Het jonge ding zei tegen haar oude tante: "Ga jij nou maar naar de winkel om een dessert te kopen, dan regel ik het echte eten wel ". Ja dat kún je natuurlijk zeggen, maar mág het ook?
Wat vindt u daar nou van?
Wie neemt wie serieus?
En wie is wie de baas?
Jeugdige energie versus de kracht van levenservaring....
Is de vraag of het mág (zo'n opmerking) afhankelijk van de instelling en de humor van beiden? Want bepalen die of er in de bewuste situatie sprake is van respect? Wederzijds respect?
Zonder wederzijds respect en erkenning van elkaars eigenheid gaan er op alle niveaus in de samenleving dingen verschrikkelijk mis.
Binnen een gezin.
Tussen buren, en tussen gemeenschappen en toekomstige buren.
Tussen werkgever en werknemer.
Tussen dienstverleners en cliënten.
En tussen overheid en burger.
Als je situaties beziet als tegenstellingen en handelt vanuit wantrouwen, kan daar dan ooit nog iets goeds uit voortkomen?
Het jonge ding en de tante beschikken allebei over goede communicatieve vaardigheden, dus daar is een eventueel misverstand zó opgelost.
Verwachtingen tussen burgers en overheid en ook tussen werkgevers en werknemers kunnen echter leiden tot heel complexe situaties, als de onderliggende zwakkere partij overgeleverd is aan incompetentie en bureaucratie. Gékmakend is dat. Schaamtevol ook. En je kunt er vaak niets tegen doen. De bureaucratie wint altijd.
Ik heb nu in één week tijd drie van die situaties meegemaakt. Persoonlijk. Jouw idee dat jijzelf absoluut niet gek bent wordt bevestigd door onafhankelijke derden. Dat is troostrijk, maar verandert niets aan de bizarre procesvoering en besluitvorming van de organisaties die macht over jou uitoefenen. Jouw idee dat jijzelf absuluut niet gek bent, wordt namelijk telkens ondermijnd door die machthebbers. Althans, het lijkt wel of zijzelf zich dat als wettelijke taak hebben opgedragen: "Laten we miljoenen gemeenschapsgeld besteden aan onze eigen instandhouding, en de wensen en behoeftes van burgers frustreren, of tenminste negeren. En laten we open communicatie verhinderen door alles dicht te timmeren met juridisch jargon".
Respect heeft te maken met gelijkwaardigheid. Met open communicatie. Met elkaar verantwoordelijkheid geven. Elkaar in waarde laten. Desnoods met dienstbaarheid. In elk geval met handelen vanuit gezond verstand en vanuit het hart.
Als overheidsorganisaties dát zouden leren, zouden ze veel efficiënter en effectiever werken.
En zouden burgers zich niet weggezet voelen als "jong ding" of als "oude tante", maar als gerespecteerd burger.
CITATEN:
The cardinal responsibility of leadership is to identify the dominant contradiction at each point of the historical process and to work out a central line to resolve it.
Education must begin with the solution of the student-teacher contradiction, by reconciling the poles of the contradiction so that both are simultaneously teachers and students.
