De toekomst is datgene wat je toekomt.
"Het gedrag van een individueel elementair deeltje kan slechts in termen van waarschijnlijkheid worden beschreven." Aldus de kwantummechanica.
Met andere woorden: de toekomst is onzeker.
Niet te voorspellen.
Een mens bestaat uit héél veel deeltjes.
Organisaties uit nog véél meer.....
Deeltjes die álle kanten kunnen opgaan.
En hoewel we dus wéten dat onze wereld niet maakbaar is, zijn we tóch voortdurend onze toekomst aan het plannen. Morgen gaan we de ramen lappen, over drie maanden gaan we op vakantie, en over twee jaar willen we graag een kind.....
En organisaties formuleren in hun meerjarenplanning eveneens heel specifieke doelen.
Maar met al die mooie voornemens dreigen we echter wel een beetje het nú uit het oog te verliezen!
Toch geven toekomstscenario's ons een bepaald houvast. En richting aan ons handelen. Ze houden ons aktief.
Uitsluitend leven in het nu, en zogenaamd mindfull bezig zijn, is weliswaar aangenaam, maar zonder doel leidt dat nergens toe.
Het is fijn om een toekomstvisie te hebben. En een strategie die je naar je doel toe helpt. Het geeft je een uitdaging. En het gevoel dat je controle hebt over je bestaan.
Nou is dat laatste natuurlijk wel een illusie. We hebben namelijk geen controle. We zijn tenslotte elementaire deeltjes die alle kanten op geslingerd worden en (al dan niet) toevallig ergens tegenaan botsen.
Kan er sprake zijn van determinatie?
En de selffullfilling prophecy, bestaat die?
Persoonlijk raak ik steeds meer heel elementaire controlemechanismes kwijt. Maar mijn toekomst is daardoor redelijk voorspelbaar. En tegelijkertijd ongewis. Het is niet echt een positief vooruitzicht.
Maar, uiteindelijk kent niemand zijn toekomst.
Visies en strategieën zijn doorgaans gericht op groei. Op stimulans. Om mensen te motiveren.
Maar bij mij zouden ze gericht moeten zijn op krimp.
In krimpende organisaties worden onderdelen weggesaneerd. Dat voelt in mijn persoonlijke situatie ook een beetje zo.
Het is een hele uitdaging voor mij om mijn leven in zulke termen te bezien. Zou ik een visie en een strategie kunnen ontwikkelen om de krimp in mijn toekomstige leven emotioneel beheersbaar te houden?
Volgens het systeemdenken zou ik dan de belangrijkste dillema's en onzekerheden in kaart moeten brengen.
Dat zijn dan mijn drijvende krachten, en die vormen dan de basis van mijn toekomstscenario.
Pfffff.
Ik denk dat ik liever in mijn bubbel blijf zitten, lekker mindfull te wezen in het nú. En te genieten van het (nieuwe) leven om me heen.....
Que será, será!
(Doris Day, que sera, sera)
CITAAT:
The distinction between the past, present and future is only a stubbornly persistent illusion.
I do not want to foresee the future. I am concerned with taking care of the present. God has given me no control over the moment following.
Our human compassion binds us the one to the other - not in pity or patronizingly, but as human beings who have learnt how to turn our common suffering into hope for the future.
