Moet je er eerst over hebben nagedacht?
Is een ingeving of intuïtie voldoende?
Volstaat pech of toeval, en dat je je iets laat overkomen?
Kies je voor de manier waarop je met ongeluk omgaat?
Moet er eerst een waarneembare situatie bestaan, voordat er sprake van een keuze daarover kan zijn?
Of mag het ook een theoretisch vraagstuk zijn?
Bijvoorbeeld:
Zou jij je leven over willen doen?
Zou jij je leven over willen doen?
Of vind je het na één keer wel mooi geweest?
Stel nou eens, dat je hierin écht zou mogen kiezen.
Wat zou dan de reden zijn waarom je zou kiezen voor: ja hoor laat mij het allemaal nog maar een keer doen, of nee liever niet.
Ik geef een paar voorbeelden:
Was je in je huidige leven gelukkig?
Had je een fijne relatie met iemand?
Had je fijne kinderen?
Had je fijne kinderen?
Leuke ouders?
Was je gezond?
Had je een leuke baan? Mooi huis?
Had je een leuke baan? Mooi huis?
Weinig tegenslag?
Een positieve kijk op dingen?
Volgens mij kun je op al die vragen met ja of nee antwoorden, en het dan nog niet weten. Want, stel je was én ongelukkig én je had een negatieve kijk op dingen, dan zou je nog kunnen denken: ik doe het over want ik hoop op een gelukkiger tweede keer. Je kunt immers nooit weten....
Alles is en blijft tenslotte onzeker.
Zelfs ons verleden is niet eenduidig.
Alles is een kwestie van benadering en perceptie.
Kunnen twee verschillende dingen identiek of vergelijkbaar zijn?
Kunnen dezelfde levens elkaar in identieke zin opvolgen? Of bepalen de omstandigheden hoe je leven zich voltrekt?
Een beetje wazige vragen, nietwaar?
Zou de quantummechanica daarover iets te berde brengen? (http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Kwantummechanica)
En dan stuiten we op het verhaal van Schrödingers' kat.
Daar worden we helaas ook niet veel wijzer van, want met deze theorie kan bewezen worden dat we tegelijkertijd dood én levend zijn.
En daar sta je dan als leek. Ik weet maar één ding zeker: dat ik niets snap van quantumtheorieën.
Ik heb echter wel vermoedens over leven, dood en herleven, namelijk
1- dat ik nu leef, en
2- dat ik niet heus voor de keuze kom om mijn leven een keer over te doen, en
3- dat het evt. bestaan van reïncarnatie mijn leven nú niet verandert.
Conclusie: ik moet er nú maar het beste van zien te maken!
Hoe zit dat eigenlijk met mensen die dat kennelijk niet zo goed kunnen? Die zich ogenschijnlijk geen raad weten met hun geluk?
En dan doel ik op het volgende.
Ik zag afgelopen weekend een leuke foto op facebook van een grasveld. Met madeliefjes en zo. De fotograaf schrijft erbij dat hij als hooikoortspatient de gemeente bedankt voor het niet maaien van het gras. Hij bedoelde dat waarschijnlijk cynisch.
En dan kan ik het niet nalaten om te denken: "Ach jongen, zeur toch niet zo! De gemeente móet bezuinigen. Wees blij dat ongemaaid gras op dit moment kennelijk je grootste probleem is. Er zijn namelijk ook mensen die écht getroffen worden door overheidsbezuinigingen. Bedenk liever dat je nog naar buiten kunt, kunt zien, kunt fotograferen, foto's posten op facebook, schrijven... Er zijn talloze mensen die dat níet kunnen."
En ik moet dan eerlijk bekennen, dat ik over die gedachte niet eerst heel diep heb nagedacht. Het was een opwelling. Het is dus kennelijk niet een echte keuze om zoiets te denken. Het overkwam me gewoon.
Ik vermoed overigens dat de fotograaf ook niet heel diep heeft nagedacht over zijn schrijfsel. En dat de 60 reacties op zijn FB-post eveneens uit de onderbuik kwamen en niet vanuit een bewuste keuze zijn opgeschreven.
Ik heb nog even overwogen om ook te reageren, maar ach, al nadenkend heb ik inmiddels besloten dat ik dat maar achterwege laat....
Wie weet, krijg ik daarvoor in een volgend leven een nieuwe kans!
CITATEN
When you wake up every day, you have two choices. You can either be positive or negative; an optimist or a pessimist. I choose to be an optimist. It's all a matter of perspective.
One's philosophy is not best expressed in words; it is expressed in the choices one makes... and the choices we make are ultimately our responsibility.
People say I make strange choices, but they're not strange for me. My sickness is that I'm fascinated by human behavior, by what's underneath the surface, by the worlds inside people.
The choices that we make aren't always perfect but it's ok... It's part of the journey.
To be, or not to be. That is the question.
