Families en geheimen.
Een combinatie die regelmatig schijnt voor te komen.....
Zelfs binnen de familie. Want vaak worden de kinderen niet op de hoogte gebracht van dingen die in het verleden zijn voorgevallen. Zodat zij het gevoel kunnen krijgen: "Er ís iets, maar ik weet niet wat". Waardoor dat "iets", dat zelfs tamelijk onschuldig kan zijn, iets "groots" kan worden. Het kan de oorzaak zijn of worden van ongewenste gedragspatronen, zelfs van meerdere generaties achtereen. Want een kind kan bedenken dat het niet wil lijken op zijn ouders en dat het alles anders wil gaan doen, maar kan er járen later achter komen dat zijn gedrag alleen maar een andere uitingsvorm van hetzelfde was...
Goede bedoelingen alleen zijn niet altijd genoeg.
Toen mijn vader stierf, verklapte mijn tante zijn familiegeheim. Het was te laat om er met hem over te kunnen praten, maar toch was ik blij dat ik het te horen kreeg, want daarna kon ik verschillende dingen in een ander licht zien. Ik begreep, waardeerde en respecteerde mijn vader er meer door. Én het gaf mij een kans om meer op mezelf te reflecteren.
Wie ik ben, wil zijn en waar ik vandaan kom.
Kind of ouder zijn van iemand is zo veel meer dan alleen vlees en bloed....
Normaal gesproken leef je samen zo'n twintig jaar met je ouders en je evt. broers en zussen onder één dak en is er ook regelmatig contact met opa's en oma's.
Dat bepaalt ook sociaal en cultureel wie je bent. Mensen die innerlijk en uiterlijk op elkaar lijken én mekaar beïnvloeden.
Zijn je ouders van adel of van de bijstand? Dat voorspelt iets over je (economische) kansen in het leven. Zijn ze ziek of gezond? Lief of gewelddadig? Dominant of afwezig? Geleerd of analfabeet? Houden ze van muziek of van drank?
Ouders máken je, op heel veel manieren.
Net als je voorouders hún hebben gemaakt.
Als puber en adolecent is het je taak om je los te maken van je familie en uiteindelijk op eigen benen te gaan staan. Maar kun je ooit écht helemaal los komen van je familie?
Maar natuurlijk niet.
Want alleen al het dragen van je familienaam biedt een, al dan niet, gewenste houvast. En zelfs als je een andere naam zou aannemen, daarmee ben je niet ineens het kind van een ander. Een kind blijf je je hele leven. Kind van je ouders, welteverstaan.
Zelfs als je je afkomst verloochent, wordt je niet vrij.
Want volgens mij kun je, als je niet weet waar je vandaan komt (en dus niet je geschiedenis en geheimen erkent), ook niet weten waar je naar toe gaat....
CITAAT:
