conversatie tussen moeder en kind: "Mama, ik verveel me zo! Wat zal ik gaan doen?". "Ga lekker tekenen, lieverd". "Neee, geen zin....!".
Als kind leren we dus al dat we geen zin hebben om dwingende adviezen op te volgen. Toch blíjven we ze géven, en raken gefrustreerd als ze door de ander niet worden opgevolgd. Want we zien dat degene die ons om raad vroeg, kennelijk liever vasthoudt aan zijn worsteling.
Liever in zijn "duisternis" verblijft.
We laten de monstertjes in onszelf niet zomaar verdringen; geen enkel advies kan ons daartoe dwingen. Soms koesteren we onze problemen, vragen en twijfels zelfs.
Dat donkere in ons zien we graag weerspiegeld in dingen búiten ons, waar we lekker om kunnen griezelen: sprookjes, enge films, én Zwarte Piet.
Die willen we dus niet missen.
Maar hopelijk gaan we bij deze discussie binnenkort ook het lichte in onszelf zien.
En gaat dat béide partijen lukken!
CITAAT:
All violence consists in some people forcing others, under threat of suffering or death, to do what they do not want to do.
Obstinacy is the result of the will forcing itself into the place of the intellect.
Never follow somebody else's path; it doesn't work the same way twice for anyone... the path follows you and rolls up behind you as you walk, forcing the next person to find their own way.
No, I am not a homosexual. If I were a homosexual, I would hope I would have the courage to say so. What's cruel is that you are forcing me to say I am not a homosexual. This means you are putting homosexuals down. I don't want to do that.
Polite and velvety leaders, who take care to avoid bruising others, are generally not as effective at forcing change.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten