Overzicht

Een totaaloverzicht van alle stukjes vindt u op mijn eigen website onder Filosoofjes archief: http://dijktim.nl/index_9.htm, en volgende pagina's

dinsdag 14 januari 2014

GEZONDHEID

Kan iemand die ziek is, hier eigenlijk wel zinnige dingen over zeggen, zonder aanmatigend te worden?
Pfffff....

Gezondheid is iets zó precairs.

Het is namelijk niet een kwestie van : je hebt het wel of je hebt het niet.
Het is buitengewoon ingewikkeld om te bepalen of iets of iemand ziek of gezond is.
Een leek kan het maar zelden aan de buitenkant zien: een depressie, reuma, astma, kanker, noem maar op: niet gelijk zichtbaar, dus niks aan de hand.
Zie je een rolstoeler, ja die is natuurlijk gelijk zielig.

Het begrip hebben voor en begrijpen van die al niet zielige zieke, is al net zo'n complex proces.

Want de reaktie op datgene dat afwijkt van onze norm, komt vaak voort uit afweermechanismes.

En ook dat werkt meerdere kanten op. 

Ik als rolstoeler ben nét zo verantwoordelijk voor de interactie als de gezonde persoon die van mij schrikt en raar op mij reageert. 
En dan zijn er ook nog vaak derden in het spel, die niet begrijpen dat ik kan reageren uit begrip.

En zo kan het gebeuren dat het leven van een zieke steeds meer gaat bestaan uit het geven van uitleg.

Dat gaat uiteindelijk ten koste van iets...

Bij mij van: decorum.

Ik verval steeds meer in dialect. Nou, so what!
Vlekken in de trui? Hmmm.
Mopperig of bits? Wtf...
Geen invalidentoilet in de buurt? Jammer dan!

Voordeel is wel dat ik erg gevoelig word voor wat écht is, en zo ook dichter bij mezelf kom.

In mijn coachpraktijk bijvoorbeeld zagen cliënten al snel door mijn kwetsbaarheid heen de échte Fem.

En zo hebben we allemaal, ziek of gezond, iets unieks te bieden.






Citaat:

 Everyone needs to be valued. Everyone has the potential to give something back. - Diana Princess of Wales

Treasure the love you receive above all. It will survive long after your gold and good health have vanished. - Og Mandino




Gedicht: Willem Wilmink


Heftan tattat

Zundag weer verjöarsviseet
en iej weet wa hoo dat geet:
Herman hef zoo zeek ewes,
Graads mut ok weer oonder t mes,
Trui hebt z' alns a vort-enomn,
Kloas is oet de tied ekomn,
Leida hef zon pien in t lief,
oo, dat aarme, aarme wief.
En hoo is t dan noe met Bernard?
Heftan tattat! Heftan tattat!
Hee har völs te völ patat had
en doo hef e t dus an t hart had. 

Dat genöal, oo man oo man,
doodzeek goa'j op hoes op an.





Met dank aan C

VOLWASSENHEID



Het heeft heel lang geduurd voordat ik volwassen werd....
Zeker tot mijn tweeenveertigste heb ik mij een meisje gevoeld!

Wanneer wordt je volwassen vroeg ik vanochtend aan iemand. Bij een levensgebeurtenis, zegt ze.

Nou had ik er daar vóór die leeftijd best ook al wel een paar van gehad, maar kennelijk hebben die gebeurtenissen er bij mij niet toe geleid dat ik mij géén meisje meer voelde.

Wat dan wel? Want op mijn 42e voelde ik me plotsklaps volwassen.
Dat was de "geboorte" van onze 
-destijds- 14-jarige pleegdochter.
Ineens was ik verantwoordelijk voor het welzijn van een kind van iemand anders....

En er groeide daardoor bij mij een heel ander soort verantwoordelijkheidsgevoel dan ik voor die tijd voor mezelf, of mijn man, ouders, vriendinnen, werk, sportclub enzo had. 

Het was zo overweldigend, dat elk te nemen besluit van alle mogelijke kanten belicht moest worden. Wát een onzekerheid...

Verschillende instanties en personen gaven afwijkende adviezen, wat natuurlijk niet meehielp om in me mijn nieuwe rol van pleegmoeder thuis te gaan voelen.

Het is uiteindelijk goed gekomen, vooral door samen met mijn man zo veel te praten over hoe we alles moesten aanpakken dat we eigenlijk -achteraf- heel soepel in onze rol van pleegouders zijn gerold.

Ongelooflijk veel hebben we toen geleerd. Kennis opgedaan, vaardigheden, intuitie en liefde inzetten, maar vooral vertrouwen.

Vertrouwen in elkaar, in onszelf en in onze dochter.
Hij leerde mij lóslaten en níetsdoen, ik leerde hem vasthouden en aktie nemen.
En onze dochter leerde ons, sorry, vooral míj, dat niet alles perfect hoefde te zijn en dat je mag genieten.

Dank je wel meissie, voor deze geweldige en unieke bijdrage aan ons leven en onze groei....

Want geloof het of niet, een gevoel van volwassenheid geeft méérwaarde aan het leven.



















Informatie over psychologische ontwikkeling:


http://nl.wikipedia.org/wiki/Erik_Erikson#Sociale_dimensie