Wat zullen we vandaag eens opzoeken?
De waarheid?
De waarheid?
Wie weet wat de waarheid is?
We leven een informatietijdperk: dus we kunnen alle informatie die we zoeken vinden op het internet. Maar het is zeer de vraag of we daar ook de waarheid vinden. Het internet staat vol met meningen, opinies, verleidingen, grote onzin, en enge dingen. We weten inmiddels wel dat we bij alles vragen moeten stellen.
Net zoals ik in deze stukjes doe, overigens.....
Net zoals ik in deze stukjes doe, overigens.....
Informatie is iets heel vreemds. Je kunt het geven, je kunt het ontvangen, maar het is zelden een cadeau. Behalve dan, wanneer iemand je een geheim vertelt; het is altijd heel bijzonder als iemand je in vertrouwen neemt. Want dat gebeurt niet zo vaak. Nee, in het informatietijdperk moeten we meestal op zoek naar de echte informatie. Want die wordt vaak verhuld. En juist dát maakt nieuwsgierig. Datgene dat voor ons verborgen wordt gehouden, dat willen we weten, dat móeten en zullen we weten. Dat is in het klein zo, en in het groot. Die drang om dat te willen weten, heeft volgens mij te maken met vertrouwen. Of juist met het gebrek eraan. Zowel in onszelf, als in de betreffende omgeving.
We zijn overigens niet altijd blij met wat we horen over onszelf. Nare ziektes, negatieve feedback, vervelende roddels, etc. Maar zo lang het ons niet verteld wordt, blijven we in de meeste gevallen toch ook daar naar op zoek.
Uit een soort van evolutionair bepaalde overlevingsdrang. We willen namelijk ergens bij horen, en gedeelde informatie over onszelf en onze groepsleden geeft ons de erkenning dat dat zo is.
Als het gaat om informatie over ons die is opgeslagen bij instanties, dan hebben we het doorgaans over clubs waar we niet bij horen. De belastingdienst, het UWV, zorgverzekeraars, zorgverleners, het CAK, het SVB, de rdw, cbr, politie, banken, gemeente, energieleveranciers, Internetprovider, bibliotheek, websites en talloze winkels, etc.: je kunt het zo gek niet bedenken, of ze weten alles van ons. Daar komt nog bij wat we zelf allemaal op het internet zetten: Facebook, Twitter, Pinterest, Instagram, blogs, vlogs, panoramio, stambomen, etc., etc.
De gemiddelde burger zal denken: "ach ik heb geen geheimen ".
Nee, inderdaad!
Maar hebben we nog enige regie over de informatie die men over ons kan verzamelen? Kunnen we zelf informatie aan elkaar koppelen?
Sinds het informatietijdperk is aangebroken bepalen we niets meer zelf over onze privacy. En dat terwijl we in termen van informatiemanagement eigenlijk de eindgebruiker zijn. En dus ook de bepaler van de manier waarop informatie over ons wordt ingezet. Althans, dat zou je in een democratie mogen verwachten.
Helaas, pindakaas!
Informatiemanagement is voorbehouden aan organisaties. En als privé persoon hebben wij niet dezelfde rechtspositie als de machthebbers.
Toch laat het me inhoudelijk niet los. Ik zou best willen weten wat er allemaal over mij te weten valt. Want ik denk dat er veel dingen zijn die ik zelf helemaal niet weet, of vergeten ben.
Mijn hersenpan lijkt wel eens een oude informatiedrager. Een floppydisc bijvoorbeeld. Een verouderd systeem met oude info. Daar kun je niet meer bij komen. Alles staat tegenwoordig in de cloud. Nou heb ik van mezelf niet het idee dat ik met mijn hoofd in de wolken loop. Maar als je op de hoogte wilt raken over jezelf is dat misschien wel the place to be.....
Er moet toch op de een of andere manier een verbinding kunnen worden gelegd tussen álle info die over ons beschikbaar is bij de diverse instanties. Waarover wij dan zélf eigenaar en regisseur zijn.
Zouden die instanties ons (dat toe)vertrouwen?
CITATEN:
We have always held to the hope, the belief, the conviction that there is a better life, a better world, beyond the horizon.
