Maar ik vind dat zo moeilijk om te bepalen; je weet namelijk nooit van te voren welk effekt het één of het andere heeft. Moet je dan maar gewoon een keuze maken? Je intuïtie volgen, of je hart? En dan je evt. woorden zorgvuldig kiezen?
Er bestaan verschillende soorten spreken. En verschillende soorten zwijgen. Spreken is vaak gezellig, maar soms volslagen overbodig. Bijvoorbeeld wanneer je elkaar al heel lang door en door kent, dan kan het heerlijk zijn om samen niets te zeggen. Uren in elkaars gezelschap, zonder een woord. En toch kan dat dan heel intiem aanvoelen.
Maar omgekeerd kan uiteraard ook: je bent in het gezelschap van iemand, en je wilt wel iets zeggen, maar heb geen idee wát. Heel ongemakkelijk.
Maar ja, niet onoverkomelijk. En bovendien, een verantwoordelijkheid voor twee personen.
Het is van een geheel andere orde, wanneer je iets niet mág zeggen, omdat het geheim moet blijven. Of wanneer je iets niet dúrft te zeggen. De woorden branden op je tong, maar je moet zwijgen.
Is het érg als je iets niet durft te zeggen? Bijvoorbeeld omdat je voorzichtig bent, wanneer je bang bent om de/een ander te kwetsen, of bang dat jij zelf gekwetst wordt.
In zo'n geval biedt zwijgen winst.
Toch?
Angst is overigens meestal alleen een goede raadgever wanneer je echt in gevaar bent. Iets niet durven zeggen, of heel voorzichtig formuleren, is volslagen logisch in landen waar geen vrijheid heerst. Waar een dictatuur bepaalt wat jij mag. Onderdrukking, agressie, intimidatie: dat zijn stilte-veroorzakers. Maar wanneer de angst uit onszelf komt, omdat we bang zijn voor verlies? Verlies van vriendschap, liefde, waardering, respect, etc., dan biedt zwijgen toch eigenlijk alleen negatieve winst?
Je bent bang om iets weg te geven dat (nog) helemaal niet van jou was.
Het blij zijn met het mindere kan soms belangrijker zijn dan het verlangen naar het meerdere.....
Wat kunnen we daarvan leren?
Als de ander een soort van 'macht' over ons heeft en ons gevoel van 'kleinheid' in onszelf aanspreekt, waardoor we zwijgen en ons inderdaad klein tonen....
Wat zeggen we dan tegen onszelf?
CITATEN:
I have learned silence from the talkative, toleration from the intolerant, and kindness from the unkind; yet, strange, I am ungrateful to those teachers.
In the End, we will remember not the words of our enemies, but the silence of our friends.
Learn to get in touch with the silence within yourself, and know that everything in life has purpose. There are no mistakes, no coincidences, all events are blessings given to us to learn from.
