De hele dag in de rolstoel zitten en de hele nacht zonder je te kunnen bewegen op je rug in bed liggen.
Dát is mijn situatie. Mijn leven.
Doorgaans kan ik daar heel goed mee omgaan. Ik ben gelukkig met mijn gezinnetje, en tevreden en rustig in mijn omstandigheden. Mensen lopen meestal niet gillend bij me weg omdat ik vervelend, boos of onredelijk ben.
Dat bén ik natuurlijk wel eens, ook om heel alledaagse dingen, maar ja, ik ben tenslotte ook maar een mens.
Maar als het gaat om onmacht, dán kan ik behoorlijk boos en verdrietig worden.
Verdrietig word ik vooral als ikzélf iets wil doen en als dat niet lukt.
Telkens opnieuw je grenzen bijstellen ten aanzien van dingen die je nú weer niet kunt, werkt natuurlijk niet alleen maar louterend. Het is gewoon kloten! Life sucks sometimes....
Maar bóós?!
Je moet het erg bont maken om mij boos te krijgen.
Inderdaad. Boos word ik vooral door het gedrag van anderen. Mijn grootste zwaktes zijn mijn perfectionisme en het feit dat ik een controlfreak ben. Dat is érg lastig voor iemand die steeds meer is aangewezen op de hulp en goede wil van anderen. Mijn neurose is het dus dat ik vooral graag wil dat alles gebeurt op de manier die ik heb zelf heb bedacht. Dus ja, het was niet eenvoudig om díe beperkingen een beetje onder controle te krijgen. Maar het lúkt!
Ik ben nu vooral een voorstander van overleg.
En heel vaak krijg ik het daarmee voor elkaar dat de dingen op míjn manier gebeuren.
En soms ook niet.
Organisaties die zorgproducten leveren, op kosten van de samenleving, willen nog wel eens eigengereid handelen, en vergeten dat ze geld verdienen dankzij hun cliënten. Cliënten die behalve hulpbehoevend, ook nog eens volkomen afhankenkelijk van hen zijn.
Ze raken me in mijn kwetsbaarheid en gevoel van onrechtvaardigheid.
En daar kan ik hels om worden!
Ze hebben een monopolie op de hulpmiddelen-markt. Zijn vaak slecht bereikbaar voor hun cliënten (0900-telefoonnummers waar de cliënt voor betaalt), en de helpdesk geeft bovendien nogal eens foute informatie. Ondoorzichtig in redenen waarom je niet gewoon het beste product krijgt. Herverstrekken nogal eens gebruikte voorzieningen die ze toevallig op voorraad hebben, zonder te kijken naar pasvorm e.d. Voorzieningen gaan stuk in het weekend, wanneer er geen monteur beschikbaar is. Afspraken worden niet nagekomen. Etc., etc.
Hoe ga je daar nou mee om?
Wat is effektief gedrag?
Vriendelijkheid? Redelijkheid? Zielig doen? Verbaliteit? Of boosheid?
Waar bereik je nou het beste je doel mee? Zonder dat je de organisatie waar je de rest van je leven afhankelijk van bent tegen de haren instrijkt?
Knap verwarrend allemaal.
Dat je moet nadenken of je wel hels mag worden.....
CITAAT:
Anybody can become angry - that is easy, but to be angry with the right person and to the right degree and at the right time and for the right purpose, and in the right way - that is not within everybody's power and is not easy.
People won't have time for you if you are always angry or complaining.
