Nederland stond bekend om zijn tolerantie. Na de zestiger jaren was hier van alles mogelijk. Niets vonden we meer vreemd. En als er dan toch onacceptabele uitschieters waren, dan werd er wel justitieel vervolgd, maar was de strafmaat aan de lage kant.
We hebben er zelfs een woord voor bedacht: gedoogbeleid.
"Gedoogbeleid is het beleid van een bestuursorgaan om overtredingen van een bepaalde wet niet te vervolgen".
Was dat uit overtuiging? Een filosofie? Of was het uit angst, of gemakzucht dat we weliswaar morele standpunten hadden, maar bijvoorbeeld uit politieke correctheid ze niet durfden te uiten, en er al helemaal geen duidelijke wetten over durfden te maken, laat staan tot vervolging over te gaan. Softdrugs, abortus en euthanasie, vielen officieel onder gedoogbeleid.
Is het dan niet de taak van de wetgever om duidelijke, eenduidige wetten te maken? Zodat een bevolking weet wat de morele grenzen zijn?
En uitvoeringsorganisaties weten wat ze moeten vervolgen?
Na de jaren '60 zijn er twee generaties opgegroeid die het allemaal lekker zelf mochten uitzoeken. In een natie waar we een afkeer van gezag hebben, versterk je daarmee ongewenste processen.
Want hoe moet een heel volk dat niet weet waar morele grenzen liggen, en dat door een groeiende welvaart na de oorlog steeds egocentrischer en narcistischer werd, zijn kinderen opvoeden?
Vrijheid, blijheid.
We hebben de ketenen van de jaren '50 afgeworpen en bepalen nu zélf wat goed voor ons is.
De uitwassen van die situatie kennen we.
Homo sapiens is geen vredelievende soort. Als bijvoorbeeld lichamelijk geweld door onze voetbalhelden niet altijd wordt bestraft en soms door trainers wordt goedgepraat, hoe moet een kind dan leren wat goed en fout is?
De wetgever is onduidelijk en afwezig, ouders weten het niet, de kinderen zoeken het onderling maar uit.
Geweld op straat is van alle tijden.
Maar het wordt van kwaad tot erger.
Geweldsgames, overmatig drankgebruik, in combinatie met drugs, kleine pakkans, lage straffen, overbevolking, slechte opvoeding, geringe sociale controle; dat kan alleen maar slecht aflopen!
De afgelopen week circuleren er nogal wat filmpjes op internet van kinderen die andere kinderen aftuigen. Schokkende beelden. Maar het is een soort geweld dat al decennia vóórkomt.
Wat er de laatste jaren éxtra gebeurt is dat óuders op de sociale media deze filmpjes van commentaar voorzien. Het verbale geweld dat daarbij wordt ingezet, vind ik minstens zo schokkend.
Niet elke ouder is even intelligent, en emoties doen rare dingen met ons.
Maar dit soort uitingen van ongenoegen lijken wel de norm te worden in ons ooit zo tolerante land.
Als we de agressie beter willen reguleren, dan wordt het hoog tijd dat de wetgevende macht in dit land begint met het goede voorbeeld te geven!
Blijf in de debatten minimaal normale fatsoensregels in acht nemen. En lukt dat iemand niet, dan moet hij maar even een uurtje de kamer worden uitgestuurd.
Én we moeten nodig een publiek debat over normen en waarden organiseren. Op inhoud.
Zodat we weer leren waar we staan met mekaar. En de samenleving weer zodanig leefbaar wordt dat we elkaar weer het licht in de ogen gunnen.
CITAAT:
America and Islam are not exclusive and need not be in competition. Instead, they overlap, and share common principles of justice and progress, tolerance and the dignity of all human beings.
Tolerance is giving to every other human being every right that you claim for yourself.
