woensdag 30 juli 2014

VERSTOPPERTJE

"Aagje was in gepeins verzonken. Er kwam een herinnering uit lang vervlogen tijd bovendrijven, uit haar vroegste jeugd: 'Aagje, kom je buiten spelen?, riepen de kinderen uit de straat. 'We gaan verstoppertje doen'.  'Néé', zei haar moeder, 'eerst je bordje leeg eten!'. 
Nou leek Aagje verstoppertje spelen een veel aantrekkelijker optie dan dat bord vol koolraap, dus ze werd nukkig van haar onmachtige positie. Maar ja, we hebben het hier wel over ruim vijftig jaar geleden, en toen deden de meeste kinderen nog braaf wat hun ouders hen opdroegen. Een weerwoord werd niet getolereerd. Aagje had dus geen keus, éérst dat bordje leeg!"
 
                                *****

Waarom is verstoppertje spelen eigenlijk zo'n leuk spelletje?
Het vraagt best veel vaardigheden: je moet tot tien kunnen tellen, je strategisch opstellen bij het zoeken, creatief zijn bij het zoeken van een verstopplek, verbondjes kunnen sluiten met medeverstoppers tegen de zoekende, uiteindelijk je eigen hachje weten te redden, een goede timing weten te vinden, én hard kunnen rennen......
Verstoppertje spelen is dus helemaal zo makkelijk nog niet.
Maar wél spannend!

Velen blijven het de rest van hun leven doen. Psychologisch verstoppertje spelen, bedoel ik. Door dingen te ontkennen voor henzelf, of te verzwijgen naar anderen toe. Bijvoorbeeld naar hun ouders, of binnen hun relatie, naar de kinderen, naar hun chef, of collega's.
Waarvoor doen we dat? Zijn we angstig voor reakties? Gemakzuchtig? Vinden we de waarheid ongemakkelijk? Willen we ons "beter" voordoen dan we werkelijk zijn? Hebben we te vaak het lid op de neus gehad? 

Verstoppertje spelen is vaak aantrekkelijker dan je bordje leeg eten. Net doen alsof een probleem niet bestaat. Net doen alsof je weg bent. Dan wordt je niet gezien.
Maar is dát dan wat we willen? Niet gezien worden?
Alsof we een rol spelen in ons eigen script? Een personage zijn?
In plaats van een uniek mens met al zijn mooie en minder mooie kanten.


Ieder huisje heeft zijn kruisje. 
Iedereen krijgt het nodige op zijn bordje....
Vaak is het voedsel des levens dat je krijgt geserveerd lekker. Soms is het ronduit vies. Maar als het erop aan komt, heb je geen keus, en moet je gewoon je bordje leeg eten.
Het onder ogen zien, en slikken.
Want als je het niet opeet en je bordje vies blijft, raken volgende maaltijden - al zijn ze nóg zo smakelijk - bedorven door de vieze resten die er onder zitten.

En hoe je het ook wendt of keert: niemand heeft een onzichtbaarheidsmantel, gezíen wordt je tóch door anderen. En dan kunnen ze maar beter je wáre ik zien......


Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien;
Wie niet weg is, is gezien!








CITAAT:


Come rain, or come shine, don't hide, just seek shelter. ~ Aagje Z.



Look who's talkin' ..... ~ Aagje Z.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten