Godzijdank worden er altijd weer baby'tjes geboren.
En al die baby's wacht hetzelfde lot: léven zullen ze, totdat het leven weer ophoudt. Bij de één duurt dat heel kort, bij de ander heel lang.
Niemand begrijpt waarom dat zo is.
Sinds het begin der tijden zijn we als mensheid al op zoek naar een verklaring daarvoor.
Waarom is er leven?
Waarom is er dood?
Mythen, religie en wetenschap proberen antwoord te geven op die vragen.
Maar is er ooit een echt aansprekend antwoord mogelijk op deze waarom-vragen?
Het woord "waarom" heeft iets aanvallends in zich, en leidt vaak meer tot een verdedigende reaktie dan een verklarende.
Volgens mij hoeven we onze aanwezigheid op aarde niet te verdedigen. We mogen er gewoon zijn. Hoe dan ook. Tot we sterven.
Maar het blijft natuurlijk wel een uitdaging om een verklaring te zoeken voor onze aanwezigheid. En groei en verval. En "wederopstanding"....
Zoals grote filosofen doen, en biologen en astronomen.
Maar al die verklaringen geven ook maar een deel van de werkelijkheid weer.
Aan de zoektocht naar het deeltje dat alles zou verklaren, het zgn. Higgs- of godsdeeltje, geven we als samenleving miljarden uit.
Ik vrees, dat áls we het vinden, het ons niet gelukkiger maakt.
Nee, volgens mij zijn verhalen veel troostrijker dan wetenschappelijke uitkomsten. Ze geven betekenis. Ze geven woorden aan ons collectieve geheugen. Ze laten ons zien wie we zijn. En daardoor persoonlijke verdieping.
Bijvoorbeeld een stamboom vertelt het verhaal van een familie.
De stamboom is vergelijkbaar met het leven van een echte boom. Het allereerste zaadje waar de boom uit is ontstaan; de bodem waar het is neergevallen, de grond waarin het is geworteld, het ras van die boom (eik, beuk, den, appel etc.) en de vruchten die er ieder jaar aan groeien, en het afsterven in de winter en weer opbloeien in het voorjaar. Alle gevolgen voortkomend uit één gebeurtenis.
Op zoek naar onze roots geven de datums in een stamboom, namen, foto's van onze voorouders, hun verhalen, karakters, zó veel informatie over onszelf en onze nakomelingen, dat we daarvan (kunnen) leren.
Groei is leren.
We zouden steeds betere versies van onszelf kunnen worden....
Een ander mooi verhaal is dat van een mythe uit het oude Egypte.
Het toppunt van kringloop....
De mestkever was daarom heilig. Vanwege de mestballetjes werd hij bovendien geassocieerd met de zon.
Elke dag gaat de zon op.
We zien hem niet altijd, maar weten tóch dat ie er is.
En altijd weer terugkomt.
Deze ultieme cirkel associeren we het meest met het leven.
Zonder licht en warmte is er geen leven.
Andere cirkels zijn bijvoorbeeld de eicel, de moederbuik, de aarde, de maan. Allemaal cirkels die we in verband brengen met cycli.
Net als de cyclus van het licht, het neemt toe en af per dag en per jaar.
Dat vieren we al eeuwenlang met kerst, pasen, pinksteren etc,
En die vieringen verklaren weliswaar niets, maar geven wel betekenis.
En Godzijdank worden er steeds weer baby's geboren, zodat we door hun ogen met verwondering en ontzag het heelal, het licht en het leven kunnen aanschouwen.
En stil worden.
CITAAT:
Uit The Lion King:
Simba: "But, Dad, don't we eat the antelope?"
Mufasa: "Yes, Simba, but let me explain. When we die, our bodies become the grass, and the antelope eat the grass. And so we are all connected in the great Circle of Life."
The possession of knowledge does not kill the sense of wonder and mystery. There is always more mystery. - Anais Nin
Light, landscape and sky. There is no language of the holy. The sacred lies in the ordinary. ~ Deng Ming-Dao
Loss is nothing else but change, and change is Nature's delight. Marcus Aurelius
Nothing ever goes away until it has taught us what we need to know. ~Pema Chodron
