Overzicht

Een totaaloverzicht van alle stukjes vindt u op mijn eigen website onder Filosoofjes archief: http://dijktim.nl/index_9.htm, en volgende pagina's

donderdag 26 februari 2015

BREEKBAARHEID

We zijn in onze kwetsbaarheid zo breekbaar.

Wanneer ons mooiste koffiekopje ons uit de handen glipt, dan kan het breken en in 1000 stukken uiteenvallen. Auw!!  Een pijnlijk verlies… want dat valt niet meer te lijmen. 
Door het te laten vallen, had je het in praktische zin al laten gaan; nu moet je het in psychisch opzicht ook nog loslaten. 
Bij een ding is dat relatief eenvoudig.
Dat is wel even anders wanneer het om levende wezens gaat.

Keer op keer vallen we en raken we gebroken, en moeten we weer opkrabbelen.

Onze menselijke breekbaarheid zit zowel aan de buiten- als aan de binnenkant.
En die twee zijn niet altijd los te zien van elkaar. Als één van beiden kapot gaat, heeft dat bijna als vanzelfsprekend gevolgen voor dat andere aspect van ons.
Superlijm helpt niet, en weggooien kan niet.
Hoe leer je leven met een barst?

Ik zie twee invalshoeken:
1- we gaan stuk als gevolg van bijvoorbeeld een ziekte of een ander onheil, iets dat in ons zelf gelegen is, of dat in onze directe nabijheid gebeurt.
2- we gaan stuk omdat iemand anders ons kwetst. Moedwillig pijn doet. Bijvoorbeeld, doordat hij ons verlaat, of in de kou laat staan. 


Behalve de pijn en het verdriet over het verlies, kunnen we ons ook heel erg schamen voor het gebeurde. Want hoe kán het nu dat jóu dit kon overkomen?
Dit is totaal niet wat bij jou past. Dit is niet hoe jij bent. Want jij bent toch normaal? Heel? Je wílt niet alleen niet stuk zijn, maar je kúnt ook niet stuk zijn. Toch? Mag niet stuk zijn. Want dat hoort niet zo, en past niet in het beeld dat je van jezelf hebt. 

Wanneer het leven, of - misschien nog wel erger - een vriend, echtgenoot, werkgever of zakenpartner je heeft verraden, dan gaat er iets stuk in je.

Tegenslag in ons leven, het breekt ons! En de mens is kwetsbaar, dus....:
Het kan ieder van ons overkomen.
Het is niet te voorzien, en niet te voorkomen. Niet tegen te houden ook.
We roepen het niet over ons af.
Het is gewoon stom toeval. Dikke pech. Onomkeerbaar.
Tegenslag is als een soort van natuurramp. 
Als een lawine, of als een overstroming.

Wat doe je in zo'n situatie?
Vluchten, rennen, schuilen, je brengt jezelf in veiligheid. Lik je wonden, zoals een dier zou doen. Huil, schreeuw, vloek! Neem rust.
En pas wanneer het buiten weer droog, warm, en licht is, verlaat je je schuilplaats.
Ondertussen kun je hulptroepen inschakelen, en (samen) bedenken hoe je de nieuwe situatie tegemoet zult treden.
Want je moet jezelf een nieuw huis bouwen.....

En dat kún je!
Het gaat je zéker lukken!
Door jezelf  te herontdekken. Desnoods telkens opnieuw.
Het goede in jezelf opnieuw uit te vinden.
Dát wat nog héél was, moet verder helen. Je kracht nóg sterker maken.
Zodat dat wat er altijd al was, weer tot bloei komt....












Een boek van Martha Nussbaum: de breekbaarheid van het goede









LIEDJES:

Dotan: let the river in

"Let The River In"

The coldest night came in in Spring
The final frost was laid again
We draft the roof,
Froze the shoes,
Killed the flowers,
and stole the colour from the sun.

Oh let the river in,
Burst the dams and start again.
Oh let the river in,
The will of men can't hold it in.
Oh let the river in,
As the blood beneath my skin.
Let the river in,
Nature plays, nature wins.

You held on to my hands like a vice,
Turn the screw, turn them white,
But there's a point there's a limit where we brake,
Couldn't find if it's the quickest way.

Oh let the river in,
Burst the dams and start again.
Oh let the river in,
The will of men can't hold it in.
Oh let the river in,
As the blood beneath my skin.
Let the river in,
Nature plays, nature wins.

Ooooooohhhh

(I feel the breaking of bricks and water,
I feel the rhythm of the water...)

I feel the breaking of bricks and water,
I feel the rhythm of the water...

Oh let the river in,
Burst the dams and start again.
Oh let the river in,
The will of men can't hold it in.
Oh let the river in,
As the blood beneath my skin.
Let the river in,
Nature plays, nature wins.

Oh let the river in,
Burst the dams and start again.
Oh let the river in,
The will of men can't hold it in.
Oh let the river in,
As the blood beneath my skin.
Oh Let the river in,
Nature plays, Nature wins





Leonard Cohen:

Anthem

The birds they sang
at the break of day
Start again
I heard them say
Don't dwell on what
has passed away
or what is yet to be.


Ah the wars they will
be fought again
The holy dove
She will be caught again
bought and sold
and bought again
the dove is never free.


Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack in everything
That's how the light gets in.


We asked for signs
the signs were sent:
the birth betrayed
the marriage spent
Yeah the widowhood
of every government --
signs for all to see.


I can't run no more
with that lawless crowd
while the killers in high places
say their prayers out loud.
But they've summoned, they've summoned up
a thundercloud
and they're going to hear from me.


Ring the bells that still can ring ...


You can add up the parts
but you won't have the sum
You can strike up the march,
there is no drum
Every heart, every heart
to love will come
but like a refugee.


Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in.


Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in.
That's how the light gets in.
That's how the light gets in.












dinsdag 24 februari 2015

VER-SCHIJNSEL

Brief aan een vriendin:


In mijn geest en in mijn hart verschijnt het beeld van onze bijzondere vriendschap.....

Ik denk met warme hartelijkheid aan je. En ook met trots! 
En dat zeg ik als reaktie op jouw (filosofische) visie, zoals je die verwoorde n.a.v. mijn vorige stukje:

"In mijn visie kunnen we niet trots zijn op elkaar. Dan eigen je, naar mijn idee, iets van de ander jezelf toe. Hoezo trots zijn op een ander, welk aandeel heb jij gehad in wat die ander doet? En je hebt het ook over trots zijn op jezelf, hoe staat dat in relatie tot de vrije wil. Zoals mijn leermeester dan zegt: "do you have to take credit for everything?". "


Het verschijnsel, oftewel fenomeen 'trots' kun je volgens mij vanuit verschillende perspectieven bezien. Bijvoorbeeld vanuit het idee dat trots een mooie emotie is, die waardering over en áán anderen tot uitdrukking brengt over hún prestatie,  zoals ik bijvoorbeeld heb verwoord in een vorig blogje: 


Zoals ik ook trots ben op jouw prestaties.
En waar je gelijk in hebt: jouw prestaties zijn jóuw prestaties, en of ik daar ooit al dan niet een bijdrage aan heb geleverd, staat daar volslagen los van. 
Alle waardering voor jouw prestaties komen uitsluitend jou toe.

Nee, mijn hart zwelt op van trots, uit een gevoel van verbinding.
Je verbonden voelen met iemand leidt tot interactie, emoties, gedachten, etc.; verbondenheid kan leiden tot groei en verdieping. De bijbehorende gevoelens zoals blijheid, dankbaarheid, erkenning, herkenning en ook: zien dat het goed gaat met die ander en je daarover verheugen, vormen allemaal de basis voor het overkoepelende fenomeen 'trots'.
Dus als ik zeg dat ik trots ben op jou, betekent dat tegelijkertijd ál dat andere.

Én dat ik trots ben op onze vriendschap!

Dát heeft overigens wél iets wederkerigs in mijn beleving.
Niet vanuit een behoefte aan erkenning of omdat jouw kwaliteiten op mij zouden afstralen o.i.d., evenmin vanuit een misplaatst gevoel van ondergeschiktheid, maar vanuit een besef dat we op basis van gelijkwaardigheid op elkaar kunnen steunen en van elkaar kunnen leren. Onze levens kunnen delen met elkaar. Kortom, dat we ons met elkaar verbonden weten.

Want de ene keer ben jij de lucifer en ik het vuurtje, en de andere keer is het precies andersom. Maar samen maken we licht en warmte en kunnen we ons verheugen over het (ver)schijnsel van onze vriendschap.




En nu de andere vraag:
Hoe staat "trots zijn op jezelf" in relatie tot vrije wil?

In mijn persoonlijke geval dat ik er trots op ben daf ik in alle bescheidenheid durf te erkennen dat me het meest centrale thema in de filosofie, nl de vrije wil, veel te complex is om daar in dit verband een antwoord op te bedenken!

Zullen we dat samen proberen te doen bij onze volgende ontmoeting?











CITATEN:


Life is about choices. Some we regret, some were proud of. Some will haunt us forever. 'Black Rain' was very much about choices. The message - we are what we chose to be.

Graham Brown



Vanity and pride are different things, though the words are often used synonymously. A person may be proud without being vain. Pride relates more to our opinion of ourselves; vanity, to what we would have others think of us.

Jane Austen









maandag 23 februari 2015

SCHAAMTE

"Ik kon wel door de grond zakken!"

Wanneer we ons emotioneel op drijfzand bevinden, dan kan ons schaamtegevoel ons behoorlijk in de weg zitten. Veel meer dan wanneer we vaste grond onder voeten hebben.

Schaamte en schuld zijn moreel beladen gevoelens, die voortkomen uit angst voor afwijzing en uitsluiting. 
Wanneer we ons schamen, bedekken  we vaak ons gezicht met onze handen. Alsof we een masker op hebben. Niet herkend worden, in wie we zijn, en in onze acties.

Er wordt verondersteld, dat de mate waarin we last hebben van schaamtegevoelens, vooral voortkomt uit onze allervroegste jeugd. Zijn we goed gehecht, en hebben we voldoende bevestiging gehad, dan heeft dat een positieve invloed op ons zelfvertrouwen en zelfbeeld.
Een andere oorzaak ligt in de vorming van de hoeveelheid cortisol. Dus het biologisch aspect in ons, of met andere woorden de chemische processen in onze hersenen, bepalen voor een deel ook hoe snel en hoe vaak wij ons schamen.

We weten dat we iets fout hebben gedaan, of juist iets hebben nagelaten te doen, en vinden dat verschrikkelijk. 

Maar eigenlijk hebben we, gezien het bovenstaande, geen enkele persoonlijke invloed op de ontwikkeling van onze eigen schaamtegevoelens. Het zijn eigenlijk allemaal autonome processen.
Hoezo, vrije wil?

Nog lastiger is het hanteren van plaatsvervangende schaamte. 
Iemand anders doet dan in jouw ogen iets fout, bijvoorbeeld je man, je kind, een familielid of een vriend, of een sportvereniging: kortom iets of iemand waar je liever trots op zou zijn, dan waarvoor je je wilt schamen.
Hoe ga je daarmee om? 

Had je het kunnen voorkomen?
Was je emotioneel, sociaal of praktisch in staat om in te grijpen?
Zo ja, en je hebt dat niet gedaan, voel je  je dan medeverantwoordelijk voor het gebeurde?
Of voel je je verraden door de ander, of je in je hemd gezet?


En welke gevolgen laat je het hebben voor de relatie?
De mate waarin je van iemand houdt, bepaalt natuurlijk vooral of je omgang blijft houden met die persoon. En ook de zwaarte van het vergrijp: het maakt nogal uit of iemand even sociaal onaangepast deed, of dat hij een zwaar misdrijf heeft gepleegd.

Mensen oordelen nu eenmaal. En je denkt dat ze dat nu ook over jou zullen doen. 
Hoe je daarmee omgaat, dát heb je wel in eigen hand!

Want je kunt de oorzaak van je schaamtegevoel namelijk altijd achteraf met je verstand herbezien. Wellicht is er een verklaring voor het gedrag van de ander. En misschien zegt jouw schaamtegevoel wel meer over jouw eigen gedrag dan over dat van die ander.

Stel je de volgende situatie eens voor: 
Jij hebt een beroep waarvoor je heel specifieke vaardigheden hebt ontwikkeld. Je bent bijvoorbeeld een coach, en moet op grond daarvan een groot inlevingsvermogen hebben en je mag absoluut niet oordelen over de ander.
Wat nu, als je een relatie hebt met bijvoorbeeld een rechter. Om een goede rechter te zijn, moet je juist wel oordelen kunnen uitspreken. De wet toepassen. Iemand juridisch schuldig verklaren. En dat vereist juist dat je je niet teveel mag inleven in het gevoelsleven van anderen.
Vrouwe Justitia heeft tenslotte een blinddoek om, om geen onderscheid te maken.

Kortom, jullie beiden hebben in de loop der jaren twee totaal verschillende soorten vaardigheden ontwikkeld, die bovendien volslagen tegenovergesteld zijn.
En je weet, dat je die vaardigheden in je dagelijkse sociale leven meeneemt. 
Je bent wat je doet!

Wanneer je dan achteraf nadenkt over de schaamtevolle actie van de ander, dan zou je zelfs trots kunnen zijn op diens vaardigheden, en van daar uit zijn gedrag in gewone sociale situaties kunnen vergoelijken en respecteren.

Wanneer je zo'n keuze maakt uit vrije wil, kun je ook weer trots zijn op jezelf!











CITATEN:


Shame is the most powerful, master emotion. It's the fear that we're not good enough.

Brene Brown



We're often afraid of looking at our shadow because we want to avoid the shame or embarrassment that comes along with admitting mistakes.

Marianne Williamson



Once we realize that imperfect understanding is the human condition there is no shame in being wrong, only in failing to correct our mistakes.

George Soros




Look around. Oil companies guzzle down the billions in profits. Billionaires pay a lower tax rate than their secretaries, and Wall Street CEOs, the same ones the direct our economy and destroyed millions of jobs still strut around Congress, no shame, demanding favors, and acting like we should thank them. Does anyone here have a problem with that?

Elizabeth Warren








MAARTJE ENSCHEDE, team Oost


Vanwege mijn handicaps maak ik dagelijks vele uren gebruik van thuiszorg: ik heb bewust gekozen voor Maartje Enschede. 
De cliënten in mijn woonwijk worden verzorgd door wijkteam Oost.
Ik ben erg blij met de kwaliteit en inzet van de medewerkers van dit team, en die tevredenheid uit ik ook regelmatig in mijn blogs.
Bijvoorbeeld in de onderstaande, "binnenste-buiten" en "thuiszorg".
U kunt de blogjes lezen door ze aan te klikken:




http://femdijkman.blogspot.nl/2014/09/binnenste-buiten.html







                    www.maartje.nl


Zie ook:


















zondag 22 februari 2015

VERZINNEN

De begrippen positief en negatief kun je verbinden aan deeltjes: protonen en elektronen. Positief en negatief trekken elkaar aan, zoals bij een magneet, en deeltjes met dezelfde lading stoten elkaar af.

Nu zijn er in de natuur-en scheikunde uiteraard vaste afspraken over wat positief is en wat negatief.  In het dagelijks leven, in het intermenselijk contact, is dat vaak heel anders: meningen over positief en negatief kunnen daar nogal verschillen. Dat hangt onder andere af van opvoeding, ervaringen, visie, en bijvoorbeeld politieke overtuiging. 
Maar ook van wat we onszelf, en dus ook anderen, wijsmaken. Wanneer er iets negatiefs in ons leven komt, dan geven we daar nogal eens zomaar een positieve draai aan. We verzinnen van alles, om onszelf in een beter daglicht te stellen. Of simpelweg, om te overleven, omdat het negatieve te overweldigend is. 

Handelingen van mensen die veel in de schijnwerpers staan, staan niet altijd per sé in het daglicht. Vaak moeten deze mensen duistere dingen doen. En die dan vervolgens positief verkopen. Zogenaamd in het belang van statistieken, coalities of wat dan ook.

Zoals onlangs onze minister van volksgezondheid, Edith Schippers. 
Laat zij in bijgaand artikel in het Financieele Dagblad over gezondheidszorg zichzelf zien? Of is dat een gemaakte, verzonnen versie van zichzelf, die uitlatingen doet tegen beter weten in? 
Een verzonnen en geïdealiseerd beeld van de toekomst? Of is het wáár en gaat het om de werkelijkheid? Wiens werkelijkheid dan?

Omdat ik alle negatieve aspecten van de recentelijk door de politiek gemaakte keuzes m.b.t. de gezondheidszorg niet kan terugvinden in dit oppervlakkige verhaal, stoot mij de hele inhoud af! Het is veel te positief! Al het walgelijks waar afnemers en uitvoerders in de zorg tegenwoordig mee worden geconfronteerd, wordt zorgvuldig vermeden. Zodanig, dat je denkt: niks nieuws hier onder de zon en je loopt te pronken met andermans veren.

Zo, laat mij nu maar eens lekker negatief zijn!
Oh nee, maar dan zou ik er juist door aangetrokken kunnen zijn…; pffff, lastig hoor.

Ik verkeer zelf in een situatie waarin het leven soms te benauwend wordt. Ik moet dan bijvoorbeeld dingen verzinnen, om het draaglijk te maken. Leuke fantasieën. Dagdromen. Niks mis mee, om zo af en toe de werkelijkheid even te ontvluchten.
Want die kan dan zo zijn zoals ik hem zelf maak. Net zoals in een leuke film, een prachtige voorstelling, een lekker boek of een mooie sculptuur.
Gekke dromer. 
Maar ik hoef mezelf niet meer weg te zetten als een intelligente denker; ik mag tegenwoordig menselijke trekjes aan de buitenwereld laten zien.....
En iedereen mag daarvan vinden wat ie wil. 
Want mijn dagdromen hebben tenslotte geen enkele consequentie voor anderen.

Want dat vind ik wel een voorwaarde als het gaat om het verzinnen van dingen: je mag je morele verantwoordelijkheid niet ontlopen wanneer je keuzes maakt die gevolgen hebben voor anderen. Tenzij je daar als gevolg van verstandelijke handicap of ontoerekeningsvatbaarheid niet toe in staat bent. En zelfs dan....

Zo'n minister mag natuurlijk haar politieke visie verkondigen. We hebben niet voor niets vrijheid van meningsuiting. Maar mag ze informatie weglaten, of zelfs liegen?
En wat is dan de rol van de journalist? Mag hij haar ongebreideld een platform verschaffen waarop zij zich mag afficheren als een visionair politica?
Mag of moet hij kritisch zijn?
Heeft zijn al dan niet kritische houding gevolgen voor de kwaliteit van zijn artikel?
En de hoofdredacteur?
Stel je voor dat hun beider goedgelovigheid zou leiden tot publicatie van pure onwaarheden.
Waar sta je dan als gerespecteerd dagblad? 
Mag álles, in het belang van stemmen van kiezers en van verkoopcijfers?

Verzinnen. 
Is dat iets nieuws bedenken, perceptie of liegen?











CITATEN:

A truth that's told with bad intent beats all the lies you can invent.

William Blake



The mind cannot support moral chaos for long. Men are under as strong a compulsion to invent an ethical setting for their behavior as spiders are to weave themselves webs.

John Dos Passos



My message, especially to young people is to have courage to think differently, courage to invent, to travel the unexplored path, courage to discover the impossible and to conquer the problems and succeed. These are great qualities that they must work towards. 

A. P. J. Abdul Kalam



People who cannot invent and reinvent themselves must be content with borrowed postures, secondhand ideas, fitting in instead of standing out.

Warren Bennis













zondag 15 februari 2015

POSITIVITEIT (2)

Vandaag publiceerde "wijkkrant de Bothoven", (de wijk waar ik woon), op facebook en twitter een krantenpublicatie over het belang van positief zijn. 



"Toevallig" sprak ik met mijn fysio Mark Floors (mede-wijk"bewoner"), een paar dagen geleden ook over dit onderwerp. Klagen en piepen mag en kan uiteraard altijd, móet zelfs af en toe, om verbetering te realiseren op gebieden waar het niet zo goed gaat, maar zonder positiviteit ontstaat er geen verbinding, geen coherentie. Alleen maar klagen, leidt ertoe dat men afstand neemt van elkaar, en zelfs dat men tegenover elkaar komt te staan. Tot een "wij-en-zij"-gevoel. In een zó gedifferentieerde wijk als de onze, schiet zo'n klaaghouding dan ook niet op. En het is dan ook inderdaad erg zinvol om alle positieve krachten te bundelen! Zodat er bruggen kunnen worden geslagen tussen bevolkingsgroepen en individuele wijkbewoners uit De Bothoven.

Toen ik het artikel las, dacht ik: "Hé, ik herken mezelf hierin". Die zeven gewoontes, dat dóe ik, zo bén ik. En om het mezelf te bewijzen, heb ik nog eens een verhaaltje uit mijn blog van ongeveer een jaar geleden, erop na geslagen:


En inderdaad, in dat stukje filosofeer ik er lustig op los. Over de filosofische betekenis van positiviteit, en wat het voor mij persoonlijk betekent. Want door die levenshouding ben ik meestal goed in staat om verlies te accepteren, en te genieten van wat er wél is. Ik ben daar een kei in geworden, al zeg ik het zelf .......:)

Maar helaas pindakaas, dat positieve zelfbeeld werd gelijk weer de grond ingeslagen, toen ik vandaag ook een artikel in het tijdschrift psychologie van prof. Roos Vonk las, over spiritueel narcisme. Zij zegt: "je kunt wel denken dat je spiritueel gegroeid bent, maar heel vaak is het zo dat dan juist je ego is gegroeid." Godsdienst, meditatie, mindfulness, het bezoeken van een goeroe, ze kunnen natuurlijk leiden tot spirituele groei. Maar als je dan gelooft, "kijk mij eens goed zijn" of "ik ben veel beter dan anderen", dan is dat je ego dat spreekt. En is je veronderstelde groei dus eigenlijk negatief...., en loop je in je ijdelheid aan je doelen voorbij.
Nou, dat weten we dan ook weer!
Terug met de voetjes op de grond.

Waarschijnlijk is het dus beter, om positiviteit en persoonlijke groei niet aan elkaar te koppelen, En in plaats daarvan gewoon praktisch blijven!
En daarom niet alleen genieten van alle verbeteringen die de wijk de laatste jaren heeft ondergaan, maar ook de handen uit de mouwen blijven steken en blijven werken aan verbeterpunten.


En in alle bescheidenheid de vraag stellen aan de wijkraad: "als ik, ondanks al mijn beperkingen, op de één of andere manier kan bijdragen aan het bouwen van bruggen in onze bijzondere wijk, welke taak kan ik dan op me nemen?"










CITATEN:


You may say I'm a dreamer, but I'm not the only one. I hope someday you'll join us. And the world will live as one.

John Lennon



The purpose of life seems to be to acquaint a man with himself and whatever science or art or course of action he engages in reacts upon and illuminates the recesses of his own mind. Thus friends seem to be only mirrors to draw out and explain to us ourselves; and that which draws us nearer our fellow man, is, that the deep Heart in one, answers the deep Heart in another, -- that we find we have (a common Nature) -- one life which runs through all individuals, and which is indeed Divine. 
Ralph Waldo Emerson



We build too many walls and not enough bridges.

Isaac Newton


                          *****


En voor de liefhebbers het artikel van prof. Vonk:
















zaterdag 14 februari 2015

VOORZICHTIGHEID

Voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast.

Kijk, als je een potje kunnen breken bij iemand, of in een bepaalde situatie, dan kun je je voorzichtigheid wel wat laten varen. Dat alles natuurlijk binnen bepaalde grenzen. Want wanneer je het hele dure porcelein of de bijzondere erfstukken aan gruzelementen smijt, dan wordt het uiteraard wel een keer teveel. En dan loop je een zeker risico.
Je moet dan goed je belangen gaan afwegen, in de manier waarop je reageert op het verlies dat jouw slachtoffer door jouw toedoen heeft geleden.

Dat is helemaal het geval wanneer je in een situatie komt, waarin je verschillende, tegenstrijdige, doelen nastreeft. En wanneer de omstandigheden onzeker of onvoorspelbaar zijn. 

Omdat we vrije wezens zijn, met een eigen wil en eigen verantwoordelijkheid, zijn we aan onszelf verplicht, om goed na te denken over de belangen die we willen nastreven. En over hoe we onze afwegingen maken. En de prioriteiten stellen.

Ik ben ervan overtuigd, dat we allemaal het goede willen. Alleen is de een beter in staat om dat uit te voeren, dan de ander. Wanneer we die ander helpen bij het bereiken van zijn doelen, helpen we dan eigenlijk ook onszelf? In feite zijn we dan aan het manipuleren, wanneer we daarbij vooral ons eigen belang dienen, maar wanneer dat persoonlijke belang past in het algemene belang, dan zijn we toch deugdzaam bezig?

Voorzichtigheid is tenslotte een deugd, en het doel van voorzichtigheid is het goede te bereiken, en daarmee deugdzaamheid tot uiting te brengen.

Dus, wanneer we iemand anders nodig hebben om het goede te bereiken, en die persoon is om wat voor reden dan ook niet in staat om daar aan mee te werken, dan vereist het beginsel van de voorzichtigheid, dat we vooraf heel goed nadenken over hoe we één en ander zullen gaan aanpakken. En dat is dan geen manipuleren, maar handelen met beleid!

Soms moeten we daar een masker voor opzetten. Niet om onze ware motieven te verbergen, want die moeten juist tot uitdrukking worden gebracht, maar om ons primaire gedrag een beetje in toom te houden. We moeten tenslotte oppassen voor uitglijders. Want stel je voor dat je bij je aktie de hele porseleinkast van de muur stoot. 

Dán ontstaat er geen feestje, carnavalstijd of niet ....

Dus, liefdesrelatie, familie, vrienden, buren, werk, sportrelaties, wil je samen wat bereiken, handel met beleid! Doelbewust, maar voorzichtig.
En lukt het dan niet?
Doe dán eens anders! Ben je bijvoorbeeld normaal een allemansvriend, wees dan eens assertief. En ben je gewoonlijk snel boos, probeer het dan eens met stroopsmeren. Ben je luidruchtig, doe terughoudend. Et cetera.
Alles in het belang van het goede doel.

Want een mooie porseleinkast, die moet af en toe flink worden opgepoetst!
Maar zorg dan wel aan dat je goed verzekerd bent....







CITATEN:

I think careful cooking is love, don't you? The loveliest thing you can cook for someone who's close to you is about as nice a valentine as you can give.

Julia Child



You've got to be very careful if you don't know where you are going, because you might not get there

Yogi Berra



donderdag 12 februari 2015

CARNAVAL


Is carnaval leuk?
Já, zegt de één, néé zegt de ander.

Hoe dan ook, je ontkomt er bijna niet aan. Overal hier in de buurt, in Twente, zijn optochten, dit weekend. Ingenieus opgebouwde wagens, die een visie of oordeel over iets verkondigen, en  loopgroepen en individuen die fraai verkleed zijn. Úren werk zijn er besteed aan ideeën, concepten, constructies, bouwen en vervaardigen. En tamelijk veel geld is er aan besteed. Verenigingen maken ook serieus werk van het kiezen van de Prins en zijn gevolg. 
Als je zoveel inzet levert, dan móet het wel leuk zijn, toch?

Plezier maken, kunnen we dat eigenlijk nog openlijk? En spontaan? Zonder drank en op een moment dat niet vooraf is bepaald?

Onze problemen verbergen we in elk geval niet!
We leven in een tijd waarin we altijd en óveral uiting  geven aan ons verdriet, gebrek en tekortkomingen. Niks meer verbergen, we hebben geen geheimen en zelfcontrole meer zoals vroeger; het lijkt wel alsof je niet normaal bent wanneer je niet op t.v. bent geweest met jouw bijzondere verhaal. Hedonisme, in optima forma. Maar dan in negatieve zin? Of gewoon exhibitionisme?
"Ik heb geen geld, ik heb heel veel geld, een enge ziekte, een operatie ondergaan, geen borsten, geen relatie, ruzie met mijn broer, een vies huis, etc., etc.". Niets is ons meer te gek. Niks te verbergen.
Alles en iedereen herkenbaar in beeld...

Waarom dan nog wél maskers met carnaval? Omdat we dan vooral léuk kunnen doen? Leuk mogen doen? Leuk móeten doen?  
Ontremd op het plezier-vlak? Hedonistisch, maar dan positief?

Wat biedt ons meer genot?
Het negatieve of het positieve?
En wat doet dat met onszelf? En met ons zelfbeeld?

Kun je eigenlijk nog wel jezelf zijn, als je een masker opzet? Of dat nu een carnavalsmasker is, een pak of een psychologisch afweermechanisme?
Herken je jezelf dan nog? In uiterlijk en gedrag?
Wordt je nog herkend door anderen?
Herkennen zij iets van zichzelf in jouw vermomming?

En wanneer is het dan grappig?
Moet humor grof zijn, of juist subtiel?
Politiek, maatschappelijk of persoonlijk?
Traditioneel of vernieuwend?
Volks of elitair/cultureel?
Koddig of elegant?
Of een combinatie van deze dingen?

Daarom voeg ik, tegenover het carnaval met zijn heidense oorsprong in offerfeesten, een filmpje bij van een beroemde dans, die alle humoristische dingen naar mijn idee in zich verenigt:

Het Nationale Ballet: Groosland

Dát vind ik nou buitengewoon humoristisch. Waarschijnlijk omdat ik mijzelf er zo goed in kan herkennen....

En laat anderen, die carnaval leuk vinden, maar genieten van hún maskers en verkleedpartijen.


Op zien Twents: "Ieder zien meug..."











CITATEN:


Man is least himself when he talks in his own person. Give him a mask, and he will tell you the truth.

Oscar Wilde



Acting deals with very delicate emotions. It is not putting up a mask. Each time an actor acts he does not hide; he exposes himself.

Rodney Dangerfield



We all have a social mask, right? We put it on, we go out, put our best foot forward, our best image. But behind that social mask is a personal truth, what we really, really believe about who we are and what we're capable of.

Phil McGraw



The court jester had the right to say the most outrageous things to the king. Everything was permitted during carnival, even the songs that the Roman legionnaires would sing, calling Julius Caesar 'queen,' alluding, in a very transparent way, to his real, or presumed, homosexual escapades.

Umberto Eco







maandag 9 februari 2015

SPIEGELEN

Zou ik een normale baby zijn geweest?

Wie kun je dat beter vragen dan je moeder? Je moeder is tenslotte (doorgaans) de persoon in je leven die jou het langst en beste kent. Zij heeft het meest uitgesproken en diepgaandste beeld van jou. Natuurlijk wel enigszins vertekend, omdat de meeste moeders graag trots op hun kind zijn en zich een beeld van jou hebben gevormd, zoals ze jou het liefste zien. 
Maar tóch.....

Moeder en kind spiegelen hun gedrag aan elkaar.
Een baby doet al heel jong zijn moeder na. Lachen, fronsen, tong uitsteken, het imiteren van dat soort dingen zorgt ervoor dat een baby een proces doormaakt van het leren van sociale interactie en hechting. 
De moeder spiegelt eveneens: zij geeft door lichaamstaal na te volgen signalen aan haar baby dat ze hem begrijpt en in zijn behoeftes wil voorzien.
De baby leert op die wijze een manier te vinden om zijn eigen behoeftes te vervullen én hij  ontwikkelt tegelijkertijd de vaardigheid hoe hij zich moet inleven in de gevoelens en behoeften van anderen.

Hij kijkt als het ware via haar ogen en luistert via haar oren. Een ware symbiotische relatie.
Een onuitputtelijk verlangen naar, en opgaan in elkaar.

In een gezonde relatie, en met een geestelijk gezonde moeder verdwijnt geleidelijk aan de symbiose en leert het kind zijn eigen zintuigen te gebruiken, waardoor de eigen persoonlijkheid zich meer kan gaan manifesteren.

Maar wat als dat niet zo is? Stel je voor dat de moeder bijvoorbeeld last heeft van een probleem in haar persoonlijkheid, zoals één of andere uitingsvorm van narcisme. Dan zou ze haar eigen gevoelens op een te hevige manier op het kind kunnen projecteren, waardoor het kindje niet leert wat zíjn persoonlijke gevoelens en behoeften zijn. Het raakt in de war en weet dus niet wie hij is.
En hij loopt het risico dat 'ie een soort omgekeerde narcistische persoonlijkheid ontwikkelt.

Want dat is wat spiegels met je doen: ze keren je zelfbeeld om! 
En bovendien: ze projecteren een beeld van je, dat alleen jijzelf kent. De anderen zien niet jouw spiegelbeeld, maar de realiteit. Althans, wanneer jij niet een pantser hebt opgebouwd uit zelfbescherming. Dan kunnen ze namelijk niet door je heen kijken, en zien alleen een vertekende buitenkant.

Zo'n pantser ontstaat al in je vroegste jeugd. Het maakt bijvoorbeeld nogal uit of er vooral liefdevolle goedkeuring in de ogen van je ouders weerscheen, of vooral misprijzen.
En of uit hun stem warmte weerklonk, of kilte.

De ogen van je moeder worden de spiegel van je ziel, en haar stem de echo van je hart....

Dus nogmaals: stel je voor dat je ouders een nare persoonlijkheid hebben, of zelfs een stoornis.
En je besluit op enig moment dat je niet op hen wilt lijken. Je doet vreselijk je best om boven jezelf uit te groeien en je los te maken van gedrag dat misschien al eeuwen van generatie op generatie is overgedragen. En je vindt dat dat gelukt is: gelukkig heb jij geen last van die vervelende trekjes!

En dan kom je er op je oude dag plotseling achter dat je wel degelijk op hen lijkt; je doet alleen exact het omgekeerde. En je ziet in dat dat eigenlijk gewoon een andere uitingsvorm van hetzelfde probleem is.
Hoe frustrerend is dat?

Of is het juist om te lachen?

Vanwege het mooie inzicht. Omdat inzicht kan leiden tot begrip. En tot verandering. 
Inzicht doet wonderen....


En leidt het er misschien toe dat je een kleine bijdrage kunt leveren aan een normale, gezonde volwassenwording van je kleinkinderen....
Want aan hoe meer ogen een kind zich kan spiegelen, hoe groter de kans dat het zichzelf leert zien.


John William Waterhouse




Narcissen

 

We stonden aan de rand van een vijver

het was kil en om ons heen dat prille gras

met die veel te mooie narcissen

 

we keken in het water – waarom staan we hier

stond ik te denken en ik zag hoe zich

een stille voorjaarshemel voor ons uitstrekte

 

ken je het verhaal, zei ik, dat ergens

waar nu een narcis staat een jongen stierf

 

hij keek in het water en zag iemand

iemand die hem aankeek, eindeloos aankeek

en ging verlangen naar die ander daar

 

voelde de diepte van zijn onvervuldheid

tot hij daaraan stierf

 

we keken naar de narcissen om ons heen

welke van hen zou het zijn



Rutger kopland





Don Mclean: Narcissisma

Songtekst:

Narcisissma, Narcisissma is the pride of Pomona,
Pomona, Pomona says she looks like me.
But she will look like you when I'm set free.
Narcisissma, Narcisissma is the belle of Biloxi,
Biloxi, Biloxi says she's not your kind
But Narcisissma gives me peace of mind.
She's got no braids in the inkwell, no money on the prize.
Ain't got no boyfriend behind her that she can't hypnotize.
And if you wanna see yourself without delusions or delies.
All you do is just look into her eyes.
Narcisissma, Narcisissma has no pride or delusions,
Delusions, delusions make me turn my face
But Narcisissma let's me find my place.
She's got no grudges, no crutches, no pigment and no peeves.
No cryers, no pliers, no liars and no sleeves.
And she will always tell you every thing that she believes.
She's got no belly button too, no high heeled shoe.
Narcisissma, Narcisissma is the pride of Pomona,
Pomona, Pomona says she looks like me.
But she will look like you when I'm set free.
Well everybody's lookin' like they're s'posed to
But nobody's lookin' very good.
So when you find somebody to get close to
Well don't you think you should?
Narcisissma, Narcisissma loves to thrill and delight me,
Delight me, delight me and I'll never quit
'Cause Narcisissma knows just where I fit.
She's got no tight draws, locked doors, nothin' on the side.
Ain't got no skin flaws, in-laws, nothin' left to hide.
And if you need a new location where you'll best be satisfied
You might prefer, to fall in love with her
Narcisissma, Narcisissma is the pride of Pomona,
Pomona, says she looks like me.
But she will look like you when I'm set free