Overzicht

Een totaaloverzicht van alle stukjes vindt u op mijn eigen website onder Filosoofjes archief: http://dijktim.nl/index_9.htm, en volgende pagina's

zondag 6 april 2014

VERTROUWEN

Als je je lichaamsfunkties niet meer kunt vertrouwen, dan ben je aangewezen op anderen, die je volledig kunt vertrouwen. Dúrft te vertrouwen. 
En als je dát durft, dan kun je dus ook nog wel (een beetje) vertrouwen op jezelf. Het lichaam is niet meer onder controle, maar íets, wat dat dan ook maar is in jezelf, nog wel. Je kunt dan kennelijk nog voldoende zelfvertrouwen hebben om je over te geven aan de goede zorg van anderen.

Gelukkig heb ik veel mensen in mijn omgeving die ik volledig vertrouw. 
De voornaamste reden daarvan is dat het  goede mensen zijn. Maar deels heeft het ook met mezelf te maken. Want vertrouwen op iets of in iemand moet groeien. 

In een nieuwe situatie, als ik iets moet doen dat ik niet meer kan en het hulpmiddel nog niet kén, bijvoorbeeld toen ik voor het eerst in de tillift ging, kan ik behoorlijk panisch zijn.  En ik weet dat ik op zo'n moment niet een leuk mens ben. Wel menselijk misschien, maar niet leuk. En het is dan heel fijn als iemand jou helpt die dat begrijpt. 
De angst verdwijnt dan geleidelijk aan. En het zelfvertrouwen neemt weer toe.

Vertrouwen is geloven in een goede afloop. 

Of dat nou is van een nieuw project op je werk, een arts die een diagnose moet stellen of een medische behandeling, of het je eigen maken van kennis op een bepaald gebied, een klacht bij een instantie: met vertrouwen in een goede afloop kun je meer ontspannen en met een opend mind het proces ondergaan. 

Een positieve houding kan je nooit genezen, maar het hélpt wel. 

En betrouwbare mensen om je heen nog veel meer!
Special thanks to C. en K. for today, en dánk aan ieder ander voor jarenlange hulp!







CITAAT:


All the world is made of faith, and trust, and pixie dust.

J.M. Barrie




None of us knows what might happen even the next minute, yet still we go forward. Because we trust. Because we have Faith.

Laugh, even when you feel too sick or too worn out or tired. 
Smile, even when you're trying not to cry and the tears are blurring your vision. 
Sing, even when people stare at you and tell you your voice is crappy. 
Trust, even when your heart begs you not to. 
Twirl, even when your mind makes no sense of what you see. 
Frolick, even when you are made fun of. Kiss, even when others are watching. Sleep, even when you're afraid of what the dreams might bring. 
Run, even when it feels like you can't run any more.
And, always, remember, even when the memories pinch your heart. Because the pain of all your experience is what makes you the person you are now. And without your experience---you are an empty page, a blank notebook, a missing lyric. What makes you brave is your willingness to live through your terrible life and hold your head up high the next day. So don't live life in fear. Because you are stronger now, after all the crap has happened, than you ever were back before it started.

GENOEG

Er was eens, lang geleden, in het landje Trammenim, een prinsesje. Zij heette prinses-Nooit-Genoeg.
Het was een arm land en de koning en koningin moesten hard werken om hun onderdanen in hun eerste levensbehoeften te kunnen voorzien. Daar was dan ook geen gebrek aan. 
Maar door tijdgebrek was er wel eens een tekort aan aandacht en complimentjes.
Prinsesje Nooit-Genoeg moest regelmatig zich (zelf) tevreden stellen met een springtouw, kaatseballen, elastieken en leesboekjes.
Maar laten we wél zijn: dat is geen slecht leven toch?
Maar er knaagde wel iets. De rest van haar leven. Zoals overigens bij elke rechtgeaarde neuroot. En zeg nou zelf: kent u iemand zonder neuroses?

Prinsesje Nooit-Genoeg ging trouwen met prins Overdaad.
En was dolgelukkig met de gecompenseerde tekorten....

Nu de prins en de prinses zelf koning en koningin zijn, kan de koningin terugkijken met een open blik. En ze ziet dat het gebrek aan aandacht wederzijds was. Zij gaf het zelf ook niet.
En kwam met een schok tot de conclusie:

Wat je niet gééft, krijg je ook niet terug.......

Maar dat betekent wel dat er iemand moet beginnen met geven.
Dat kun je doen uit liefde. Of omdat het je taak is. Of uit schuldgevoel. Of uit opportunisme.....

Hoe zit dat dan in de ouder-kind relatie. 

Wiens verantwoordelijkheid is het om te beginnen? 
Een baby geeft, en een baby neemt. Doet dat onbewust. Ouders kunnen echter besluiten nemen en gevolgen van keuzes overzien. 
Is dat dan tegelijkertijd het antwoord op mijn vraag?
Of verwachten we toch ten onrechte dat ouders altruïstisch handelen?
Ik zie het heel veel ouders wél doen. Door dik en dun. Soms geven ze zelfs te veel.

En de kinderen lijken dat niet altijd te beseffen.

Goh, waar heb ik dat eerder gehoord?!














CITAAT:

Love is a force more formidable than any other. It is invisible - it cannot be seen or measured, yet it is powerful enough to transform you in a moment, and offer you more joy than any material possession could.

Barbara de Angelis




Be thankful for what you have; you'll end up having more. If you concentrate on what you don't have, you will never, ever have enough.

Oprah Winfrey





Gratitude unlocks the fullness of life. It turns what we have into enough, and more. It turns denial into acceptance, chaos to order, confusion to clarity. It can turn a meal into a feast, a house into a home, a stranger into a friend.

Melody Beattie