Als je jong bent, of wanneer je oud bent?
Beiden houden een verwachting in:
Jeugd verwacht groei. Méér....
Ouderdom verwacht minder. Sterven....
Afgelopen week is filosoof Rene Gude overleden.
Terwijl hij wist dat zijn ziekte in het terminale stadium was, werd hij geïnterviewd bij dwdd. Een prachtig moment, als het ware een eerbetoon aan zijn eigen levensloop:
In een andere tv-uitzending doet hij een aantal belangwekkende uitspraken, die ik voor een deel onderaan bij Citaten vermeld. Maar hier volgt eerst de link naar de uitzending.
René Gude met Theo Maassen:
Als ik dit even heel persoonlijk mag maken: Rene Gude was 57 jaar oud toen hij stierf. Dat is mijn leeftijd nú.
Omdat Rene Gude het heeft over inter-esse (tussen zijnden), en Marli Huijer het begrip tussendenken introduceert (zie mijn vorige stukje), realiseer ik me dat ik me maar één jaar zo oud heb gevoeld als mijn werkelijke leeftijd. Eigenlijk ben ik mijn hele leven al dertig jaar oud.
Kennelijk ligt op dát moment de kern van mijn wezen.
Alles ligt daar in besloten:
Het enthousiasme van de jeugdigheid. Het hoopvolle. Alles is in potentie aanwezig en kan zich nog openbaren.
En aan de andere kant het bedachtzame van de oudere. Doorleefdheid, kennis en levenservaring. Wijsheid, zo u wilt.
Geboortelijkheid en stervelijkheid in één persoon verenigd....
De eeuwige innerlijke paradox.
Het één kan niet zonder het ander.
Maar wát prevaleert nou binnen die hoogstpersoonlijke generatiekloof?
Jong of oud?
Jong zorgt voor vernieuwing en beweging. Oud kan zorgen voor rust en verbetering.
Als oudere ben je volgens mij beter in staat om te leven volgens het gedachtengoed van Gude.
Het instemmen met het leven, de behoefte om het aanwezige te koesteren en onderhouden, je hebt een grotere kans dat je weet waar je bij hoort, en je individule behoefte aan erkenning is inmiddels wel bevredigd.
Hij heeft het over: Die ständlichen Rückfall durch Vergessen, oftewel de voortdurende teruggang als gevolg van het vergeten. Ouderen worden vooral geassocieerd met vergeten, maar -en dat is niet vreemd- zijn zíj het uiteraard die zich het goede uit het verleden herinneren.
Toch bestaat er al decennia een pure maatschappelijke gerichtheid op het jeugdige. Als je oud bent, heb je afgedaan. Jammer, die economische mono-visie. Want wat is daarvan het gevolg?
We hebben de laatste jaren té veel maatschappelijke vernieuwing gezien; en daarmee te veel afbraak van het goede. Vernieuwing voelt voor veel mensen vaak als verlies.
Iedereen die de gevolgen van politieke besluitvorming aan den lijve heeft ondervonden, die talloze reorganisaties op zijn werk heeft meegemaakt, stedenbouwkundige veranderingen heeft gezien, wéét waar ik het over heb.
Niet elke verandering was een verbetering.
Hiermee wil ik niet pleiten tégen het jeugdige en vernieuwing, maar juist voor meer erkenning van het goede in het bestaande.
Laten we samen streven naar verbétering! En dat koesteren.
Ik groet U .....
Mark Knopfler, Redbud Tree:
CITATEN:
René Gude:
Het is veel moeilijker om met iets in te stemmen, dan om het af te keuren. Vanuit instemming handel je verder, en maak je vervolgens dingen beter.
En maak dan stemming.
Individueel heb je het dan over humeurmanagement, en als je het gezamenlijk doet, doe het dan ambachtelijk.
Als de drift om erbij te horen niet wordt bevredigd, dan ga je op zoek naar individuele erkenning
Als je jezelf wilt worden, doe dan anderen ná
Innovatie en vernieuwing brengt te veel onrust. Heb méér waardering voor wat al bedacht is
Kurt Vonnegut:
Everybody wants to build, nobody want to do maintenance
Arthur schopenhauer:
Het nieuwe is slechts zelden goed, omdat het nieuwe slechts korte tijd nieuw is
