LEVENSKRACHT

Waar ligt de bron van je levenskracht?

Binnen of buiten jezelf?

Of straalt hij van binnenuit naar buiten? Is uitstraling levenskracht?

Hebben energieke mensen een grotere levenskracht dan vermoeide mensen?

Is levenskracht iets mentaals of iets fysieks? Of een combinatie?

Is het een ander woord voor vitaliteit?

Energie?

Innerlijk vuur?

Voor verlangen?

Of voor positiviteit?

Voor ziel?

Of is het ál die dingen?

Is levenskracht de oerdrift om te willen overleven? Jóuw leven te leven? Vol overgave helemaal jezelf te zijn?

Voor mij persoonlijk is levenskracht de energie die door me stroomt. Soms is het een kabbelend beekje, soms een woeste rivier. Bestaand uit helder water, doorzichtig. En nooit is het een poel donker stilstaand water. Nu is het niet zo dat die er nooit is, maar zo'n poel geeft mij geen levenskracht. 

Het stromende water wél, het néémt nooit maar het gééft! Het lest de dorst en voedt de ziel. Het laat je bruisen....

Soms wil je je erin onderdompelen, dan weer alleen maar pootjebaden, en af en toe rustig aan de kant zitten kijken. 

Levenskracht kun je voelen, maar de meeste mensen kunnen hem niet aanraken of zien. Toch weet iedereen dat 'ie er is. Je uitstraling is er de manifestatie van. 

Je voelt niet alleen die van jezelf, maar ook de kracht van anderen. Soms mengen die krachten zich. Als mijn beekje voortkabbelt naast de woeste stroom van de ander, dan merk je dat die energieën elkaar beïnvloeden. En het kan dan zo maar gebeuren dat of de één of de ander de overhand krijgt.

En als dat allebei positieve energieën zijn, dan is dat mooi. Zo niet, dan moet de innerlijke sluiswachter in aktie komen, om te voorkomen dat het negatieve mijn heldere water vertroebelt.

Je hebt het niet altijd voor het uitzoeken met welke mensen je omgaat, maar als dat wel kan, dan wil je de ene keer vertoeven aan de oever van iemand met de energie van een rustig watertje en de andere keer heb je behoefte aan een kletterende waterval. De meeste mensen in mijn omgeving stralen ieder voor zich vaak steeds dezelfde soort energie uit, dus dan weet je bij een ontmoeting van te voren wat je te wachten staat. Hoewel hun stemming kan verschillen per keer, weet je dat hun grondslag, hun levenskracht, bepalend is voor de manier waarop ze in het leven staan, en met eventuele problemen omgaan. En die levenskracht is hun vaste waarde. "Das gewisse Etwas", waaraan je die persoon herkent. De reden waarom je haar of hem al dan niet bewust hebt uitgekozen, en waarom je hen uitgerekend nú wilt ontmoeten, in de hoop dat je verwachting uitkomt. 

En ook al kun je geen aura's lezen, iedereen kan in principe een verandering in de levenskracht van iemand die hij of zij goed kent, opmerken. Als in hun basis-zijn iets verandert, dan weet je dat er in hen een wezenlijke verstoring heeft plaatsgevonden. 

Mijn neuroloog heeft daar uitgesproken ideëen over. En ze is er bovendien erg goed in om die innerlijke verstoringen te herkennen. En ik herken dat ook uit mijn eigen coachpraktijk: als je de vinger op de zere plek weet te leggen, dan herkennen mensen vaak hun onder het oppervlak liggende probleem. Hun onderstroom, die hen uit balans brengt.

Er bestaan natuurlijk mensen die hun problemen koesteren. Elke aangedragen oplossing creëert een nieuw probleem. Zij staan niet in hun kracht.

Maar mensen die hun onderstroom herkennen en erkennen, kunnen hun positiviteit (innerlijk vuur, energie, ziel en zaligheid, vitaliteit etc.) inzetten om terug te keren in hun oorspronkelijke kracht.

Het universum geeft daar altijd steun in.

Zoekt en gij zult vinden: die - complementaire - levenskracht van iemand anders, die je wil helpen in je zoektocht naar je herstel. Dat steuntje in je rug, die intelligente vraag, de glimlach of de kwinkslag, iedereen heeft bij tijd en wijle een energie búiten zichzelf nodig, om je weer op het juiste pad te zetten.

Het pad dat terugleidt naar je bron!

Levenskracht:

http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Qi_(concept)

http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Vitalisme_(filosofie)

Cobie Baart, neuroloog en kunstenaar:

http://medischcontact.artsennet.nl/archief-6/tijdschriftartikel/10255/dansen-met-patienten.htm

http://youtu.be/xj1BCjXXg_Q

Joie de vivre - Cobie Baart (neuroloog/kunstenaar)

Eenzaamheid - Cobie Baart

CITAAT:

The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams. ~Eleanor Roosevelt

In everyone's life, at some time, our inner fire goes out. It is then burst into flame by an encounter with another human being. We should all be thankful for those people who rekindle the inner spirit.

Albert Schweitzer

EENZAAMHEID

Het was altijd mijn overtuiging dat je je leven moet leiden vanuit je kracht. En dat je, om nog sterker te worden, het effektiever is om je kracht te versterken, dan om heel veel energie te steken in het werken aan je zwaktes.

Maar wat gebeurt er als je kracht en je zwakte de beide zijden van één en dezelfde medaille zijn, en ze té ver uit elkaar komen te liggen? Die medaille wordt dan zo dik en zwaar dat 'ie voelt als een molensteen om je nek, die je volledig uit balans kan brengen.

Neem nou bijvoorbeeld het onderwerp "communiceren". 

Stel, iemand kan zich uitstekend verbaal uiten, inhoudelijk sterk, abstract, overtuigend. Maar tóch wordt 'ie niet altijd gehoord. Omdat bijvoorbeeld de emotie niet overkomt. Of omdat hij zijn gesprekspartner niet hoort. Of te stellig is; hij heeft zó lang nagedacht over zijn gespreksonderwerp, en het voor zichzelf al van alle kanten belicht, dat de ánder geen enkel weerwoord meer kan bedenken. De communicatie stopt dan automatisch. 

Je kunt dan altijd gelijk hebben, maar nooit gelijk krijgen....; de ander zégt ja, maar denkt néé.

Niet kunnen communiceren maakt eenzaam.

Eenzaamheid kan angstig maken.

Angst kan leiden tot afweer.

Afweer en goed luisteren (ook naar jezelf) passen niet bij elkaar.

En dan is de cirkel rond....

Eenzaamheid: het kan ons allemaal overvallen.

Iedereen voelt zich wel eens eenzaam of verlaten. Het is een gevoel van leegte en verdriet. Je voelt je niet verbonden met de wereld en met andere mensen om je heen. En het gaat om een puur  persoonlijke en subjectieve beleving. Want het maakt vaak niet uit of je veel of weinig mensen om je heen hebt. En die kunnen het bovendien niet altijd aan jouw buitenkant zien hoe je je voelt.

Ik herinner me een situatie van vijftig jaar geleden, toen ik als klein meisje midden op een drukke markt mijn ouders uit het oog verloor; de verlorenheid en angst, gevoed door een nog sterker gevoel van afkeer over mijn afhankelijkheid van de verzorgers die niet in de buurt waren, zorgden voor zo'n overweldigende beleving van eenzaamheid, dat ik tóen misschien wel heb besloten me nooit weer zo machteloos te willen voelen......

Zo'n situationeel gebonden gevoel kan je dus behoorlijk vormen. Zowel in je voordeel als in je nadeel. Er sterker van worden is mooi, maar er door verharden, dat kan je beter niet overkomen. Verharding maakt je juist kwetsbaar. Waardoor het eenzaam zijn mogelijk niet beperkt blijft tot momenten en situaties, maar een basisgevoel kan worden.

Zou het kunnen zijn dat een sterke mentale afweer kan leiden tot een zwakkere constitutionele afweer? Een zwak immuunsysteem? Wie weet. Ik ben niet van de "oren-maffia", maar ik weet zeker dat lichaam en geest op elkaar inwerken. Mentale kracht en lichamelijke zwakte. Twee kanten van een medaille.

In mijn geval kán ik al jaren de achterkant van die medaille niet meer oppoetsen, dus móet ik die voorkant goed onderhouden. En kan ik alleen maar hopen dat het vermogen tot verbaal communiceren zo lang en zo goed mogelijk in stand blijft. Wederzijdse communicatie als medicijn tegen eenzaamheid.

Maar wat nou als dat ooit stopt?

Slaat dan de eenzaamheid in alle hevigheid toe? Als eenzaamheid een basisgevoel wordt als gevolg van je onvermijdelijke en onveranderbare omstandigheden, wat dan te doen? De afhankelijkheid van anderen wordt dan nóg groter dan 'ie nu al is. En nú is 'ie al groter dan vijftig jaar geleden. Controle houden versus overgave: het lijkt op een mentale balans die  een leven lang in beweging blijft. Dát overigens, die zoektocht naar de juiste balans, houdt de geest ook in beweging.

Die innerlijke zoektocht: zou dat de remedie zijn om niet óm te komen in eenzaamheid? Eenzaamheid kan niet worden opgeheven door anderen, dat kun je alleen zélf. Dus ik weet: als ik ooit in de verleiding kom om mijn eigen gevoel van overbodigheid aan anderen te verwijten, dan moet ik even heel streng met mezelf communiceren! Zodat ik misschien niet alleen mezelf, maar ook anderen kan helpen....

http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Eenzaamheid

CITAAT:

Pray that your loneliness may spur you into finding something to live for, great enough to die for.

Dag Hammarskjold

Loneliness and the feeling of being unwanted is the most terrible poverty.

Mother Teresa

Language... has created the word 'loneliness' to express the pain of being alone. And it has created the word 'solitude' to express the glory of being alone.

Paul Tillich

Negative emotions like loneliness, envy, and guilt have an important role to play in a happy life; they're big, flashing signs that something needs to change.

Gretchen Rubin

LEVENSDOEL

"Echtpaar in de trein

Met de allerliefste in een trein

kan aangenaam en leerzaam zijn.

De prachtig vormgegeven stoel

geeft allebei een blij gevoel.

Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar

zit ik dus tegenover haar.

De trein maakt zijn vertrouwd geluid

en zij rijdt vóór-, ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,

maar ik heel traag en zij heel snel.

Zij kijkt tegen de toekomst aan,

ik zie wat is voorbijgegaan.

Zo is de huwelijkse staat:

de vrouw ziet wat gebeuren gaat,

terwijl de man die naast haar leeft

slechts merkt wat zijn beslag al heeft.

Van nieuw begin naar nieuw begin

rijdt zij de wijde toekomst in,

en ik rij het verleden uit.

En beiden aan dezelfde ruit.

Willem Wilmink"

Kan het leven een (gezamenlijk) doel hebben? 

Is dat ongeveer dezelfde vraag als: Wat is de zin van het bestaan?

En wie bepaalt dat dan?

En wat als je je doel bereikt hebt?

Als je vooral leeft in het nú (en je dus niet vóór- of achteruit gaat), en als het moeilijk wordt om te plannen wat "morgen" je zal brengen, kun je dan nog wel een levensdoel formuleren?

En wat is dat dan eigenlijk, een levensdoel? Is dat een "punt" op je levensweg, dat je wilt bereiken? Volstaat een soort van treinkaartje? Of is het per definitie iets dat moet zorgen voor zingeving? Gaat het om de reden en zin van je bestaan? Of is het iets dat je in de toekomst nodig hebt? Een praktische omstandigheid? En wanneer en hoe wil je dat bereikt hebben?

Er zijn tal van testjes op internet te vinden die je garanderen dat je binnen twintig minuten je levensdoel ontdekt. Tja, je kúnt het natuurlijk proberen..... 

Misschien geeft zo'n testje wel verdieping aan je bestaan.

Stel dat er bijvoorbeeld zoiets uit komt: "mijn leven is pas compleet wanneer ik een kleinkind heb". Oeh, lastig! Of: "over anderhalf jaar wil ik promotie hebben gemaakt". Die laatste is weliswaar concreter en méér door jezelf te beïnvloeden, maar de haalbaarheid ervan is beslist evenmin zeker.

Met dergelijke doelen is de kans op teleurstelling reëel aanwezig. Je streeft naar een geluksgevoel, of een zekerheid, ergens in de toekomst, maar loopt veeleer het risico op een illusie.

De kunst van het maken van stappenplannen, die bedoeld zijn om je doelen gestructureerd en methodisch te bereiken, is niet iedereen gegeven. Toch is dat redelijk eenvoudig. In het voorbeeld van de promotie kun je exact plannen wanneer je welke opleiding wilt hebben gedaan, welke werkervaring je nodig hebt en hoe je dat aanpakt, welk netwerk je wilt "bewerken", je affiniteiten en kansen bepalen, welk soort begeleiding je nodig hebt, wat je (financieel) wilt investeren, enz. 

Maar je levensloop kun je niet plannen. Levensgebeurtenissen komen doorgaans spontaan voorbij. En die kunnen élk plan doorkruisen.  

Het hierboven bedoelde stappenplan kan bijvoorbeeld behoorlijk op de kop worden gezet door een zwangerschap.

Of door tegenslag.....

De kunst is dan om zo'n gebeurtenis zó in te passen in je leven dat je niet van slag raakt. De hoop die sprak via je ambitie, is een levenskracht die je ook kan helpen bij een herziening van je doelen en plannen. 

Is het meest zinvolle levensdoel dan om je levenskracht te blijven inzetten zolang je kunt?

Ongeacht je eindbestemming?

Let's keep smiling....!

CITAAT:

To truly laugh, you must be able to take your pain, and play with it. - Charles Chaplin 

If you don't know where you are going, any road will get you there. - 

Lewis Carroll 

JALOEZIE

Bent u jaloers op uw huishoudelijke hulp, wanneer ze een wasje voor u ophangt?

Ik vermoed dat het gemiddelde antwoord op die vraag zal zijn: "Welnee, natuurlijk niet, want daar betaal ik haar toch voor?!". En dat is dan volslagen  begrijpelijk. Want het is een werkje dat u doelbewust hebt uitbesteed aan iemand anders, waarschijnlijk om de reden dat u dit taakje niet zélf wilt doen...

Wanneer zijn we dan wél jaloers?

Je kunt het begrip onderscheiden in twee verschillende dingen: jaloezie en afgunst.

Volgens mij betekent jaloezie dat je wilt houden wat je hebt wanneer je bang bent dat iemand het van je zal afnemen, en ten tweede dat je ernaar streeft om hetzelfde te verwerven als iemand anders heeft. Je ziet iets, krijgt een steek in je hart, en denkt: "Dát wil ik ook!". 

Afgunst gaat verder, het betekent namelijk dat die ander iets moois heeft dat jij zélf wilt hebben en het hem daarom misgunt. Je zou het hem het liefste willen afpakken.

Even terug naar het voorbeeld:

Misschien zijn er mensen die er jaloers op zijn dat ik een huishoudelijke hulp heb. Misschien zijn er mensen die er zelfs afgunstig op zijn. Misschien zijn er mensen die niet begrijpen dat ik jaloers kan zijn op het vermogen van anderen om een wasje te doen, even te stofzuigen en de vaatwasser in te ruimen. En eerlijk gezegd: ik begrijp dat zélf niet eens helemaal, want het waren al nooit mijn lievelingswerkjes....

Hoe ondergaan we onze eigen jaloezie eigenlijk?

Jaloezie is een oerdrift.

Want oorspronkelijk bedoeld om het voortbestaan van ons nageslacht veilig te stellen..... : "Jij blijft van mijn partner af, want zonder hem overleeft ons kind niet!".

Het is dus niet zo verwonderlijk dat het een heel erg sterke emotie kan zijn. 

Tegenwoordig lijken we jaloezie een tikkeltje onbeschaafd te vinden. "Ik jaloers? Nee hoor!". We ontkennen het maar wat graag dat we dat gevoel hebben. 

Maar hoe slecht is het dan nou eigenlijk om jaloezie te kennen? 

Want het heeft toch ook iets positiefs?

In tegenstelling tot afgunst, dat leren we als kind terecht af, want dat is door zijn kwalijkheid inderdaad schaamtevol. Mogelijk zelfs gevaarlijk.  

Maar jaloezie kan er toe leiden dat je je gaat inzetten om te bereiken wat je wenst. 

Ambitie gebaseerd op jaloezie is evengoed nog steeds ambitie. 

Jaloezie kan leiden tot nieuwe doelen in ons leven. Of het besef dat we datgene wat we al hadden absoluut willen behouden!

Maar wat nu als je je jaloezie niet kúnt omzetten in positieve aktie? Bijvoorbeeld je relatie redden, of een promotie nastreven, een sportprestatie leveren, of iets dergelijks, simpelweg omdat je daar om één of andere reden niet toe in staat bent? Dan wordt je geconfronteerd met het feit dat je wens botst met je onvermogen. Dat kan leiden tot een gekwetst ego, een deuk in je zelfvertrouwen; een status quo waar je niet gelukkig mee bent.... 

Ontevreden over de stuatie en jezelf.

Uiteindelijk zul je dat gevoel toch zélf moeten doorbreken. Het gaat tenslotte om je eigen gevoel van welzijn.

Onze overlevingsmechanismes, zoals ontkenning, verdringing, rationaliseren kúnnen - op de korte termijn - helpen om gevoelens van onvrede te onderdrukken. 

Maar daar red je het op langere termijn niet mee. Acceptatie van iets onvermijdelijks is hard werken.

Ieder moet dat op zijn eigen manier doen.

Daar is helaas geen kant-en-klaar recept voor.

Bij mij bijvoorbeeld moeten de stofzuiger en de dweil regelmatig door mijn ziele-huishouding! Gelukkig kan ik dat zonder handen. 

Hoofd en hart volstaan.....

CITAAT:

Jealousy is both reasonable and belongs to reasonable men, while envy is base and belongs to the base, for the one makes himself get good things by jealousy, while the other does not allow his neighbour to have them through envy.

Aristotle

I think it's important to get your surroundings as well as yourself into a positive state - meaning surround yourself with positive people, not the kind who are negative and jealous of everything you do.

Heidi Klum

You can be the moon and still be jealous of the stars.

Gary Allan

Those who are believed to be most abject and humble are usually most ambitious and envious.

Baruch Spinoza

WACHTEN

Ik ben een expert geworden in wachten.

De tijd gaat vanzelf voorbij. Soms in leegte. Of, wanneer het me toch allemaal te lang duurt, dan dood ik 'em. Als je de tijd doodt, dan gaat 'ie sneller voorbij. Op zijn Twents zou je dan zoiets kunnen zeggen als: "De tied is oet de tied 'kommn". 

Wanneer je op iets wacht, dan heb je kennelijk een vooruitzicht. Dat kan iets leuks zijn, of iets vervelends, maar evengoed ook iets neutraals, zoals wachten op een taxi. Wachten op een taxi kan, in mijn situatie, soms héél lang duren. Er is minimaal sprake van een marge van een half uur, maar als de taxi te laat is, dan kan het soms heel lang uitlopen. Ik heb wel eens ruim twee uur moeten wachten. 

Wat doe je dan?

Wacht je in lijdzaamheid af? Ga je opspelen bij de taxicentrale? Ga je de tijd vullen met een spelletje op je telefoon? Navelstaren? Wat de invulling van de wachttijd nog gecompliceerder maakt dan 'ie al is, is het gegeven dat anderen zich ermee gaan bemoeien. Zij vinden dat het veel te lang duurt en begrijpen niet dat jij er zo rustig onder kunt blijven. Ze hebben nog niet geleerd dat het leven voor een groot deel uit wachten bestaat, en worden boos. Je moet er dan voor zorgen dat je je gemoed niet laat belasten door die emotie. Mijn gemoedsrust is me namelijk heilig in tijden van lang wachten. Opwinding maakt de wachttijd namelijk nóg langer. Terwijl geduld hem korter maakt.

Geduld moet je oefenen. Letterlijk. 

Het is in de huidige tijd niet vanzelfsprekend dat je er over beschikt. Alles moet tegenwoordig namelijk snel-sneller-snelst. Ons werk, eten koken, internet, het verkeer, de wachtrij voor de kassa. Alles is erop gericht om zo snel mogelijk het nú te verlaten, om als eerste de toekomst binnen te treden.

Alsof het nú er niet toe doet. De toekomst, dáár gebeurt het allemaal....

We kunnen er gewoonweg niet op wachten om er naar toe te rennen.

Maar met iets meer geduld zouden we ervaren dat het nú niet een eindeloze, nutteloze leegte is.

Ik ben door mijn omstandigheden gedwongen te erkennen dat de door het vele wachten veroorzaakte eindeloze leegte in mijn leven een gegeven is zonder betekenis. Wachten is niet zinloos. Wachten is niet doelloos. 

Wachten is een deel van mijn leven. En evenals bij ieder ander mens een streven naar het volgende moment. Een gebeurtenis die in het verschiet ligt. Een gebeurtenis die vreugde kan verschaffen, of verdriet.

Want wachten op een vriendin die wat verlaat is, is iets geheel anders dan wachten op je beurt bij de tandarts. Het wachten vervult je namelijk met dezelfde emotie die hoort bij de betreffende gebeurtenis. En juist emoties leren je vooral dat je leeft. Nú!

Het stil naar binnen kijken terwijl je wacht kan je vervullen met levenslust zowel als met afschuw. Het zijn de weerspiegelingen van je kern, die er voortdurend op liggen te wachten om zich aan je te openbaren.

Dus met het wachten op iets of iemand anders, wacht je er eigenlijk op om jezelf te ontmoeten......

Leef nu het kan, Jan Smits:

http://youtu.be/bxQbZ1Yu_70

Hildegard Knef, das Glück kennt nur Minuten:

http://youtu.be/4nMIA0Ev2v8

De Gids, over "wachten op Godot":

http://www.dbnl.org/tekst/_gid001195501_01/_gid001195501_01_0043.php

Wachten op Godot

CITAAT:

The place to be happy is here. The time to be happy is now. ~Robert G. Ingersoll

Patience is not simply the ability to wait - it's how we behave while we're waiting.

Joyce Meyer

We must let go of the life we have planned, so as to accept the one that is waiting for us.

Joseph Campbell

Change will not come if we wait for some other person or some other time. We are the ones we've been waiting for. We are the change that we seek.

Barack Obama

In the attitude of silence the soul finds a path to clearer light. What is elusive & deceptive [becomes] crystal clear. ~Gandhi

DELEN

"Eerlijk zullen we alles delen....

Suikergoed en Marsepein."

Wie speelt er dan voor Sinterklaas?

En krijgt de ander de Zwarte Piet?

In het echte leven wordt niet alles even eerlijk verdeeld. De smaken zoet en bitter zijn lang niet altijd met elkaar in balans. En dat is soms een kwestie van niet goed kunnen koken, maar vermoedelijk veel vaker een kwestie van geluk of pech. De één wordt door het universum nu eenmaal veel beter bedeeld dan de ander. Een gouden wiegje smaakt veel zoeter dan een bedje in een achterbuurt. Bovendien is vanuit statistisch oogpunt de economische taartpunt gróter. Maar of alles in de loop der jaren ook lékkerder wordt, is niet alleen een kwestie van het benutten van kansen, maar ook van bijvoorbeeld karakter. Rijkdom alleen maakt niet gelukkig....

Geluk is veel meer afhankelijk van het vermogen tot delen.

In een normale opvoeding leert een kind dat het eerlijk moet delen. Lekkers, speelgoed, aandacht en liefde zijn niet voor jou alleen. Ik heb zelfs geleerd dat ik het gróótste stuk moest weggeven. Dus je kon maar beter niet degene zijn die de cake moest aansnijden....

Pas later leer je dat het fijn is om degene waar je van houdt het grootste stuk te geven. Want niet alleen ontvangen geeft je een goed gevoel, geven is vaak nog veel leuker. 

Als je geeft, als je deelt, dan geef je een deel van jezelf. 

Écht geven, écht delen, doe je met hart en ziel! Het concept "delen" zit diep in onszelf verankerd. Ons leven begon tenslotte, na de conceptie, met cel-deling. We hebben onze kern gedeeld om één te worden. Héél te worden. 

Misschien komt het wel daardoor dat we ons sterk verbonden voelen met de ander, als we met hem of haar iets essentieels delen van onszelf. Of als die persoon iets persoonlijks van hem deelt met jou. En of dat nou een geheim is, of een aktiviteit, of een gevoel of een idee: het delen ervan en het begrip ervoor van de ander, maakt dankbaar.

Samen sta je sterker.

Samen voel je je meer compleet.

Je staat er, voor je gevoel, niet meer helemaal alléén voor. Er is iemand die naar je luistert, advies geeft en mééleeft. 

Vooral in tijden van tegenslag, verdriet en spanning is dat érg fijn. Sommige mensen willen zich op die momenten het liefst verstoppen, maar tóch, het is juist dan belangrijk dat je dan gehoord en gezien wordt.

En als je je dan toch wilt verstoppen, dan zul je op enig moment weer uit je schuilplaats tevoorschijn moeten komen. Niet alleen omdat het leven doorgaat, maar ook omdat de anderen, de mensen die van je houden, anders (óók) kapot gaan. De teleurstelling bij hen over de terugtrekkende beweging kan verlammend werken. Hun behoefte om te geven wordt namelijk niet erkend.

Zij verdienen het dat jij jezelf laat zien, opdat zij kunnen laten zien dat ze je willen zien. En wanneer zij jou zien, dan kun je jezelf misschien ook weer zien. Jezelf en jouw situatie onder ogen zien.

Communiceren daarover is de weg die leidt tot nieuwe verbondenheid. 

Communiceren met elkaar over het slechte en het goede. Delen van het bitter en het zoet.

Dat is wel zo eerlijk......

CITAAT:

In the sweetness of friendship let there be laughter, and sharing of pleasures. For in the dew of little things the heart finds its morning and is refreshed.

Khalil Gibran

Grief can take care if itself, but to get the full value of a joy you must have somebody to divide it with.

Mark Twain

One of the main tasks of theology is to find words that do not divide but unite, that do not create conflict but unity, that do not hurt but heal.

Henri Nouwen

Food, in the end, in our own tradition, is something holy. It's not about nutrients and calories. It's about sharing. It's about honesty. It's about identity.

Louise Fresco

A mother, after all, is your entry into the world. She is the shell in which you divide and become a life. Waking up in a world without her is like waking up in a world without sky: unimaginable.

Meghan O'Rourke

TELEURSTELLING

"Teleurstelling is een gemoedstoestand die ontstaat wanneer aan bepaalde verwachtingen niet wordt voldaan." 

Betekent dit ook dat wanneer je weet wat je kunt verwachten, je niet teleurgesteld kunt raken?

Nou, neuh, toch?

Want ook al zit het leven vól verwachtingen en evenvele onverwachte teleurstellingen, het went nooit: elke nieuwe teleurstelling doet weer net zo veel pijn als de eerste......

Wanneer er iets gebeurt wat je niet verwacht.

Of als er iets niet gebeurt wat je wél had verwacht. 

Maar ook als er iets negatiefs gebeurt dat je al verwachtte, kun je behoorlijk teleurgesteld zijn.

Bijvoorbeeld als je een progressieve ziekte hebt. Dan wéét je dat je achteruit gaat. Maar je hóópt natuurlijk van niet.... Want je hebt al zo veel last van uitval en pijn en je wilt niet nóg verder beperkt en afhankelijk raken. En als dat dan tóch gebeurt.....

Zo'n levensgebeurtenis, waarbij je een  niet te vermijden verlies lijdt, daar heb je dan geen verweer tegen en geen enkele invloed op. Die gebeurtenis voltrekt zich, wát je ook doet.

Als er al verwachtingen zijn die je kunt managen of plannen, dan valt deze categorie daar beslist niet onder. De teleurstelling die er uit voortvloeit, kun je dan ook alleen maar proberen te verwerken.

Dus de kreet "no expectations, no disappointments" is volgens mij gewoon niet in volle omvang waar. 

Waar die kreet wél voor werkt, dat zijn de kleine, onuitgesproken of irreële verwachtingen. Verwachtingen in de categorie: "Ik ruim altijd mijn vuile sokken op, dus ik verwacht dat mijn man dat ook automatisch doet". Of: "Ik zorg altijd voor mijn oude zieke moeder, dus als ik mijn zus daar om vraag, zal zij dat morgen wel doen". En: "Ik haal altijd koffie voor alle collega's, dus als ik druk ben zal iemand anders wel een keer een bakkie voor mij halen". En de ultieme: "Ik doe mijn werk altijd met volle inzet en gedrevenheid, dat zullen mijn collega's vast óók doen".

Nou, neuh, dus.....

Dingen die voor jouzelf volslagen vanzelfsprekend zijn, hoeven dat voor anderen kennelijk niet te zijn.

Die anderen lossen jouw verwachting niet automatisch in, en je blijft teleurgesteld achter.

Hoe ga je daar mee om?

En nog belangrijker: wat kunnen we ervan leren?

In de eerste plaats uiteraard dat alle mensen verschillend zijn. Met andere doelstellingen en prioriteiten dan jij. Verwachtingen zul je dus moeten afstemmen met elkaar. En dan komen ze soms uit, en soms niet. 

"Wil jij voortaan je vieze sokken gelijk in de wasmand gooien als je ze uitdoet?" Dan heb je kans dat hij dat gaat doen. Maar doet 'ie het dan nog niet, stel dan je eigen prioriteiten en maak een afweging: ruzie of toch maar zélf opruimen?

Even los van dit stomme voorbeeld: volgens mij kun je bij elk geschil het beste eerst naar bínnen kijken bij jezelf en je afvragen wat je nastreeft, hoe belangrijk dat voor je is, wat je te winnen of verliezen hebt, en hoe je de zaak gaat aanpakken.

En er dan rekening mee houden dat er wel eens niet kan gaan gebeuren wat jij wilt.

You win some, you loose some.

Zonder verwachtingen geen teleurstelling.

Maar ook:

Zonder verwachtingen geen ambities.

Zonder verwachtingen geen verandering.

Zonder verwachtingen geen verbetering.

Zonder verwachtingen geen groei.

Zonder teleurstellingen geen levenslessen.

Teleurstellingen leren je om je je nieuwe uitdagingen en doelen scherper, preciezer en concreter te formuleren, en je verwachtingen te relativeren....

So, go girl !!

http://www.ontwikkelzelf.nl/artikel/4458/de-positieve-kant-van-teleurstelling.html

http://www.leerwiki.nl/Tips_om_te_leren_omgaan_met_teleurstellingen

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/98007-omgaan-met-teleurstellingen.html

CITAAT:

We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope.

Martin Luther King, Jr.

When you have expectations, you are setting yourself up for disappointment.

Ryan Reynolds

The beauty is that through disappointment you can gain clarity, and with clarity comes conviction and true originality.

Conan O'Brien

Burning desire to be or do something gives us staying power - a reason to get up every morning or to pick ourselves up and start in again after a disappointment.

Marsha Sinetar

A father's disappointment can be a very powerful tool.

Michael Bergin

VERWACHTINGEN

Wéér niet in verwachting!

Is er een grotere teleurstelling in het leven mogelijk dan deze? Nooit zwanger te raken, terwijl je daar maand na maand, jaar na jaar zo naar verlangt, dat het telkens weer opnieuw proberen, telkens opnieuw hopen en het telkens opnieuw ervaren van mislukking tot een obsessie wordt. Je wens en je verwachting worden nooit vervuld en je voelt je uiteindelijk zelfs als vrouw mislukt.

Ons leven is gevuld met verwachtingen.

Grote verwachtingen, kleine verwachtingen. Uitgesproken en onuitgesproken verwachtingen. Bewuste en onbewuste verwachtingen.....

Bijvoorbeeld als je kinderwens wél vervuld wordt. Welke verwachtingen creëer je dan over en voor je kindje? Over uiterlijk, intelligentie, karakter en gedrag, levensloop etc.

En hoe bewust ben je jezelf van al die verwachtingen? Ben je in staat om die lós te laten, en je kindje te begeleiden om uit te groeien tot de unieke persoon die het in de kern al wás?

Met welke verwachtingen binden we ons aan onze levenspartner? Onze beelden over hoe de toekomst er uit zal zien, hoe concreet zijn die? Laten we ons er door inspireren in onze feitelijke nastrevingen? Of laten we ons er juist door beperken?

Zullen we kinderen krijgen? 

Of juist niet?

Zullen we het geheim van een goed huwelijk ontrafelen? Zal het huwelijk slagen? Of zullen we in onze persoonlijke groei een verwijdering van elkaar onder ogen moeten zien?

Misschien is het mislukken van een huwelijk wel een zwaardere teleurstelling dan het niet kunnen krijgen van kinderen. Dat laatste overkómt je tenslotte. Als een soort van natuurramp. Je weet dat je daar niets aan kon doen. De pijn, het verdriet en de schuldgevoelens zijn er niet minder om, maar je weet dat je jezelf niets kwalijk hoeft te nemen. Als een huwelijk niet lukt, dan weet je dat je boosheid en je schuldgevoelens niet volslagen irrationeel zijn. Je hebt er op de één of andere manier deel aan gehad.

In wezen geldt dit ook voor elk ander soort relatie: ouder-kind, vriendschap, leidinggevende-medewerker, etc.

Jouw persoonlijk aandeel is de keuze die je hebt gemaakt. Om te doen wat je deed. Om te worden wie je was. 

Als je je beperkt voelde of verstikt, waar lag dan de oorzaak? In de omstandigheden? In het gedrag van de ander? Of in de manier waarop jijzelf die omstandigheden of die ander beschouwde? In jouw verwachtingen die niet uitkwamen? Of lag de oorzaak volledig in jouwzelf? Beperkte en verstikte je jezelf? Misschien was je je niet bewust van je verlangens, of vond je de vervulling ervan een onhaalbare situatie.

Het is hoe dan ook onze eigen verantwoordelijk om een eerlijk antwoord op die vragen te zoeken. 

Want als je je gevangen voelt in jouw eigen situatie of in je onvervulde verwachtingen, dan kán het zo zijn dat de gouden kooi een denkbeeldige is. En als die gouden kooi je een soort veiligheid biedt, prima! Lekker blijven zitten! Maar als je hebt bedacht dat je je vleugels wilt uitslaan, dan zul je je mentale deurtje moeten openzetten. 

Want alleen buiten het kooitje krijg je de ruimte om te leren vliegen.....

Ik bedoel daar natuurlijk niet per definitie mee dat slechte relaties verbroken moeten worden. Soms is dat onvermijdelijk. Maar niet altijd. Want soms zijn die dichte deurtjes slechts jouw persoonlijke innerlijke, mentale blokkades die overwonnen moeten worden. En als dat lukt, dan is het veel mooier om sámen uit te vliegen. 

Met de kans om - samen - geheel nieuwe  verwachtingen te creëren.

Want als je wéét wat je kunt verwachten, dan begrijp je alles beter.....

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/12151-de-waarheid-over-jezelf.html

http://www.menselijk-lichaam.com/psychologie/verwachtingen

CITAAT:

The best things in life are unexpected - because there were no expectations.

Eli Khamarov

If you accept the expectations of others, especially negative ones, then you never will change the outcome.

Michael Jordan

Don't lower your expectations to meet your performance. Raise your level of performance to meet your expectations. Expect the best of yourself, and then do what is necessary to make it a reality.

Ralph Marston

We can each define ambition and progress for ourselves. The goal is to work toward a world where expectations are not set by the stereotypes that hold us back, but by our personal passion, talents and interests.

Sheryl Sandberg

To free us from the expectations of others, to give us back to ourselves - there lies the great, singular power of self-respect.

Joan Didion

True generosity is an offering; given freely and out of pure love. No strings attached. No expectations. Time and love are the most valuable possession you can share.

Suze Orman

BEGRIJPEN

Soms begrijpen we niet wat andere mensen beweegt. 

Wat hen ertoe aanzet om dingen te doen. Of juist dingen niet te doen. Waarom ze letterlijk in beweging komen of juist lekker blijven zitten waar ze zitten.

Dingen die voor onszelf zó vanzelfsprekend zijn om wél te doen, dat we er niet meer over nadenken waarom we ze doen en hoe wij ze aanpakken. En dan kunnen we met ons verstand heel goed beredeneren dat die ánder een andere persoonlijkheid heeft, met eigen motieven en eigen psychologische grenzen, en daarom andere keuzes maakt, maar in ons gevoel en in onze verwachtingen zijn we dan tóch in hen teleurgesteld, wanneer zij dingen nalaten, die voor ons belangrijk zijn.

We kunnen hun keuze om níet in beweging te komen gewoonweg niet begrijpen.

Want we houden van die persoon. Zó veel, dat het moeilijk is om de verschillen tussen ons te herkennen en te erkennen. 

Waar komt dat vandaan?

Kwamen die verschillen niet eerder tot uiting en konden we ze daarom niet zien?

Of zijn we in de loop der jaren allebei ongemerkt veranderd?

Zijn we zelf gegroeid en opmerkzamer geworden? En minder naïef?

Kan het zijn dat het vanuit een behoefte aan zélferkenning is? Als een ander dingen op een andere manier aanpakt dan wijzelf (zouden) doen, zijn we dan misschien stiekum bang dat wíj dan iets fout doen? Stellen we bijvoorbeeld te hoge eisen aan onszelf? Bewaken we onze eigen grenzen wel voldoende? 

Waarom willen we toch zo graag lijken op onze geliefden? Of willen we dat zij op ons lijken? Tenslotte hebben we allemaal wel een klein beetje een narcistisch trekje!

Bij gelijkenis hoeven we in elk geval niet na te denken over verschillen. We hoeven dan de beweegredenen van die ander niet te begrijpen, want die zouden we al kénnen. Automatisch. 

En we zouden vanwege de voorspelbaarheid nooit bang hoeven te zijn om gekwetst te worden.

Maar ja, zo is het leven nu eenmaal niet.

Relaties bestaan deels bij de gratie van wederkerigheid. "Als ik iets voor jou doe, dan doe jij misschien ook wel wat voor mij". We zetten onbewust onze diensten in als ruilmiddel. En verwachten onuitgesproken een zelfde soort dienst terug....

Daarom valt ons onze eigen irritatie vervolgens tendeel, als die verwachting niet uitkomt.

Als we bijvoorbeeld zélf erg van aanpakken weten. We zijn gedreven, doortastend, perfectionistisch. De teleurstelling kan dan overweldigend zijn als we geconfronteerd worden met - schijnbare - nonchalance. Het is dan best moeilijk om boven onszelf uit te stijgen en te begrijpen dat die nonchalance een uitingsvorm kan zijn van een dieperliggend probleem. Bijvoorbeeld van angst. Of van onkunde of onvermogen. Of ziekte. Of welk probleem dan ook.

En te begrijpen dat het dan niets oplost als we de ander nonchalance verwijten.

Hoe transformeren we niet-begrijpen in begrip? Want soms is dat beter voor ons en onze gemoedsrust. De verantwoordelijkheid voor het bereiken daarvan ligt bij onszelf.

Maar hoe doe je dat dan? Dat is niet altijd even makkelijk.

"Tom Poes, verzin een list!"

Het antwoord ligt hoe dan ook altijd in onszelf.

En wat als er situaties zijn die je niet kunt oplossen?  Hoe erg is dat?

Misschien moeten de tere zieltjes onder ons dan eens vaker denken: "So what!".

I am perfect as i am. And life is beautiful anyway....

                            Krishnamurti

CITAAT:

One of the most beautiful qualities of true friendship is to understand and to be understood.

Lucius Annaeus Seneca

We are afraid to care too much, for fear that the other person does not care at all. - Eleanor Roosevelt 

We cannot conceive of matter being formed of nothing, since things require a seed to start from... Therefore there is not anything which returns to nothing, but all things return dissolved into their elements.

William Shakespeare

Nothing in life is to be feared, it is only to be understood. Now is the time to understand more, so that we may fear less.

Marie Curie

BEGRIP

Als je iets (of iemand) begrijpt, betekent dat dan ook automatisch dat je daar begrip voor hebt?

Stel, een man van zeventig jaar oud vertelt je dat hij met een vrouw van twintig jaar is getrouwd en dat ze samen een kind hebben gekregen. Dan kun je zeggen: "Begrijp ik het goed dat jullie een leeftijdsverschil van vijftig jaar hebben?". "Klopt", zegt die man. 

Dan heb je dat dus inderdaad goed begrepen.

Maar of je er ook begrip voor hebt, dat hangt af van je inlevingsvermogen en van de positie die je inneemt. Bij een dergelijke mededeling over een situatie die zo ver buiten het normale valt, dan ontkom je er volgens mij niet aan dat je je daar een mening over vormt. Een oordeel zelfs.

Als je het belang van die man als uitgangspunt neemt, denk je misschien: "Nou, die heeft het mooi voor elkaar!"

Dan heb je begrip voor hém.

Maar als je je inleeft in het belang van die jonge vrouw en haar kind, dan vraag je je wellicht af wat die man heeft bezield. Kan zo'n relatie evenwichtig zijn? Gelijkwaardig? 

Dan heb je waarschijnlijk minder begrip voor hem. En meer voor haar.

Kort gezegd: om de situatie of een mens te kunnen begrijpen, moeten we ons een mening vormen. Een oordeel hebben. Je vind het goed of slecht. Of één van de achtenveertig grijstinten daartussen.

Maar als je er begrip voor hebt, dan heb je er juist géén oordeel over. Dan neem je het zoals het is.

Begrijpen doe je met je verstand; begrip hebben doe je vanuit je gevoel of intuïtie.

Stel, dat de bewuste man jouw chef is. Hij heeft dus een machtspositie ten opzichte van jou. Wat doe je dan als je van mening bent dat zijn gedrag fout is? 

Als je vindt dat er in een huwelijksrelatie een gezondere machtsbalans hoort te zijn? Dat jouw chef die relatie niet had moeten aangaan en dat hij zijn impulsen onder controle had moeten houden?

Ga je hem dat zeggen?

Of ga je je oordeel verzwijgen?

Ga je zoete broodjes bakken?

Wat een dilemma!

En hoe wéét je nou hoe het werkelijk zit tussen die twee? Zou het ook zo kunnen zijn dat die jonge vrouw heel bewust en weloverwogen die stap heeft genomen? Bijvoorbeeld omdat ze niet een gelukkige relatie nastreeft en haar kind wil opvoeden samen met de vader, maar dat ze juist heel andere motieven heeft? 

Hoe oordelen we dáár dan over?

Wie heeft daar begrip voor?

Kunnen we ooit ín een relatie kijken?

Die relatie begrijpen? Er begrip voor hebben? Alle motieven kennen?

De vraag stellen, is hem beantwoorden......

Ken ik al mijn eigen motieven?

En de motieven van mijn partner?

Zeker niet. En tóch kan ik begrip voor de zijne hebben. Vanuit de behoefte om te begrijpen wat hem drijft. Is dat uit liefde? Uit eigenbelang?

Hebben we ook gezamenlijke motieven? Bewuste en onbewuste?

En kunnen anderen dan begrijpen wat ons drijft?

Wat maakt toch dat we zo'n grote behoefte voelen om begrepen te worden door anderen? Begrip te krijgen voor wie we zijn en wat we doen?

Om te mogen zijn wie we zijn, en volledig onszelf te kunnen worden, hebben we -zeker van onze naasten - erkenning en begrip nodig, zonder oordeel.

En als we fouten maken, dan mogen we hopen dat onze geliefden ons daarop wijzen, en ons desondanks blijven overstelpen met liefde en begrip......

CITAAT:

My mother said I must always be intolerant of ignorance but understanding of illiteracy. That some people, unable to go to school, were more educated and more intelligent than college professors.

Maya Angelou

Peace cannot be kept by force; it can only be achieved by understanding.

Albert Einstein

Everything that irritates us about others can lead us to an understanding of ourselves.

Carl Jung