Nou ja, meestal dan. Want de volgende dingen zou ik liever wél loslaten:
ik hou vocht vast.
Ik hou vet vast.
En ik kan dingen, zoals koffiekopjes, na gebruik niet meer loslaten, omdat het spasme in mijn hand te vasthoudend is.
Maar bovenal: ik hou mijn hart vast....
Om de toekomst. Om mijn toenemende zorg over de afnemende zorg in het zo rijke Nederland, waar de ene na de andere bezuiniging, wetswijziging of beleidsmaatregel de zwakkeren in de samenleving treft. Mensen zoals ik, die volslagen afhankelijk zijn. Enerzijds van goedwillende mensen om ons heen, maar anderszijds ook van volslagen nitwits en betweters zoals in de politiek.
Deze week gaat de discussie over het schrappen van het wettelijk recht op een dagelijkse douchebeurt en hulp bij de toiletgang.
Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit: de staatssecretaris wil dat recht niet schrappen.
De gemeente Enschede is van plan om bijstandsaanvragen pas te behandelen als de aanvragers hun opgebouwde pensioentegoed hebben opgesoupeerd.
En ook hier geldt: de staatssecretaris wil daar niet mee instemmen.
De SVB gaat in 2015 de persoonsgebonden budgetten beheren. Ze sturen me een brief die vragen bij me oproept, maar daar hebben ze geen goede antwoorden op. Ze weten het gewoonweg niet, en sturen me met foute informatie het bos in. De medewerker van de gemeente die ik daarna opbel, zegt tenminste dat het nu nog allemaal onduidelijk is. Over een aantal weken hoor ik meer en volgt er tegelijk een herindicatie.....
We kunnen niet anders dan afwachten wat er gaat gebeuren.
Ik hou mijn hart vast.....
Hoe kunnen al die sociaal zwakkeren, zieke en hulpbehoevende mensen hun levenslust vasthouden na dit soort berichtgeving? Of is een betere vraag: hoe overleven ze hun angstige toekomstscenario's en wat doet die negatieve berichtgeving die daar nog eens bovenop komt, met hen? Wat resteert hen om zich aan vast te houden?
Waar haal je dan de moed vandaan om dóór te gaan?
Nou ja, stoppen met doorgaan is voor de meeste mensen geen optie. We houden vast aan het leven. Maar leven zónder houvast is al niet gemakkelijk, en wordt steeds moeilijker op deze manier.
Want alle bekende zekerheidjes vallen weg.
Bij onze geboorte krijgt niemand een garantie op levensgeluk. Maar wanneer je het hébt, wil je het graag vasthouden. Helaas, we hebben uiteindelijk niets onder controle.
Leven en geluk hebben we niet in de hand.
Loslaten van illusies. Misschien is dát het dan wel. Dat is ons ultieme recht. Verworven ogenschijnlijke zekerheden waren eigenlijk altijd al schijnzekerheden.
Ze zijn als water: je kunt het voelen, maar niet vastpakken. Ze waren dus ook al nooit jouw eigendom. En wat niet van jou is, daar kun je niet aan vasthouden.
Het is niet te voorspellen of te beredeneren wat de beste kans op overleven biedt: want loslaten of vasthouden komt in dit soort gevallen misschien wel op hetzelfde neer......
We zullen doorgaan:
CITAAT:
To have faith is to trust yourself to the water. When you swim you don't grab hold of the water, because if you do you will sink and drown. Instead you relax, and float.
We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal; that they are endowed by their Creator with certain unalienable rights; that among these are life, liberty, and the pursuit of happiness.
To succeed, you need to find something to hold on to, something to motivate you, something to inspire you.
Hold fast to dreams, for if dreams die, life is a broken-winged bird that cannot fly.
Through non-doing nothing is left undone. To give up everything is to gain the universe. Lao-tzu
