Wanneer ons mooiste koffiekopje ons uit de handen glipt, dan kan het breken en in 1000 stukken uiteenvallen. Auw!! Een pijnlijk verlies… want dat valt niet meer te lijmen.
Door het te laten vallen, had je het in praktische zin al laten gaan; nu moet je het in psychisch opzicht ook nog loslaten.
Bij een ding is dat relatief eenvoudig.
Dat is wel even anders wanneer het om levende wezens gaat.
Keer op keer vallen we en raken we gebroken, en moeten we weer opkrabbelen.
Onze menselijke breekbaarheid zit zowel aan de buiten- als aan de binnenkant.
En die twee zijn niet altijd los te zien van elkaar. Als één van beiden kapot gaat, heeft dat bijna als vanzelfsprekend gevolgen voor dat andere aspect van ons.
Superlijm helpt niet, en weggooien kan niet.
Hoe leer je leven met een barst?
Ik zie twee invalshoeken:
1- we gaan stuk als gevolg van bijvoorbeeld een ziekte of een ander onheil, iets dat in ons zelf gelegen is, of dat in onze directe nabijheid gebeurt.
2- we gaan stuk omdat iemand anders ons kwetst. Moedwillig pijn doet. Bijvoorbeeld, doordat hij ons verlaat, of in de kou laat staan.
Behalve de pijn en het verdriet over het verlies, kunnen we ons ook heel erg schamen voor het gebeurde. Want hoe kán het nu dat jóu dit kon overkomen?
Dit is totaal niet wat bij jou past. Dit is niet hoe jij bent. Want jij bent toch normaal? Heel? Je wílt niet alleen niet stuk zijn, maar je kúnt ook niet stuk zijn. Toch? Mag niet stuk zijn. Want dat hoort niet zo, en past niet in het beeld dat je van jezelf hebt.
Wanneer het leven, of - misschien nog wel erger - een vriend, echtgenoot, werkgever of zakenpartner je heeft verraden, dan gaat er iets stuk in je.
Tegenslag in ons leven, het breekt ons! En de mens is kwetsbaar, dus....:
Het kan ieder van ons overkomen.
Het is niet te voorzien, en niet te voorkomen. Niet tegen te houden ook.
We roepen het niet over ons af.
Het is gewoon stom toeval. Dikke pech. Onomkeerbaar.
Tegenslag is als een soort van natuurramp.
Als een lawine, of als een overstroming.
Wat doe je in zo'n situatie?
Vluchten, rennen, schuilen, je brengt jezelf in veiligheid. Lik je wonden, zoals een dier zou doen. Huil, schreeuw, vloek! Neem rust.
En pas wanneer het buiten weer droog, warm, en licht is, verlaat je je schuilplaats.
Ondertussen kun je hulptroepen inschakelen, en (samen) bedenken hoe je de nieuwe situatie tegemoet zult treden.
Want je moet jezelf een nieuw huis bouwen.....
En dat kún je!
Het gaat je zéker lukken!
Door jezelf te herontdekken. Desnoods telkens opnieuw.
Het goede in jezelf opnieuw uit te vinden.
Dát wat nog héél was, moet verder helen. Je kracht nóg sterker maken.
Zodat dat wat er altijd al was, weer tot bloei komt....
Een boek van Martha Nussbaum: de breekbaarheid van het goede
LIEDJES:
Dotan: let the river in
"Let The River In"
The coldest night came in in Spring
The final frost was laid again
We draft the roof,
Froze the shoes,
Killed the flowers,
and stole the colour from the sun.
Oh let the river in,
Burst the dams and start again.
Oh let the river in,
The will of men can't hold it in.
Oh let the river in,
As the blood beneath my skin.
Let the river in,
Nature plays, nature wins.
You held on to my hands like a vice,
Turn the screw, turn them white,
But there's a point there's a limit where we brake,
Couldn't find if it's the quickest way.
Oh let the river in,
Burst the dams and start again.
Oh let the river in,
The will of men can't hold it in.
Oh let the river in,
As the blood beneath my skin.
Let the river in,
Nature plays, nature wins.
Ooooooohhhh
(I feel the breaking of bricks and water,
I feel the rhythm of the water...)
I feel the breaking of bricks and water,
I feel the rhythm of the water...
Oh let the river in,
Burst the dams and start again.
Oh let the river in,
The will of men can't hold it in.
Oh let the river in,
As the blood beneath my skin.
Let the river in,
Nature plays, nature wins.
Oh let the river in,
Burst the dams and start again.
Oh let the river in,
The will of men can't hold it in.
Oh let the river in,
As the blood beneath my skin.
Oh Let the river in,
Nature plays, Nature wins
Leonard Cohen:
Anthem
The birds they sang
at the break of day
Start again
I heard them say
Don't dwell on what
has passed away
or what is yet to be.
Ah the wars they will
be fought again
The holy dove
She will be caught again
bought and sold
and bought again
the dove is never free.
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack in everything
That's how the light gets in.
We asked for signs
the signs were sent:
the birth betrayed
the marriage spent
Yeah the widowhood
of every government --
signs for all to see.
I can't run no more
with that lawless crowd
while the killers in high places
say their prayers out loud.
But they've summoned, they've summoned up
a thundercloud
and they're going to hear from me.
Ring the bells that still can ring ...
You can add up the parts
but you won't have the sum
You can strike up the march,
there is no drum
Every heart, every heart
to love will come
but like a refugee.
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in.
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in.
That's how the light gets in.
That's how the light gets in.
at the break of day
Start again
I heard them say
Don't dwell on what
has passed away
or what is yet to be.
Ah the wars they will
be fought again
The holy dove
She will be caught again
bought and sold
and bought again
the dove is never free.
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack in everything
That's how the light gets in.
We asked for signs
the signs were sent:
the birth betrayed
the marriage spent
Yeah the widowhood
of every government --
signs for all to see.
I can't run no more
with that lawless crowd
while the killers in high places
say their prayers out loud.
But they've summoned, they've summoned up
a thundercloud
and they're going to hear from me.
Ring the bells that still can ring ...
You can add up the parts
but you won't have the sum
You can strike up the march,
there is no drum
Every heart, every heart
to love will come
but like a refugee.
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in.
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in.
That's how the light gets in.
That's how the light gets in.
