Waar hoopt ú op, voor het komende jaar?
Het zijn onzekere tijden. Oorlogen, aanslagen, crisis, vluchtelingen, banenverlies, huizen onder water, milieuvervuiling , opwarming van de aarde.... Je durft tegenwoordig niks concreets meer te verwachten of te wensen. Maar we kunnen altijd hopen!
Kwetsbaarheid, zachtheid en schoonheid, als tegenhanger van geweld en lelijkheid. Laten we het jaar hoopvol beginnen, zei Herman Finkers in zijn oudejaarsconference. http://www.npo.nl/oudejaarsconference-herman-finkers/31-12-2015/VARA_101378122
Ik sluit daar graag bij aan! Geloof, hoop en liefde zijn universele waarden, die het leven mooier maken. Geloven dat het leven mooi is; hopen dat het leven mooi wordt en blijft; en het leven liefhebben.
In het nu en in de toekomst.
Hoop zonder iets concreets te verwachten of wensen.
Is hoop daarmee iets spiritueels?
Is hopen een soort van bidden of mediteren?
Is het gericht op ontwikkeling?Ontwikkeling van het goede, ontwikkeling van jezelf?
En: kun je zelf bijdragen aan het bereiken van datgene waarop je hoopt?
Finkers noemde Benedictus van Nursia (de grondlegger van de Benedictijnen), en ik voeg Boeddha daar aan toe, om te komen tot een uiteenzetting over hoop.
"Hoop is de onzekere verwachting dat een bepaalde gewenste gebeurtenis zal plaatsvinden." Hoop is zowel een belangrijke motivator om het goede na te streven, zonder gericht te zijn op een specifiek resultaat, als een wens om het einde van ons lijden te vinden. Daarbij is het volgens Boeddha voldoende dat we doen wat we kunnen, omdat werkelijke vervulling altijd uitsluitend in het huidige moment te vinden is.
Acceptatie van het zijn, zonder oordeel, in het hier en nu betekent dat dan eigenlijk dat je je hoop kunt laten varen? Het hier en nu is namelijk zo volmaakt, dat de toekomst niet een betere situatie kan voortbrengen. Hoop is dus niet het tegenovergestelde van wanhoop.
Echter, de waarde van de volle acceptatie van het nu (inclusief onze pijn en lijden) moeten we wél plaatsen tegenover het streven van ons ego naar een betere uitgangspositie. Dat laatste vergt dat we kunnen oordelen over wat acceptabel is en wat béter is. Wat voegt het betere toe aan ons leven en is het werkelijk bereikbaar?
Bijvoorbeeld, persoonlijk ben ik tevreden met mijn kleine leven en heb de hoop op "méér" opgegeven. Is dat "zen", of is dat gemakzucht? En als het gemakzucht is, moet ik dan mijn ego aanspreken om in aktie te komen, of juist hoop ontwikkelen, of hulp van buitenaf zoeken en vragen? Wat je niet kunt bereiken op eigen kracht, maar wat je naaste omgeving je graag zou zien doen, hoe pak je dat aan?
Hoop gaat altijd over de toekomst. Op zijn best spoort het ons dus aan om zodanig te handelen dat het het gewenste resultaat tot gevolg heeft.
Schoonheid, kwetsbaarheid en zachtheid zijn waarden die zelden zomaar vanzelf ontstaan. Daar moeten we iets voor doen. We zijn in de huidige verharde samenleving angstige wezens geworden. Angst zorgt ervoor dat je je verschuilt, dat je de ware oorzaken van je lijden verhult. Het is nuttig om op onderzoek uit te gaan naar je wensen en ware motieven. Want datgene dat ons motiveert, zijn onze echte drijfveren. Uitsluitend door díe in te zetten, komen we bij onze kern, en kunnen we een betere wereld creëren. Voor onszelf en voor anderen.
Muziek: Avond, Boudewijn de Groot:
CITATEN:
"Geloof is de zekerheid van wat men hoopt, en het bewijs van wat men niet ziet. (Heb 11:1)"
Learn from yesterday, live for today, hope for tomorrow. The important thing is not to stop questioning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten