ZWIJGEN

Soms is het beter om te spreken, en soms is het beter om niets te zeggen.

Maar ik vind dat zo moeilijk om te bepalen; je weet namelijk nooit van te voren welk effekt het één of het andere heeft. Moet je dan maar gewoon een keuze maken? Je intuïtie volgen, of je hart? En dan je evt. woorden zorgvuldig kiezen?

Er bestaan verschillende soorten spreken. En verschillende soorten zwijgen. Spreken is vaak gezellig, maar soms volslagen overbodig. Bijvoorbeeld wanneer je elkaar al heel lang door en door kent, dan kan het heerlijk zijn om samen niets te zeggen. Uren in elkaars gezelschap, zonder een woord. En toch kan dat dan heel intiem aanvoelen. 

Maar omgekeerd kan uiteraard ook: je bent in het gezelschap van iemand, en je wilt wel iets zeggen, maar heb geen idee wát. Heel ongemakkelijk.

Maar ja, niet onoverkomelijk. En bovendien, een verantwoordelijkheid voor twee personen. 

Het is van een geheel andere orde, wanneer je iets niet mág zeggen, omdat het geheim moet blijven. Of wanneer je iets niet dúrft te zeggen. De woorden branden op je tong, maar je moet zwijgen. 

Is het érg als je iets niet durft te zeggen? Bijvoorbeeld omdat je voorzichtig bent, wanneer je bang bent om de/een ander te kwetsen, of bang dat jij zelf gekwetst wordt. 

In zo'n geval biedt zwijgen winst.

Toch?

Angst is overigens meestal alleen een goede raadgever wanneer je echt in gevaar bent. Iets niet durven zeggen, of heel voorzichtig formuleren, is volslagen logisch in landen waar geen vrijheid heerst. Waar een dictatuur bepaalt wat jij mag. Onderdrukking, agressie, intimidatie: dat zijn stilte-veroorzakers. Maar wanneer de angst uit onszelf komt, omdat we bang zijn voor verlies? Verlies van vriendschap, liefde, waardering, respect, etc., dan biedt zwijgen toch eigenlijk alleen negatieve winst?

Je bent bang om iets weg te geven dat (nog) helemaal niet van jou was. 

Het blij zijn met het mindere kan soms belangrijker zijn dan het verlangen naar het meerdere.....

Wat kunnen we daarvan leren?

Als de ander een soort van 'macht' over ons heeft en ons gevoel van 'kleinheid' in onszelf aanspreekt, waardoor we zwijgen en ons inderdaad klein tonen....

Wat zeggen we dan tegen onszelf?

CITATEN:

I have learned silence from the talkative, toleration from the intolerant, and kindness from the unkind; yet, strange, I am ungrateful to those teachers.

Khalil Gibran

In the End, we will remember not the words of our enemies, but the silence of our friends.

Martin Luther King, Jr.

Learn to get in touch with the silence within yourself, and know that everything in life has purpose. There are no mistakes, no coincidences, all events are blessings given to us to learn from.

Elisabeth Kubler-Ross

PRIVACY

Virtuele privacy.

Dat is wat ons rest in de huidige tijd.

Vroeger deden we 's avonds de gordijnen dicht, zodat de buitenwereld ons eventuele 'schaamteloze' gedrag niet kon waarnemen. Tegenwoordig doen we dat heel anders.

Facebook, Twitter, instagram, Pinterest, linkedin....

Vlogs. Blogs...

Vrijwillig gekozen methodes om ons leven  te delen met de hele wereld.

Maar er zijn ook situaties waarin we ons niet vrijwillig blootgeven. Waar onze privé-aktiviteiten zichtbaar worden voor mensen en instanties die we niet kennen, zoals wmo, cak, belastingdienst, gemeente, svb, energieleveranciers, banken, spoorwegen, werkgevers, uitkeringsinstanties, verhuurders, ziekenhuizen, huisarts, tandarts, fysio, verzekeraars, reisbureaus, cbr, rdw, consultatiebureaus, politie, justitie, providers, telefoonmaatschappijen, winkels, websites, kranten, etc., etc. Slechts een kleine greep....

Waar informatie over ons is gekoppeld in ondoorzichtige systemen. We hebben werkelijk geen idee wie allemaal wát over onze weet!

Tegenwoordig sluiten instanties de gordijnen, zodat niet zichtbaar wordt wat allemaal voor ons verborgen kan zijn.

Ach, we zijn in de huidige tijd natuurlijk allemaal wel een beetje narcistischer en hedonistischer dan enkele jaren geleden. En de gemiddelde Nederlander heeft natuurlijk ook helemaal niets te verbergen! En bovendien, wat niet weet, wat niet deert. Als ik niet weet dat een mij volslagen onbekende iets van mij weet, wat maakt mij dat nou uit? Wat kan het mij nu schelen of de overheid van mij weet of ik van A naar B reis. 

Privacy is een volslagen absurd begrip geworden. 

Want zeg nou zelf, hoe erváár je privacy? Alleen aan den lijve, toch?

We beleven onze privacy niet virtueel, maar als iets dat ons dicht op de huid komt. We voelen pas dat onze privacy geschonden wordt, als een écht mens dat doet. Bijvoorbeeld wanneer iemand, die wij persoonlijk kennen, iets over ons doorvertelt. Of bij ons in huis kijkt op een moment dat dat eigenlijk niet zo gelegen komt.

Zelfs al hebben we geen geheimen, we houden toch graag dingen voor onszelf. Wat is dat toch voor vreemd beschermingsmechanisme?

Want is het geen vreemd idee, dat we voor heel veel mensen die we persoonlijk kennen, dingen achterhouden, terwijl we met elkaar zitten te praten, en dat tegelijkertijd bij instanties van alles over ons bekend is?

Als functionaris had ik geheimhoudingsplicht. Daar hield ik mij uiteraard aan. En dat verwacht ik ook van functionarissen die over informatie over mij beschikken. Daar vertrouwen we op. 

In het onpersoonlijke circuit circuleert heel veel persoonlijke informatie van mij. In het persoonlijke circuit staat het mij vrij om informatie wel of niet te geven. 

Of ik jou iets vertel, en wat, en hoe, en wanneer, dat hangt ook samen met de mate van vertrouwen. Vertrouwen in mezelf, en vertrouwen in jou. Want hoe dichterbij, hoe meer we gekwetst kunnen worden, zodat we voorzichtig zullen zijn.

Want iedereen vertelt wel eens wat door.

Al dan niet uit goede bedoeling.

Daarom zet ik hier onder een leuk plaatje dat ik vond op Facebook, (dat overigens niets met mij heeft te maken) en dat waarschijnlijk al talloze keren is doorverteld......

CITATEN:

Historically, privacy was almost implicit, because it was hard to find and gather information. But in the digital world, whether it's digital cameras or satellites or just what you click on, we need to have more explicit rules - not just for governments but for private companies.

Bill Gates

I can't in good conscience allow the U.S. government to destroy privacy, internet freedom and basic liberties for people around the world with this massive surveillance machine they're secretly building.

Edward Snowden

INTIMITEIT

Een innige relatie met iemand hebben.

Bestaat er iets mooiers?

Gelijkwaardigheid. Wederkerigheid. In elkaar opgaan. Elkaars verwachtingen en behoeftes vervullen. Elkaar alles durven zeggen. En daarbij ervaren dat het goed is, genoeg is, ook al is het niet 100% perfect....

Intimiteit. Wat is dat eigenlijk?

Nou, ik weet zelf precies wanneer het er is, maar het omschrijven ervan vind ik ongelooflijk moeilijk. Ik kom niet verder dan een opsomming van ideeën erover, maar misschien is die toch wel de moeite waard van het delen....

Intimiteit ontstaat als twee zielen zich met elkaar verbonden voelen. Waardoor er verbinding en saamhorigheid ontstaan. Zodat je het meer over "wij" hebt, en minder over "jij en ik", en het "ik" alleen bestaat in relatie tot jouwzelf en je relatie met anderen.

Intimiteit beleef je samen in een soort van bubbel: er zit een cocon om jullie heen, en je vergeet de rest van de wereld.

Hoewel het fysieke aspect bijdraagt aan het ervaren van verbondenheid, is dat niet persé noodzakelijk. Intimiteit kan ook emotioneel of spiritueel van aard zijn. Zelfs op afstand. Je voelt je op de een of andere manier aan elkaar vastgeklonken. 

Je hebt een 'klik' met elkaar.

Een klik hebben met iemand, wat is dat dan eigenlijk? Ik kan daar alleen maar het vage begrip 'energie' bij bedenken. Energie delen. Op hetzelfde spiritueel niveau; en dat woord niveau heeft volgens mij niets te maken met intellectualiteit. Kennis en intelligentie zorgen niet voor zielsverbondenheid: bij intimiteit gaat het er absoluut niet om wie de slimste is. Maar om vertrouwen. Een klik ontstaat alleen in wederkerigheid. En in vrijheid.

Gevoelens van verplichting en verantwoordelijkheid kunnen uiteraard uit liefde ontstaan. Ze zullen dan de intimiteit voeden. Maar dergelijke gevoelens zónder liefde leiden eerder tot overbelasting; een besef van eenrichtingsverkeer. En dat drijft mensen eerder uit elkaar dan naar elkaar toe. Alles wat ontstaat uit 'moeten' krijgt niet zomaar de kans om uit te groeien tot iets moois. 'Moeten' leidt eerder tot zielloosheid.

Moeten praten, moeten helpen, moeten vrijen, etc., dat is allemaal niet echt inspirerend en verbindend. Het werkwoord dat bij intimiteit hoort, is volgens mij 'willen'. Bij elkaar willen zijn. Willen genieten. Willen geven. Willen zorgen. Samen lachen. Huilen. Eten. Dezelfde smaak hebben. Normen en waarden. 

Elkaar vinden....

Leuk vinden, mooi vinden, lief vinden, intrigerend, spannend, bijzonder vinden.

Liefdevolheid uit vrije wil.

CITATEN:

If you age with somebody, you go through so many roles - you're lovers, friends, enemies, colleagues, strangers; you're brother and sister. That's what intimacy is, if you're with your soulmate.

Cate Blanchett

Communication is a continual balancing act, juggling the conflicting needs for intimacy and independence. To survive in the world, we have to act in concert with others, but to survive as ourselves, rather than simply as cogs in a wheel, we have to act alone.

Deborah Tannen

Intimacy is not a happy medium. It is a way of being in which the tension between distance and closeness is dissolved and a new horizon appears. Intimacy is beyond fear.

Henri Nouwen

RELATIES

We willen allemaal graag ergens bíj horen....

Al voelen we ons nog zo verbonden met andere mensen, toch zijn we uiteindelijk enkelingen in een immens universum. Een onnozel stofje in een almaar voortrazende wereld. Op zoek naar betekenis en zingeving.

 

En hoe mooi het ook is als we een staat van zijn hebben bereikt waarin we onszelf volledig hebben geaccepteerd en weten dat onze aanwezigheid er toe doet, toch vinden we die zingeving pas wanneer we van betekenis kunnen zijn voor anderen.

Diana Ross, Ain't no mountain high enough:

http://youtu.be/Cce72tWrn0E

Het leven zit vol tegenstellingen. We weten dat we ons nooit verbonden zullen voelen wanneer we de ander niet óók los  kunnen laten. We hebben ruimte nodig. Ruimte om ons zelf te zijn. Zodat we er volledig kunnen zijn voor de ander.

Ik heb het dus absoluut niet over jezelf wegcijferen. Want dan ben je niet jezelf. Als een ander jou niet kan zien zoals jij bent, kun je dan voor iemand anders de moeite waard zijn om verbonden mee te willen zijn? Onechtheid creëert juist afstand.

Afstand en nabijheid kunnen niet zonder elkaar.

Wanneer ik bijvoorbeeld erg aan jou ga zitten trekken, dan zul jij geneigd zijn om mij weg te duwen.

Ik geloof dat dat een energiewet is: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Lennard-Jones-potentiaal

Maar aan de andere kant: Als je altijd binnen zit, dan zul je altijd overal buiten staan. Stil staan.

We kennen het kinderrijmpje, 'blijf zitten waar je zit en verroer je niet'. Dat zou betekenen volgens de bovengenoemde energiewet dat de ander dat ook doet. Ik bedoel: je zult je behoefte aan contact met de ander toch echt moeten delen met haar of hem. Echt contact is kennelijk terug te brengen tot één essentie: beweging.

Naar elkaar toe, van elkaar af.

Waarschijnlijk is dansen daarom ook zo mooi.....

Een tango, wals, rumba zijn: sámen bewegen, je voegen naar de ander, ieder afzonderlijk bewegen, vasthouden, loslaten, iemand leidt en de ander volgt, samen een weg volgen, een doel bepalen, de ruimte benutten. Vloeiende bewegingen, eigenzinnige bewegingen. 

Zelfs tijdens stilstand is er beweging.

Of de intentie tot beweging.

De ander aanvoelen.

Willen kennen.

Nieuwsgierigheid naar elkaar.

Willen weten wat de ander beweegt....

Samen op weg naar elkaar.

CITATEN:

The only way to make sense out of change is to plunge into it, move with it, and join the dance.

Alan Watts

But let there be spaces in your togetherness and let the winds of the heavens dance between you. Love one another but make not a bond of love: let it rather be a moving sea between the shores of your souls.

Khalil Gibran

Ons zonnestelsel in beweging:

http://youtu.be/0jHsq36_NTU

http://www.whydontyoutrythis.com/2014/10/this-is-tale-for-deep-thinkers.html

http://www.whydontyoutrythis.com/2014/11/heres-how-to-connect-deeply-with-anyone-in-5-minutes.html?m=1

VERBEELDING (2)

"Verbeelding is het vermogen je ergens een voorstelling van te maken".

Dat kan vanuit het niets, én vanuit een eerdere echte waarneming. In je verbeelding kun je je alles voorstellen wat je maar kunt bedenken. In je verbeelding kun je een realiteit creëren, die in het echt helemaal niet bestaat.

Ik heb dierbare herinneringen aan mijn vader. Ik heb een beeld van hem, waarin hij zegt: "Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg". Dat was zijn levensmotto.

Hij had overigens óók bijzondere opvoed-adviezen, zoals: "Neem uw bed op, en wandel!". Ik begreep daar als kind helemaal niets van, maar in tegenstelling tot het eerste advies, sprak deze wél tot mijn verbeelding. 

Op het ene moment wordt de verbeelding aan banden gelegd, het volgende moment wordt 'ie gestimuleerd.

Verbééld je maar niks, versus vérbeelding is iets dat vragen oproept, mysterie, reflectie.

Verbeelding is belangrijker dan kennis, sprak Albert Einstein. Want kennis is begrensd. 

Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat beiden hun specifieke waarde hebben, en dat het één niet zonder het ander kan.

Verbeelding brengt je op nieuwe paden; maar zonder nuchter nadenken kun je daar doelloos blijven rondzwerven.

Zoals op het internet: dat is een prachtige plek voor zoekenden. Maar in die virtuele wereld van het web kun je verdwalen en gevangen raken. 

Juist daar moet je je verstand er goed bijhouden.

Kennis vergaren is meer dan alleen informatie verzamelen. Kennis beklijft als je het aan je eigen ervaringen kunt toetsen. 

Kijk naar binnen, zie wat je al wist, en verbeeldt je wat er gebeurt wanneer je daar die nieuwe info aan toevoegt.

De verbeelding aan de macht!

Het is een beetje zen.

Als je iets duidelijk wilt zien, moet je een andere kant opkijken. 

"Het doel van zen is inzicht in je eigen ware aard. Dat wil zeggen: zien dat er geen onveranderlijk 'ik' of 'zelf' aanwezig is, dat je in essentie leeg bent. Dit is een contra-intuïtief inzicht, omdat we van nature geneigd zijn om onszelf als een 'ik', een vaststaande entiteit waar te nemen."

Als het waar is dat we leeg zijn, dan hoeven we ons niets te verbeelden. Hoogmoed is dan een loos concept.

Het stelt ons tegelijkertijd in staat om alle ervaringen, ideeën en fantasieën te projecteren op ons innerlijk beeldscherm. Zonder ruis.

Fantasie of werkelijkheid?

Verbeelding associeren we eerder met fantasie, dromen en creativiteit dan met leegte. Toch zullen veel kunstenaars zeggen dat hun ideeën uit het niets opdoemen. En die vervolgens gestalte geven. Verbeelden.

Is dat wat intuïtie met ons doet?

Zetelt onze intuïtie in leegte?

Is intuïtie bezieling? Energie? 

Energie die vraagt om gematerialiseerd te worden? In daden, kennis, kunstwerken. 

Conceptie.....

                              ****

Onze verbeelding is tot álles in staat.

Evenals liefde.

Liefde  komt ook in vele verschijningsvormen. 

Zo kan ik me zelfs voorstellen hoe mijn ongeboren kinderen er uit zouden kunnen hebben gezien, sluit ze in mijn armen en dek ze liefdevol toe in hun bedje.....

Ed Sheeran, thinking out loud:

http://youtu.be/lp-EO5I60KA

CITATEN:

I like nonsense, it wakes up the brain cells. Fantasy is a necessary ingredient in living, it's a way of looking at life through the wrong end of a telescope. Which is what I do, and that enables you to laugh at life's realities.

Dr. Seuss

Logic will get you from A to B. Imagination will take you everywhere.

Albert Einstein

Think left and think right and think low and think high. Oh, the thinks you can think up if only you try!

Dr. Seuss

IJdelheid der ijdelheden, alles is ijdelheid,  en najagen van wind - Prediker

http://femdijkman.blogspot.nl/2014/12/verbeelding.html

KWALITEIT VAN ZORG

Wat is goede zorg?

Zoekend naar omschrijvingen van goede zorg, kom ik er achter dat er (vrijwel) niets te vinden is over concrete kwaliteitseisen aan dienstverlening in de (thuis)zorg, en al helemaal niet vanuit cliëntperspectief.

De kwaliteitswet zorginstellingen is erg karig in het geven van aanknopingspunten, waar kwalitatief goede zorg aan moet voldoen. De zorg dient, kort gezegd, verantwoord en veilig te zijn:

Dus ik dacht: nou, dat moet beter kunnen. Laat ik eens vanuit mijn eigen situatie een opzetje maken voor gewenste kwaliteit van zorg, beredeneerd vanuit mijn persoonlijke behoeftes en belangen als zorg-afnemer. 

                              ***

Dit als tegenhanger van het top-down-denken. De bedoelingen daarvan zijn overigens goed, maar blijven te veel hangen in het abstracte. Neem nou bijvoorbeeld de invoering van kwaliteitscertificaten. 

Vanuit mijn p&o-ervaring weet ik dat deze vooral procesmatig gericht zijn, opdat indicatoren beleidsmatige informatie geven. Ze vragen om een procedurele, bureaucratische toepassing en staan soms praktische, snelle en adekwate oplossingen van acute problemen in de weg. Het voldoen aan de kwaliteitsnormen van een dergelijk systeem geeft het management waarschijnlijk belangrijke informatie achteraf, maar draagt in de dagelijkse praktijk niet direct iets bij aan een goede uitvoering van productie of dienstverlening.

Bijvoorbeeld: een indicator voor verpleeghuizen is de hoeveelheid valincidenten. Op basis van jaarlijkse tellingen en vergelijking kun je dan als management het beleid desgewenst bijstellen. 

Nou, voor een individuele cliënt is dat te laat. Een cliënt heeft meer baat bij (preventief) direct ingrijpen op een geconstateerd probleem. Ter onmiddellijke voorkoming van volgende valincidenten. 

Als in het riedeltje "observeren, analyseren, rapporteren" het woordje 'handelen/oplossen' ontbreekt, dan ben je als cliënt beter af met een organisatie zónder kwaliteitscertificaat.

Het hebben van een kwaliteitscertificaat zegt dus niet per definitie iets over kwaliteit van zorg, zoals een cliënt die beleeft en wenst.

Vanuit de gedachte dat zorg altijd maatwerk is, ten behoeve van optimale kwaliteit van leven van de individuele cliënt (en zijn naaste omgeving), ga ik ervan uit dat goede zorg wordt geleverd door ménsen, zo basaal is het:

GOEDE ZORG:

Kwaliteit van zorg en tevredenheid daarover wordt bepaald in de directe interactie tussen zorgverlener en zorgontvanger, tijdens het dagelijks handelen.

Goede zorg is derhalve situationeel gebonden, wordt subjectief beleefd, en is tegelijkertijd een groeiproces. Een proces waarin zorgverlener en -ontvanger evenwaardige partners (behoren te) zijn. Die in elkaar investeren. Die, al doende, sámen hun "zorgstandaard" ontwikkelen.

Een maatwerk-standaard waaraan de volgende eisen ten grondslag liggen:

Uitgangspunten:

1- Zorgmedewerker en cliënt vormen een team

2- ze zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor kwaliteit, tevredenheid en continuïteit van zorg (de cliënt maakt zijn wensen kenbaar en de medewerker handelt daar zomogelijk naar en/of geeft praktische adviezen/aanwijzingen)

3- en zij ontvangen daarbij beiden de gewenste ondersteuning van faciliterende organisatieonderdelen en management.

Dit alles vanuit het idee:
Een blije, tevreden medewerker zorgt voor een blije, tevreden cliënt.

CONCRETISERING:

Ik vind dat cliënten in de thuiszorg specifieke wensen mogen uiten, omdat daar sprake is van een bijzondere omstandigheid.....

In mijn persoonlijke geval is het zo dat mijn naasten en ik elke dag een invasie van zorgmedewerkers over de vloer hebben: verschillende mensen verdeeld over ruim drie uur per dag. Zij hebben toegang tot alle ruimtes en kasten in mijn woning en ik moet mij bovendien letterlijk aan hen bloot geven. Er is sprake van intensief fysiek contact.

Continuïteit van zorg vereist investeren in de medewerker. Dat kan ik alleen als er sprake is van vertrouwen in de deskundigheid van de verzorgende én in zijn persoonlijkheid/gedrag, waardoor er een goede band kan ontstaan.

Een goede persoonlijke band kunnen opbouwen vind ik in mijn situatie een absolute voorwaarde. 

Vertaald naar algemene kwaliteitseisen die aan medewerkers in de thuiszorg kunnen worden gesteld, kom ik tot de volgende opsomming:

Kennis   

- functiegebonden afgeronde opleiding

- mbo weet- en denkniveau

vaardigheden

- sociale vaardigheden:

   - contactvaardigheid

   - open communicatie

   - inlevingsvermogen/empathisch

   - meelevendheid (niet betuttelen)

   - beleefdheid

   - zelfvertrouwen

   - vermogen tot samenwerken 

   - luisteren

   - feedback geven en ontvangen

   - zelfreflectie

   - vermogen tot inpassen in thuissituatie

- inzicht :

   - observeren, analyseren, handelen

   - gevolgen eigen handelen overzien

   - vooruitdenken in zorghandelingen 

   - zorg in tijd kunnen plannen

   - meedenken met cliënt

   - overnemen waar het moet en

   - overlaten waar het kan

   - probleemoplossend vermogen

- voorraadbeheer, opruimen, kortom de zorg beheersmatig kunnen organiseren

-  communicatie met artsen apothekers fysiotherapeuten et cetera

ervaring

- ruime werk- en levenservaring

attitude

- vriendelijk, efficiënt, doelgericht gedrag, vanuit besef dat je

-  te gast bent in woning client

- voorzichtigheid en rekening houden met fysieke beperkingen

- doortastendheid

- gedrevenheid, liefde voor het werk en mensen (in thuiszorg past geen houding van produktie draaien)

- grote zelfstandigheid en dito   verantwoordelijkheidsgevoel vanwege de solistische positie 

- client erkennen in zijn deskundigheid mbt behoeftes tav aanpak van zorg bij pijn, wonden, spasme, immobiliteit, verplaatsen/transfers, (romp)balans etc, om een gezamelijk gevoel van veiligheid te creeren

- eigen bewegingspatroon aanpassen op snelheid van client

- voorzichtig met eigendommen client

- balans vinden in fysieke nabijheid en emotione nabijheid/terughoudendheid

- teamspeler: afstemming met collega's in het wijkteam over persoonlijke sterktes en zwaktes, die ten dienste komen van de cliënt. Problemen sámen oplossen.

SYSTEMATIEK

Goed, en nu weer terug naar het systeemdenken. Hoe zet je een proces in gang waarin individuele standaards worden ontwikkeld? 

Standaards, niet bedoeld voor audits (zoals de zorgmap), maar om de uitgangspunten zoals hierboven genoemd, gestalte te geven in dagelijks handelen.

Dan gaat het dus om het functioneren en samenwerken van alle niveau's in de organisatie, en hoe beschikbare talenten  en middelen ten dienste worden gesteld van de cliënt.

We beginnen met de stelling:

Ontevredenheid leidt tot verspilling.

Van daar uit komen we bij 

1- een onderzoeksmethode, die met behulp van een integraal model de organisatie doorlicht, bijv.: dmaic. Waarbij de vraag centraal staat: wat wil de client

2- Zelf indicatoren maken

3- Nulmeting en doelstelling 

vertaal indicatoren naar doelstellingen (vanuit de visie heel de mens) en vertaal dat naar heel specifieke vragen om tevredenheid te meten (pareto-analyse) bij cliënten en medewerkers

4- Monitoren ( tools ontwikkelen)

5- borgen.

Zie ook:

http://zakelijk.infonu.nl/management/70475-dmaic-verbetermethode-vanuit-six-sigma.html

Op de vraag: "wat wil de cliënt ", heb ik inmiddels een aanzet tot antwoord gegeven. Daarom kom ik nu tot een invulling van punt 2, namelijk een opsomming van mogelijke indicatoren:

INDICATOREN:

Vertrouwen/betrouwbaarheid

Veiligheid

Communicatie

Tevredenheid

Klachten

Opvolging alarmeringen

Fouten in planning

Zorg op tijd

Kwaliteit medewerkers

Nakomen afspraken

Gezelligheid

Vragen om nieuwe medewerkers

Hoeveelheid mensen over de vloer

Zorgvuldigheid
Vriendelijkheid
Inlevingsvermogen

ondersteuning kantoor

Opgeruimd huis

Voorraden op peil

Dingen die stuk gaan
Medewerkers fit en uitgerust?

Doen ze me pijn?

Begrijpen ze mijn beperkingen?

Spelen ze in op mijn behoeftes?

Stemmen ze zorg af met elkaar in het team?

Passen ze zich in in de thuissituatie?

Etc.

Hierna is het aan de organisatie om een verdere invulling te vinden van de overige punten in een te doorlopen proces.

CONCLUSIE 

In deze moeilijke tijden van bezuinigingen, transities, reorganisaties, veel concurrentie op de markt, wurgcontracten van zorgverzekeraars, is het van het grootste belang dat de cliënt  en de uitvoerende medewerker tevreden zijn. 

Ontevredenheid bij cliënten en medewerkers zorgt voor verspilling. 

Niet alleen in geld, maar ook, en dat is veel erger en belangrijker: mensen lopen weg!

De beste medewerkers kunnen het niet meer aan. Hoe komt dat? Hoe voorkom je dat? En hoe behoud je vervolgens cliënten?

Mijn hartekreet:

Doe daar serieus en professioneel onderzoek naar!

En zorg svp voor verbeteringen!

Heel de mens: dat geldt voor ons allemaal!

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/kwaliteit-van-de-zorg

Kwaliteitswet Zorginstellingen

http://wetten.overheid.nl/BWBR0007850/geldigheidsdatum_09-06-2015

http://www.zorginstituutnederland.nl/kwaliteit/kwaliteitsbibliotheek/zorgstandaarden

https://www.hersenstichting.nl/dynamics/modules/SFIL0200/view.php?fil_Id=1244

http://zbc.nu/management/ontwikkeling-zorginstelling/kwaliteitszorg-in-de-thuiszorg-met-het-hkz-certificatieschema-als-basis/

http://zbc.nu/management/ontwikkeling-zorginstelling/kwaliteitsindicatoren-in-de-zorg/

http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2015/05/19/kamerbrief-over-bekostiging-wijkverpleging.html

http://www.rijksoverheid.nl/bestanden/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2015/06/09/beantwoording-kamervragen-over-100-jarige-mevrouw-die-wordt-gemangeld-door-het-zorgstelsel/beantwoording-kamervragen-over-100-jarige-mevrouw-die-wordt-gemangeld-door-het-zorgstelsel.pdf

http://www.rijksoverheid.nl/bestanden/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2015/06/09/beantwoording-kamervragen-over-de-inzet-van-casemanagers-binnen-de-zorg/beantwoording-kamervragen-over-de-inzet-van-casemanagers-binnen-de-zorg.pdf

https://www.rechtspraak.nl/Organisatie/Gerechtshoven/Arnhem-Leeuwarden/Nieuws/Pages/Opzet-is-niet-bewezen-vrijspraak-voor-Twentse-ex-neuroloog.aspx

http://www.sixsigma.nl/wat-is-lean-six-sigma?

http://zin-in-zorg.nl/2015/evalueren-in-het-team/

VRAGEN

Wat is echt?

En wanneer is een vraag écht?

Bijvoorbeeld de vraag: "Hoe gaat het met je?" wordt wel eens voor de vorm gesteld en is dus niet altijd bedoeld als een uitnodiging om een uitgebreid persoonlijk antwoord te geven. Vaak ook wél, en als je dan elkaar de ruimte geeft om werkelijk geïnteresseerd naar elkaar te luisteren, kan er een bijzondere ontmoeting plaatsvinden. En dan wéét je gewoon dat het écht is.

Maar wat nou als een vraag virtueel bedoeld is?

Of virtueel op je afkomt?

Of iemand jou vraagt: "Is niet alles virtueel? Is ons leven niet één grote perceptie?"

Dit laatste even als korte vertaling van een vraag die werd gesteld naar aanleiding van mijn vorig blogje:

"wat mij fascineert is wat jij de echte wereld noemt, en dat er een echte en een virtuele wereld bestaat. Is de wereld niet altijd een virtuele wereld? Bestaat de wereld niet uit datgene wat wij zien vanuit ons eigen referentiekader, Zitten we niet allemaal in een film, geprojecteerd op ons persoonlijke filmdoek?"

Hoewel deze vraag dus virtueel op me afkwam (via het web), is 'ie absoluut echt, en verdient een écht antwoord!

Daarom eerst even een uitleg van het begrip Virtueel:

- "In het echt niet bestaand maar wel in je fantasie of op het internet. En ook:

- onafhankelijk van plaats en/of tijd; men kan de eigenschappen van een zaak kennen zonder dat die fysiek aanwezig is. In de informatica is iets virtueel als het niet bestaat, maar als het via software lijkt alsof het wél bestaat."

Of iets echt is, of virtueel, kunnen we volgens mij -als het gaat om materiële dingen- toetsen met behulp van anderen en onze zintuigen. Vraag: "Zie en hoor jij die merel?", en het antwoord is: "Ja, daar zit 'ie! Hij zingt zijn hoogste lied.", dan kunnen we er redelijk van overtuigd zijn dat die merel écht is....

Vraag je echter: "Wat betekent voor jou het Hooglied uit de Bijbel?", dan is die betekenis niet te materialiseren, maar daarom nog steeds wel net zo echt als de merel.

Materie en beleving. Herinneringen, dromen, fantasieën. Even echt allemaal, volgens mij, net zoals spiritualiteit.

Of de betekenis daarvan zichtbaar is, of verborgen, algemeen geldend en/of alleen voor jou of voor mij: kunnen we dat ooit écht weten? 

Het volgende weetje schiet me daarbij te binnen:

"Ooggetuigen herinneren zich meer als zij hun ogen gesloten houden. Wetenschappers van de Universiteit van Surrey testten 178 personen wanneer zij zich het meeste konden herinneren na het kijken van een film. Proefpersonen die hun ogen dichthielden hadden 23% meer vragen goed, dan de mensen die hun ogen open hadden. Naast wat ze hadden gezien, konden deze mensen ook beter terughalen wat ze hadden gehoord. Deze ontdekking zou kunnen helpen als getuigen worden ondervraagd door de politie of de rechter.

Legal and Criminology Psychology, 2015" 

Bidden en mediteren we daarom ook met de ogen dicht?

Zien en horen we onze inneijke waarheid beter zonder externe impulsen? Wordt onze beleefde werkelijkheid daarmee echt echter?

En al die mensen dan, die dénken dat hun herinneringen juist zijn? We kunnen er zo van overtuigd zijn dat de gedachtes die we hebben over vroegere ervaringen ook werkelijk kloppen, zelfs wanneer ze aantoonbaar onjuist zijn, dat ons geloof kan leiden tot het creëren van een geheel nieuwe realiteit. Bijvoorbeeld door er een verhaal over te vertellen. Dan is die bewuste ervaring, die dus nooit heeft plaatsgevonden, gedeeld met iemand anders, en bestaan er vervolgens plotseling al twee beelden over.

En dan dit weetje:

"Je spieren sterk houden met alleen je hersenen. Het lijkt te mooi om waar te zijn. Toch hebben onderzoekers van de Ohio Universiteit aangetoond dat dit kan! In het onderzoek hadden de proefpersonen hun onderarm in het gips, waardoor ze hun hand en pols niet meer konden bewegen. De helft van de groep moest zich inbeelden dat ze bewegingen met hun pols maakten. Na vier weken bleek dat de inbeeld-groep 50% minder kracht verloren had in hun spieren dan de groep die dit niet deed. Dit laat zien dat door bewegingen in te beelden, de spieren sterk kunnen blijven. 
Journal of Neurophy" 

Een sterk staaltje van onze hersenen. 

Virtuele gymnastiek.

Je spant je spieren aan zonder je ledematen te bewegen. Niemand kan dus zien of je werkelijk iets doet. Alleen jijzelf weet dat.

Een eventueel bewijs van jouw activiteiten is slechts later vast te stellen met behulp van een meting van de spiermassa.

Daarmee leidt iets ondefinieerbaars tot materie.

De wondere wereld van de kracht van onze gedachten. 

Met "virtualiteit" creëren we werkelijkheid.

Virtuoos.

http://femdijkman.blogspot.nl/2015/03/vrije-wil-en-vragen.html

CITATEN:

Did I offer peace today? Did I bring a smile to someone's face? Did I say words of healing? Did I let go of my anger and resentment? Did I forgive? Did I love? These are the real questions. I must trust that the little bit of love that I sow now will bear many fruits, here in this world and the life to come.

Henri Nouwen

Verzet begint niet met grote woorden 

Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden

zoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in zijn kop krijgt

zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud

zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
die een sigaret aansteekt

zoals liefde met een blik
een aanraking iets dat je opvalt in een stem

jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet

en dan die vraag aan een ander stellen

Remco Campert

VIRTUALITEIT

Is dat een bestaand woord?

Een bestaande werkelijkheid?

Een bestaande verbinding met mensen?

Gisteren had ik een bijzondere ervaring.
Via MS-web kreeg ik contact met een schrijfster van die club. Ik las een mooie column van haar, reageerde erop, en zij vervolgens weer op mij. En hoewel wij elkaar in het échte leven nog nooit hebben ontmoet, kreeg ik het gevoel dat er onmiddellijk een bepaalde verbondenheid ontstond. Leuk!

Communicatie via de ether.

Een mooi voorbeeld van de voordelen van technologische ontwikkelingen.....

Mijn échte wereld is tegenwoordig beperkt tot mijn woonkamer. En soms sluit ik mezelf ook nog eens extra op in mijn mobieltje; alsof mijn hele leven zich dáár afspeelt. Mijn venster op de wereld ligt bij mij op schoot. En met die ene, kromme, onwillige vinger leg ik dan contact met de buitenwereld.

Van buitenaf zal het er dan ook wel eens zo uitzien dat ik behalve die éne werkende vinger ook nog maar één hersencel heb. 

Ach, laat ik me daar maar niet druk om maken. Hermes Trismegistus zei tenslotte al in zijn Smaragden Tafel: "zo(als) boven, zo (ook) beneden.", verwijzend naar de gelijkstelling van hemel en aarde, van de micro- en macrokosmos. Zo ervaar ik mijn werelden ook: gelijk aan elkaar, in elkaar overlopend, "Zo buiten, zo binnen". Het grote wordt weerspiegeld in het kleine.....

Virtualiteit en spiritualiteit.

Het zijn woorden die op elkaar lijken.

Maar bestaan er nog meer verbanden?

Bijvoorbeeld de hermetische leer (van bovengenoemde Trismegistus): is die van toepassing op mijn bestaan?

Volgens sommige mythen was het Hermes die de mensen leerde spreken. Hij was de Griekse god van handel, verkeer en welsprekendheid. De hermetiek ziet de werkelijkheid als één organisch, levend geheel, waarin alles met alles samenhangt.

"Het doel van de hermetiek is om de mens in te wijden in de verborgen werkelijkheid die zich in en achter de zichtbare werkelijkheid bevindt".

Even kort door de bocht: op zoek naar de wereld met behulp van communicatie.

Dat wat hermetisch afgesloten is (de buitenwereld in mijn geval) proberen te benaderen en binnen te dringen.

Aha, nu begrijp ik ook waarom dat mobieltje zo verslavend is. Dat komt door de goddelijke, roepende stem die door alle bliepjes heenklinkt. Het telefoonding ontsluit de wereld.

En tegelijkertijd sluit het mobieltje je af van contact met de échte wereld. Een groot gevaar. Zoals de spreekster in deze Ted-talk verkondigt:

http://www.ted.com/talks/sherry_turkle_alone_together?language=en

Met als uitgangspunt: je moet alleen kunnen zijn, om niet eenzaam te worden.

Met andere woorden: je innerlijke stem beluisteren om de wereld om je heen te kunnen horen. Voor een werkelijke ontmoeting.

Zodat de verbinding met jezelf en de ander gestalte kan krijgen.

Het echte gesprek met al zijn versprekinkjes, correcties en mooie vondsten, leidt tot spirituele groei.

Geeft spiritualiteit daarmee dan eigenlijk een echtere verbinding dan virtualiteit?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Corpus_Hermeticum

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hermes_Trismegistus

CITATEN:

I like to connect to people in the virtual world, exchanging thoughts and ideas, when in the physical world we might never have the opportunity to cross paths.

Demi Moore

We need to re-create boundaries. When you carry a digital gadget that creates a virtual link to the office, you need to create a virtual boundary that didn't exist before.

Daniel Gole