De tijd gaat vanzelf voorbij. Soms in leegte. Of, wanneer het me toch allemaal te lang duurt, dan dood ik 'em. Als je de tijd doodt, dan gaat 'ie sneller voorbij. Op zijn Twents zou je dan zoiets kunnen zeggen als: "De tied is oet de tied 'kommn".
Wanneer je op iets wacht, dan heb je kennelijk een vooruitzicht. Dat kan iets leuks zijn, of iets vervelends, maar evengoed ook iets neutraals, zoals wachten op een taxi. Wachten op een taxi kan, in mijn situatie, soms héél lang duren. Er is minimaal sprake van een marge van een half uur, maar als de taxi te laat is, dan kan het soms heel lang uitlopen. Ik heb wel eens ruim twee uur moeten wachten.
Wat doe je dan?
Wacht je in lijdzaamheid af? Ga je opspelen bij de taxicentrale? Ga je de tijd vullen met een spelletje op je telefoon? Navelstaren? Wat de invulling van de wachttijd nog gecompliceerder maakt dan 'ie al is, is het gegeven dat anderen zich ermee gaan bemoeien. Zij vinden dat het veel te lang duurt en begrijpen niet dat jij er zo rustig onder kunt blijven. Ze hebben nog niet geleerd dat het leven voor een groot deel uit wachten bestaat, en worden boos. Je moet er dan voor zorgen dat je je gemoed niet laat belasten door die emotie. Mijn gemoedsrust is me namelijk heilig in tijden van lang wachten. Opwinding maakt de wachttijd namelijk nóg langer. Terwijl geduld hem korter maakt.
Geduld moet je oefenen. Letterlijk.
Het is in de huidige tijd niet vanzelfsprekend dat je er over beschikt. Alles moet tegenwoordig namelijk snel-sneller-snelst. Ons werk, eten koken, internet, het verkeer, de wachtrij voor de kassa. Alles is erop gericht om zo snel mogelijk het nú te verlaten, om als eerste de toekomst binnen te treden.
Alsof het nú er niet toe doet. De toekomst, dáár gebeurt het allemaal....
We kunnen er gewoonweg niet op wachten om er naar toe te rennen.
Maar met iets meer geduld zouden we ervaren dat het nú niet een eindeloze, nutteloze leegte is.
Ik ben door mijn omstandigheden gedwongen te erkennen dat de door het vele wachten veroorzaakte eindeloze leegte in mijn leven een gegeven is zonder betekenis. Wachten is niet zinloos. Wachten is niet doelloos.
Wachten is een deel van mijn leven. En evenals bij ieder ander mens een streven naar het volgende moment. Een gebeurtenis die in het verschiet ligt. Een gebeurtenis die vreugde kan verschaffen, of verdriet.
Want wachten op een vriendin die wat verlaat is, is iets geheel anders dan wachten op je beurt bij de tandarts. Het wachten vervult je namelijk met dezelfde emotie die hoort bij de betreffende gebeurtenis. En juist emoties leren je vooral dat je leeft. Nú!
Het stil naar binnen kijken terwijl je wacht kan je vervullen met levenslust zowel als met afschuw. Het zijn de weerspiegelingen van je kern, die er voortdurend op liggen te wachten om zich aan je te openbaren.
Dus met het wachten op iets of iemand anders, wacht je er eigenlijk op om jezelf te ontmoeten......
Leef nu het kan, Jan Smits:
Hildegard Knef, das Glück kennt nur Minuten:
De Gids, over "wachten op Godot":
CITAAT:
The place to be happy is here. The time to be happy is now. ~Robert G. Ingersoll
We must let go of the life we have planned, so as to accept the one that is waiting for us.
Change will not come if we wait for some other person or some other time. We are the ones we've been waiting for. We are the change that we seek.
In the attitude of silence the soul finds a path to clearer light. What is elusive & deceptive [becomes] crystal clear. ~Gandhi
