Als je na weken griep, op blue monday, wakker wordt - het is een druilerige donkere dag - en je realiseert je dat je het blogje over argeloosheid, waaraan je argeloos bent begonnen, nóóit af zult krijgen omdat het er gewoon niet úit wil komen, dan verzeil je vanzelf in een Grote Depressie, en blijf je het liefst - net als dat blogje - voor eeuwig onder je donzen dekbedje liggen.
Maar nee, weinig kans!
Trrriiinggg, "Thuiszorg!". "Fem, opstaan! Je moet naar de uroloog!!!".
Nou, dát is een opwekkende gedachte....
Zoiets helpt je er echt doorheen. Dus húp, fris uit de veren. Pffff....
Dat valt absoluut niet mee.
Het leven van een ms-patient lijkt zich vooral achterwaarts te voltrekken. Alles wat je gekregen hebt, en ook ooit zelf hebt verworven, moet je geleidelijk aan weer inleveren. Bij de een gaat dat sneller dan bij de ander, maar elk stapje achteruit is pijnlijker dan de vreugde ooit was over de vooruitgang. Vooral als er helemaal geen vooruitgang meer is. Dan is de achteruitgang éénrichtingsverkeer. Definitief.
Zelfstandigheid verwerven is kennelijk iets normaals. Zelfstandigheid verliezen níet.
En als dan zo af en toe het inzicht over je realiteit met een klap doorbreekt, en je weer staat te schudden op je grondvesten om een nieuw verlies na zo'n zware griep, ja dan is het moeilijk om positief te blijven.
En dan kan ik heel erg jaloers worden op mensen die het zich kunnen veroorloven om op zo'n blue monday te kunnen zeggen dat ze geen zin hebben om naar hun werk te gaan, of om eten te koken, of om naar een verjaardag te gaan.
Klagen is menselijk, maar wanneer je wérkelijk een probleem hebt, dan doe je dat liever niet. Dan zoek je in stilte naar óplossingen.
Want down zijn is (voor mij) geen natuurlijke staat.
Een nieuwe realiteit onder ogen zien, emotioneel verwerken, accepteren, hulp vragen en samen oplossingen zoeken voor nieuw functieverlies en verminderde zelfredzaamheid, dat is mijn manier om het "blauwe gevoel" weer om te toveren naar veelkleurigheid.
En dat nu al tientallen keren in de afgelopen twintig jaren.
Is het een (nieuw) kunstje? En daarmee tóch innerlijke groei? Is positiviteit mijn kracht? Een verdienste? Of een gegeven iets? Hoe authentiek is het vermogen om de lach en de kleur in je leven terug te vinden?
Geen idee, maar ik ben blij dat het zo is!
Go, go, go!
"Go with the flow".....
Herman Finkers: Koo wit de floo:
"Ofniedan..."
CITATEN:
The deepest fear we have, 'the fear beneath all fears,' is the fear of not measuring up, the fear of judgment. It's this fear that creates the stress and depression of everyday life.
Tullian Tchividjian
Sadness is a super important thing not to be ashamed about but to include in our lives. One of the bigger problems with sadness or depression is there's so much shame around it. If you have it you're a failure. You are felt as being very unattractive.
Mike Mills
Scientists have demonstrated that dramatic, positive changes can occur in our lives as a direct result of facing an extreme challenge - whether it's coping with a serious illness, daring to quit smoking, or dealing with depression. Researchers call this 'post-traumatic growth.'
Jane McGonigal
Bad things do happen; how I respond to them defines my character and the quality of my life. I can choose to sit in perpetual sadness, immobilized by the gravity of my loss, or I can choose to rise from the pain and treasure the most precious gift I have - life itself.
Walter Anderson
Geen opmerkingen:
Een reactie posten