Als ik 's nachts wakker lig, en het licht is uit, kunnen mijn ogen best nog wel voorwerpen onderscheiden. Ik kan ze ook benoemen. En ik weet precies hoe ze eruit zien.
Natuurlijk komt dat omdat ik ze kén. Ik heb ze duizenden keren overdag gezien, als het licht is.
Maar wat nou als ik die voorwerpen alleen maar in het donker had gezien, vanaf een afstandje. Dan zou ik alleen maar hun vage contouren kennen. Geen kleuren, geen structuren, geen details. En ik vermoed dat ik niet het gevoel zou hebben dat ze bij mij horen. Dat ik van ze zou houden.
Zou dat ook zo gaan met mensen?
Als ik 's avonds laat mijn hondje uitlaat en mensen tegenkom, die ik niet ken, kan dat soms óók best een beetje eng zijn. Vooral als er in die tijd veel overvallen worden gepleegd en je weet dat de gezochte criminelen nog niet opgepakt zijn.
Ik voel me niet veilig en tast dan zogezegd in het duister.
Zowel wat betreft de ontmoeting als mezelf.
Angst is namelijk rationeel gezien niet de meest aangewezen reaktie, vooral omdat me in de buurt nog nooit iets is overkomen.
Maar tóch, de angst regeert, vooral in het donker.
Als samenleving verkeren we nu al jaren in een recessie. Onze moed lijkt daardoor niet toe te nemen. Integendeel, we willen collectief vast houden aan wat we hébben. We zijn bang om te verliezen.
En het is kennelijk niet helder genoeg in ons hoofd om te zien waar we naar zouden kunnen streven.
Behalve dan bij degenen die de crisis hebben veroorzaakt. Zíj lijken eeuwig op zoek te zijn en te blijven naar méér. Ten koste van wie of wat dan ook....
Een ander soort criminelen, die zich veel kunnen veroorloven.
Maar geen personen waar we jaloers op hoeven te zijn. Volgens mij leven zij in het duister. En zijn ze niet in staat om de schoonheid van het leven te zien. En de schoonheid, de kracht én de noden van de ander.
Nee ze blijven liever in hun eigen duistere grot, waar ze hun schatten hebben verstopt, en zich veilig voelen bij het slechts vaag herkennen van de contouren van de vreemden buiten hun grot. Zo hoeven ze niet van die ander te houden.
Maar die vreemden, mensen als u en ik, hoeven zich niet te verstoppen.
Met een onbezwaard hart kunnen wij leven in het licht!
CITAAT:
Darkness cannot drive out darkness: only light can do that. Hate cannot drive out hate: only love can do that.
Martin Luther King Jr.
We can easily forgive a child who is afraid of the dark; the real tragedy of life is when men are afraid of the light.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten