Vandaag publiceerde "wijkkrant de Bothoven", (de wijk waar ik woon), op facebook en twitter een krantenpublicatie over het belang van positief zijn.
"Toevallig" sprak ik met mijn fysio Mark Floors (mede-wijk"bewoner"), een paar dagen geleden ook over dit onderwerp. Klagen en piepen mag en kan uiteraard altijd, móet zelfs af en toe, om verbetering te realiseren op gebieden waar het niet zo goed gaat, maar zonder positiviteit ontstaat er geen verbinding, geen coherentie. Alleen maar klagen, leidt ertoe dat men afstand neemt van elkaar, en zelfs dat men tegenover elkaar komt te staan. Tot een "wij-en-zij"-gevoel. In een zó gedifferentieerde wijk als de onze, schiet zo'n klaaghouding dan ook niet op. En het is dan ook inderdaad erg zinvol om alle positieve krachten te bundelen! Zodat er bruggen kunnen worden geslagen tussen bevolkingsgroepen en individuele wijkbewoners uit De Bothoven.
Toen ik het artikel las, dacht ik: "Hé, ik herken mezelf hierin". Die zeven gewoontes, dat dóe ik, zo bén ik. En om het mezelf te bewijzen, heb ik nog eens een verhaaltje uit mijn blog van ongeveer een jaar geleden, erop na geslagen:
En inderdaad, in dat stukje filosofeer ik er lustig op los. Over de filosofische betekenis van positiviteit, en wat het voor mij persoonlijk betekent. Want door die levenshouding ben ik meestal goed in staat om verlies te accepteren, en te genieten van wat er wél is. Ik ben daar een kei in geworden, al zeg ik het zelf .......:)
Maar helaas pindakaas, dat positieve zelfbeeld werd gelijk weer de grond ingeslagen, toen ik vandaag ook een artikel in het tijdschrift psychologie van prof. Roos Vonk las, over spiritueel narcisme. Zij zegt: "je kunt wel denken dat je spiritueel gegroeid bent, maar heel vaak is het zo dat dan juist je ego is gegroeid." Godsdienst, meditatie, mindfulness, het bezoeken van een goeroe, ze kunnen natuurlijk leiden tot spirituele groei. Maar als je dan gelooft, "kijk mij eens goed zijn" of "ik ben veel beter dan anderen", dan is dat je ego dat spreekt. En is je veronderstelde groei dus eigenlijk negatief...., en loop je in je ijdelheid aan je doelen voorbij.
Nou, dat weten we dan ook weer!
Terug met de voetjes op de grond.
Waarschijnlijk is het dus beter, om positiviteit en persoonlijke groei niet aan elkaar te koppelen, En in plaats daarvan gewoon praktisch blijven!
En daarom niet alleen genieten van alle verbeteringen die de wijk de laatste jaren heeft ondergaan, maar ook de handen uit de mouwen blijven steken en blijven werken aan verbeterpunten.
En in alle bescheidenheid de vraag stellen aan de wijkraad: "als ik, ondanks al mijn beperkingen, op de één of andere manier kan bijdragen aan het bouwen van bruggen in onze bijzondere wijk, welke taak kan ik dan op me nemen?"
CITATEN:
You may say I'm a dreamer, but I'm not the only one. I hope someday you'll join us. And the world will live as one.
John Lennon
The purpose of life seems to be to acquaint a man with himself and whatever science or art or course of action he engages in reacts upon and illuminates the recesses of his own mind. Thus friends seem to be only mirrors to draw out and explain to us ourselves; and that which draws us nearer our fellow man, is, that the deep Heart in one, answers the deep Heart in another, -- that we find we have (a common Nature) -- one life which runs through all individuals, and which is indeed Divine.
Ralph Waldo Emerson
En voor de liefhebbers het artikel van prof. Vonk:
