De Filosoofjes: VRIENDINNEN

Ik ben zo blij met mijn vriendinnen!
Het zijn vrouwen met zulke verschillende persoonlijkheden, dat je je afvraagt hoe het toch kan dat je met hen allemaal gek kunt zijn.

En wat verder bijzonder is, dat wanneer zij elkaar ontmoeten, een aantal van hen elkaar heel goed verdraagt, sterker nog: ze vinden mekaar ook leuk.

Hoe komt dat toch?

We kiezen toch altijd voor mensen waar we op lijken? Zien we bij al die verschillende mensen dan toch iets bekends? Iets dat tegen ons zegt: "Ik kén jou!"

Hoe ontstaat eigenlijk een vriendschap?

In allerlei sociale situaties kun je mensen ontmoeten, die je aardig vind. Of leuk. Of interessant. Je komt er mee in gesprek, en er ontstaat een klik. Je deelt dingen met elkaar die je in je leven meemaakt, en die belangrijk voor je zijn. Je hoopt op begrip, vertrouwen, erkenning. Loyaliteit. Dezelfde normen, waarden, ideeën. En daarna doen warmte, hartelijkheid en gezelligheid de rest.

Maar het allerbelangrijkste: je moet samen verschrikkelijk kunnen lachen!

En dan ga je je vanzelf verbonden voelen.

Het is dan vervolgens volslagen duidelijk wie je beste vriendin is: dat is degene die jou alleen maar energie gééft; die je blij maakt en die je altijd wilt zien. Bij wie je niet hoeft na te denken wat je zegt en waarbij je volledig jezelf mag zijn.

Je beste vriendin is daarmee misschien wel het waardevolste geschenk in je leven.

"Ware vrienden kun je herkennen aan de volgende eigenschappen:

de neiging om datgene te doen wat het beste is voor de ander;
sympathie en empathie;
eerlijkheid, ook in situaties waarin het voor anderen moeilijk kan zijn om de waarheid te spreken of te horen;
wederzijds begrip en medeleven; de mogelijkheid van contact voor emotionele steun;
genieten van elkaars gezelschap;
vertrouwen in elkaar;
positieve wederkerigheid: een gelijkwaardig geven en nemen tussen de twee partijen;
de mogelijkheid om jezelf te zijn, je eigen gevoelens te uiten en fouten en vergissingen te durven maken zonder bang te zijn dat je daarvoor wordt veroordeeld." (Aldus http://mens-en-samenleving.infonu.nl/communicatie/110657-wat-is-echte-vriendschap.html ).

Wat volgens mij ook belangrijk is, is dat je in het contact met de ander ook wordt gespiegeld. Althans, als je dat wilt. Als je openstaat voor persoonlijke groei. Waardoor verdieping ontstaat. Zowel bij jezelf als in de relatie.

Hoewel, de ene keer gaat dat sneller dan de andere keer.

Je hoeft elkaar niet per se jaren lang te kennen, om het gevoel te krijgen dat iemand een goeie vriendin is. Want vriendschap en betrouwbaarheid kun je niet bewijzen. Dat voel je, of die er zijn. Maar jaren tellen wel mee. Iemand die je al heel lang kent, heb je zien veranderen in de loop der tijd. Ten goede of ten kwade. In hoeverre je dat kunt accepteren, maakt dat de verbondenheid groeit dan wel afneemt. Evenals de intensiteit van de vriendschap.

Als je uit elkaar groeit, omdat je bijvoorbeeld vaak gekwetst wordt, of omdat je simpelweg niet meer erkend en gewaardeerd wordt als de persoon je (geworden) bent, dan kan dat heel erg pijnlijk en confronterend zijn. In zo'n geval kun je ervoor kiezen om

a) de vriendschap voort te zetten 'for old times sake', of

b) op te zeggen of te laten verwateren, om de vrijkomende tijd te besteden aan mensen die je wél zien als waardevol en als goede vriendin.

Het voortbestaan van een vriendschap is daarmee altijd de verantwoordelijkheid van beiden.

Maar mocht een vriendschap verloren gaan: je bent mooit te oud om nieuwe vrienden te maken.

Als je al wat ouder bent, en je bent in de loop der jaren erg veranderd (bijv. karakterologisch, agv een handicap, of in sociaal-economische status, of hoe dan ook), en je leert een nieuw iemand kennen, dan kent die persoon jou niet zoals je vroeger was. Is dat eigenlijk niet vreemd? Die nieuwe vriendin heeft bepaalde aspecten van jou nooit gezien. En tóch heb je het gevoel dat je elkaar ként. Of zelfs her-kent. Waar komt dat gevoel vandaan?

Je ziet iets in elkaar. Je ziet iets in elkaar.

Iets dat kennelijk voorbij tijd en ruimte gaat. Wat een bijzonder, mooi fenomeen!

Energieën die elkaar weten te vinden zonder zoeken.....

Is dat zielsverwantschap?

Dat is een vraag waar ieder voor zich zélf het antwoord op weet.....