Hoe zijn uw vooruitzichten?
En, kijkt u er al naar uit?
Of zou u liever uw ogen ervoor sluiten?
Echtpaar in de trein
voor Wobke
Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.
Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór-, ik achteruit.
We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.
Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.
Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.
Willem Wilmink
Veel mensen gaan de komende tijd op vakantie. Iets waar de meeste mensen zich erg op verheugen. Lekker de boel de boel laten. Verstand op nul. Relaxen. Andere omgeving, andere mensen, ander eten. Even een tijdje niet aan je werk denken, geen dagelijkse stress van agenda's, afspraken, werkoverleg, klanten, etc.
De klok en de telefoon gaan even op standby.
Hoewel; kunnen we dat überhaupt nog wel? De telefoon uitdoen, bedoel ik? Hoe lang hebben we nu smartphones? Mijn generatiegenoten en ik hebben ze nu maximaal zo'n drie à vier jaar. En we zijn totaal verslaafd. Zonder facebook, twitter, email en whatsapp stopt het leven tegenwoordig.....
Vroeger....
Nee, vroeger was niet álles beter.
Maar ook in het pré-smartphone-tijdperk was afkicken van je werk tijdens de vakantie al moeilijk genoeg.
Bellen naar huis dat je op je reisbestemming was aangekomen, en dán kon de vakantie beginnen. Alles loslaten, hoofd leegmaken.
Mij persoonlijk lukte dat na ongeveer een week. Dan een week écht vrij en vervolgens in de derde week was ik me in mijn gedachten al weer aan het voorbereiden op mijn werk-aktiviteiten.
Ja, ook werk was een verslaving.....
Hebben we soms een gen of een innerlijke stem die ons zegt dat we constant, 24/7, alert en aktief moeten zijn? De technologische ontwikkelingen zouden ons werk uit handen nemen, en dus meer rust geven. Maar het tegenovergestelde gebeurt.
Wasautomaten, drogers, vaatwassers, televisies, computers..... Tijdrovers!
En de telefoonterreur is ook nog eens smart geworden.
Mijn persoonlijke vooruitzichten (MS en inmiddels na 40 jaar werken definitief afgekeurd) vereisen dat ik vaker in de achteruitkijkspiegel kijk. Ik hoef geen plannen meer te maken, geen vakantie te boeken. Rust!
Definitief, dat wel.
Achteruitkijken is in mijn geval niet alleen noodzakelijk en de enige optie, het levert vaak ook fraaie vergezichten op!
In rust nadenken over wat wás, is verrijkend. Ook wel een beetje saai, moet ik eerlijk bekennen, want er komen geen nieuwe beelden bij, maar ik vind dat niet zo heel erg. Ik kan genieten van mooie herinneringen. Misschien is dat slechts een rationalisatie en komt het vanuit het besef dat dat wat achter mij ligt een mooier uitzicht biedt dan de toekomst.
Maar wat maakt het uit?!
Ik ben "zufrieden", en ook nog eens "smart", in het nú.
En heb weer toegegeven aan een nieuwe verslaving: alwéér een stukje geschreven.
Met een smartphone.
Ik ben dus gewoonweg blij met de nieuwste technologie. Het biedt mij een kans om vooruit te blijven kijken.
Ze helpen mij het leven draaglijk te maken, zijn mijn venster op de wereld, en bieden me een blik op de toekomst.
Ze maken mijn vooruitzichten wat minder benauwd en beperkt!
CITAAT:
A comfortable old age is the reward of a well-spent youth. Instead of its bringing sad and melancholy prospects of decay, it would give us hopes of eternal youth in a better world.
Maurice Chevalier
It is paradoxical, yet true, to say, that the more we know, the more ignorant we become in the absolute sense, for it is only through enlightenment that we become conscious of our limitations. Precisely one of the most gratifying results of intellectual evolution is the continuous opening up of new and greater prospects.
Nikola Tesla
Optimism doesn't wait on facts. It deals with prospects. Pessimism is a waste of time.
Norman Cousins
