Overzicht

Een totaaloverzicht van alle stukjes vindt u op mijn eigen website onder Filosoofjes archief: http://dijktim.nl/index_9.htm, en volgende pagina's

zaterdag 31 januari 2015

ARGELOOSHEID

Speciaal voor de gelegenheid had 'ie zich een "Man in Black"-kostuum gekocht.
En een neppistool.
Zodat hij in zijn eigen film de hoofdrol kon vertolken.....

Het verhaal over hoe een, toch een beetje een zielige, lachwekkende, wazige jongeman het hele land in gijzeling houdt, door de studio van het journaal te overvallen, en zendtijd te eisen.

Na alle terroristische dreiging van de laatste tijd hadden de autoriteiten in hun argeloosheid kennelijk vergeten om de t.v.-studio's te beveiligen. Je vraagt je toch af of ze hun vak wel serieus nemen....
En hoe erg die dreiging nou werkelijk is.

Was het in het echte leven maar zo simpel als in de film. Dan zou niemand meer bang hoeven zijn voor monsters. Want die zouden worden bestreden door slechts twee superhelden, die beschikken over bijzondere wapens én een toverstaf die alle trauma's, verdriet en nare herinneringen uitwist. 
Zodat we als natie weer net zo argeloos zouden kunnen leven als in de jaren '90 van de vorige eeuw. De tijd van vóór de moorden op Fortuyn en Van Gogh, de aanslag in Apeldoorn, het neerhalen van de MH17, de damschreeuwer etc.
In die tijd waren we nog vol vertrouwen.
Want in Nederland bestonden geen monsters, waarvoor we moesten oppassen.

Nou ja, hooguit die in ons eigen hart dan.
De vuurspuwende innerlijke draken die bestreden moesten worden. Onze individuele angsten, waar we onze eigen innerlijke St. Joris voor in stelling moesten brengen. Onze hoogstpersoonlijke strijd van goed tegen kwaad. Waarbij paradoxaal genoeg het Goede de lans hanteert om het Kwade te doden.

Wie vertegenwoordigt het Goede? En wie het Kwade? Wie neemt de wapens als eerste op?

Duizend jaar geleden begonnen westerse christenen de kruistochten tegen het Midden-Oosten. Nu zijn de rollen omgekeerd. Wie is Goed? Wie is fout?
Of zijn we dat allemaal?
Is het Goede per definitie argeloos? Zonder dreiging? Maar mag je dan de wapens opnemen om jezelf te verdedigen?
En waarom zien we st. Joris nog steeds als held? Hij bestreed als Christen het Heidendom. Wat gaf hem dat recht? Het Heidendom als draak zien, terwijl de belijders van dat geloof waarschijnlijk niets anders deden dan argeloos hun geloof belijden.

Er is in een paarduizend jaar tijd niet veel veranderd. De mensheid heeft zich in zijn hebzucht en oorlogszucht helaas niet erg ten gunste ontwikkeld. 

Wat betekent dat?
Waar kunnen we op vertrouwen?
Kunnen we rustig gaan slapen, net zoals na het zien van enge films? Of houdt het ons wakker?
Hoe houden we het kind in ons in leven? Zodat we ons veilig blijven voelen in eigen omgeving.

Wie het weet, mag het zeggen!



St. Joris en de draak:








CITATEN:


The media's the most powerful entity on earth. They have the power to make the innocent guilty and to make the guilty innocent, and that's power. Because they control the minds of the masses.

Malcolm X



But there's one thing we must all be clear about: terrorism is not the pursuit of legitimate goals by some sort of illegitimate means. Whatever the murderers may be trying to achieve, creating a better world certainly isn't one of their goals. Instead they are out to murder innocent people.

Salman Rushdie



There is a strange glow on the face of a guileless person. Inner cleanliness has its own soap and water - the soap of strong faith and the water of constant practice.

Sai Baba


             Edward Koster, 1909

donderdag 22 januari 2015

AANWEZIGHEID

"Kinderen die vragen, worden overgeslagen!"

Ja, zo ging dat vroeger. In de opvoedmethode van de jaren '50-'60 van de vorige eeuw werd kinderen geleerd dat ze niet alom aanwezig behoorden te zijn. Hoe anders lijkt dat tegenwoordig te zijn: de prinsjes en prinsesjes van nu leren niet meer met de armen over elkaar te wachten tot hen iets gevraagd wordt. De voordelen van impulsbeheersing versus die van vrije expressie: welke leiden tot een aangenamer, functioneler gedrag en vooral tot een tevreden en gelukkig gevoel? Hoe neem je het beste een positieve plaats in, binnen gezin, school, werk en samenleving?

Hóe, kwantitatief en kwalitatief, aanwezig wil je zijn? Kún je zijn? Mág je zijn? Moet je zijn?
Jouw eigen inbreng is niet allesbepalend. De omgeving heeft daarin ook wensen en grenzen. En dus ben je soms te veel. En andere keren te weinig.
De ene mens heeft een groter ego dan de ander. De één heeft veel zelfvertrouwen en zet zichzelf beeldvullend neer, de ander is verlegen en zit stilletjes in een hoekje. De één is narcistisch, de ander bescheiden. De één een blijvertje, de ander een vlinder die van bloem naar bloem fladdert. De één is aanwezig met humor, de ander met een serieuze inbreng. Etc., ....

Wat is beter?
Wie of wat bepaalt dat?

En wat wanneer je er helemaal niet meer wilt zijn?
Wie bepaalt of dat mag?
Hoe waardevol is een leven? 
De aanwezigheid van iemand die bijv. een zware psychische aandoening heeft; of dement is; zware fysieke beperkingen of pijn heeft. Gelukkig hebben we in Nederland wetten en regels over de beëindiging van levens.
Maar die gaan uiteraard niet primair over de persoonlijke beleving van degene die er niet meer wil zijn. Een persoonlijke beleving is tenslotte persoonsgebonden. En afhankelijk van o.a. karakter, omstandigheden, opvoeding en je sociaal-emotionele ontwikkelingsproces.
En in dat laatste kan veel goed zijn gegaan, maar uiteraard ook veel fout. Met allerlei emotionele blokkades tot gevolg.
Je aanwezigheid in dit leven stelt je door de jaren heen telkens opnieuw voor keuzes: hoe ga je om met je innerlijke blokkades ten aanzien van je levensomstandigheden.
Ervaar je ze? Herken je ze? Zie je je patronen en herhalingen? En hoeveel pijn doen ze?

Bijvoorbeeld:
Wat doe je als je van jezelf vind dat je tot last bent?
Wat doe je als verlegen mens wanneer je omgeving meer inbreng van je eist?
Wat doe je wanneer je je als hoogbejaarde in een verpleegtehuis verwaarloosd en eenzaam voelt?

Terug naar je kinderjaren en op zoek naar de momenten waarin de gaten in je ziel zijn ontstaan, die je húidige leven zo zwaar maken? En vervolgens een stap maken in je persoonlijke ontwikkeling? 
Dat is mooi wanneer je dat kunt. 
En zo niet, wat dan?

Hoe gaan we in onze zogenaamde participatiesamenleving nou eigenlijk écht om met de mensen die zich niet gehoord en gezien voelen? Want die zíjn er! 

Ik vrees dat het ego van de bepálende en besluitende aanwezigen voor henzelf een te grote plek opeist, en dat daardoor voor de zwakkeren steeds minder ruimte overblijft.
Zijn de sterkeren per definitie meer belangrijk dan de zwakkeren? Waarom lijkt twijfel toch vooral voorbehouden aan de kwetsbaren?
De sterkeren onder ons zouden zichzelf  best wel eens wat vaker vragen kunnen stellen over hun verantwoordelijkheden, belangen en motieven.
Durf eens te twijfelen.
De aanwezigheid van twijfel leidt tot onderzoek. Vragen leiden tot kennis.

                                 ****

In de huidige samenleving moet je voor jezelf opkomen. En dus vrágen.
Maar helaas: juist de mensen waarvan men vindt dat ze klagen, en te weinig bijdragen, worden blijvend overgeslagen!

Hoe kunnen we toch de mensen, die het gevoel hebben dat hun aanwezigheid er niet (meer) toe doet, het beste het gevoel geven dat ze er mogen zijn?












CITATEN


The bond between a parent and child is the primary bond, the foundation for the rest of the child's life. The presence or absence of this bond determines much about the child's resiliency and what kind of adult they will grow up to be.

Jane Fonda



In the presence of eternity, the mountains are as transient as the clouds.

Robert Green Ingersoll




The willow which bends to the tempest, often escapes better than the oak which resists it; and so in great calamities, it sometimes happens that light and frivolous spirits recover their elasticity and presence of mind sooner than those of a loftier character.

Albert Schweitzer




Sometimes it's a form of love just to talk to somebody that you have nothing in common with and still be fascinated by their presence.

David Byrne




Spelende meisjes

Vol sombere doemgedachten
geraakte ik in een straat
waar meisjes aan 't spelen waren
en we kwamen aan de praat.

Turkse en Surinaamse
en sommige autochtoon
en ze hadden er nauwelijks weet van,
ze speelden daar gewoon.

Mijn sombere visioenen
van een wereld die verging,
vervaagden in 't licht van die kinderen
tot een herinnering.

Want die meisjes met aardige ogen
en met hun prachtige haar
zullen de kinderen baren
voor de komende duizend jaar.


Willem Wilmink





dinsdag 20 januari 2015

BLUE TUESDAY

Als je na weken griep, op blue monday, wakker wordt - het is een druilerige donkere dag - en je realiseert je dat je het blogje over argeloosheid, waaraan je argeloos bent begonnen, nóóit af zult krijgen omdat het er gewoon niet úit wil komen, dan verzeil je vanzelf in een Grote Depressie, en blijf je het liefst - net als dat blogje - voor eeuwig onder je donzen dekbedje liggen.

Maar nee, weinig kans!
Trrriiinggg, "Thuiszorg!". "Fem, opstaan! Je moet naar de uroloog!!!".
Nou, dát is een opwekkende gedachte....
Zoiets helpt je er echt doorheen. Dus húp, fris uit de veren. Pffff....
Dat valt absoluut niet mee.

Het leven van een ms-patient lijkt zich vooral achterwaarts te voltrekken. Alles wat je gekregen hebt, en ook ooit zelf hebt verworven, moet je geleidelijk aan weer inleveren. Bij de een gaat dat sneller dan bij de ander, maar elk stapje achteruit is pijnlijker dan de vreugde ooit was over de vooruitgang. Vooral als er helemaal geen vooruitgang meer is. Dan is de achteruitgang éénrichtingsverkeer. Definitief. 

Zelfstandigheid verwerven is kennelijk iets normaals. Zelfstandigheid verliezen níet.
En als dan zo af en toe het inzicht over je realiteit met een klap doorbreekt, en je weer staat te schudden op je grondvesten om een nieuw verlies na zo'n zware griep, ja dan is het moeilijk om positief te blijven.
En dan kan ik heel erg jaloers worden op mensen die het zich kunnen veroorloven om op zo'n blue monday te kunnen zeggen dat ze geen zin hebben om naar hun werk te gaan, of om eten te koken, of om naar een verjaardag te gaan.
Klagen is menselijk, maar wanneer je wérkelijk een probleem hebt, dan doe je dat liever niet. Dan zoek je in stilte naar óplossingen.

Want down zijn is (voor mij) geen natuurlijke staat.
Een nieuwe realiteit onder ogen zien, emotioneel verwerken, accepteren, hulp vragen en samen oplossingen zoeken voor nieuw functieverlies en verminderde zelfredzaamheid, dat is mijn manier om het "blauwe gevoel" weer om te toveren naar veelkleurigheid.

En dat nu al tientallen keren in de afgelopen twintig jaren. 
Is het een (nieuw) kunstje? En daarmee tóch innerlijke groei? Is positiviteit mijn kracht? Een verdienste? Of een gegeven iets? Hoe authentiek is het vermogen om de lach en de kleur in je leven terug te vinden? 
Geen idee, maar ik ben blij dat het zo is!
Go, go, go!
"Go with the flow".....


Herman Finkers: Koo wit de floo:

"Ofniedan..."







CITATEN:


The deepest fear we have, 'the fear beneath all fears,' is the fear of not measuring up, the fear of judgment. It's this fear that creates the stress and depression of everyday life.

Tullian Tchividjian




Sadness is a super important thing not to be ashamed about but to include in our lives. One of the bigger problems with sadness or depression is there's so much shame around it. If you have it you're a failure. You are felt as being very unattractive.

Mike Mills




Scientists have demonstrated that dramatic, positive changes can occur in our lives as a direct result of facing an extreme challenge - whether it's coping with a serious illness, daring to quit smoking, or dealing with depression. Researchers call this 'post-traumatic growth.'

Jane McGonigal



Bad things do happen; how I respond to them defines my character and the quality of my life. I can choose to sit in perpetual sadness, immobilized by the gravity of my loss, or I can choose to rise from the pain and treasure the most precious gift I have - life itself.

Walter Anderson