Is carnaval leuk?
Já, zegt de één, néé zegt de ander.
Hoe dan ook, je ontkomt er bijna niet aan. Overal hier in de buurt, in Twente, zijn optochten, dit weekend. Ingenieus opgebouwde wagens, die een visie of oordeel over iets verkondigen, en loopgroepen en individuen die fraai verkleed zijn. Úren werk zijn er besteed aan ideeën, concepten, constructies, bouwen en vervaardigen. En tamelijk veel geld is er aan besteed. Verenigingen maken ook serieus werk van het kiezen van de Prins en zijn gevolg.
Als je zoveel inzet levert, dan móet het wel leuk zijn, toch?
Plezier maken, kunnen we dat eigenlijk nog openlijk? En spontaan? Zonder drank en op een moment dat niet vooraf is bepaald?
Onze problemen verbergen we in elk geval niet!
We leven in een tijd waarin we altijd en óveral uiting geven aan ons verdriet, gebrek en tekortkomingen. Niks meer verbergen, we hebben geen geheimen en zelfcontrole meer zoals vroeger; het lijkt wel alsof je niet normaal bent wanneer je niet op t.v. bent geweest met jouw bijzondere verhaal. Hedonisme, in optima forma. Maar dan in negatieve zin? Of gewoon exhibitionisme?
"Ik heb geen geld, ik heb heel veel geld, een enge ziekte, een operatie ondergaan, geen borsten, geen relatie, ruzie met mijn broer, een vies huis, etc., etc.". Niets is ons meer te gek. Niks te verbergen.
Alles en iedereen herkenbaar in beeld...
Waarom dan nog wél maskers met carnaval? Omdat we dan vooral léuk kunnen doen? Leuk mogen doen? Leuk móeten doen?
Ontremd op het plezier-vlak? Hedonistisch, maar dan positief?
Wat biedt ons meer genot?
Het negatieve of het positieve?
En wat doet dat met onszelf? En met ons zelfbeeld?
Herken je jezelf dan nog? In uiterlijk en gedrag?
Wordt je nog herkend door anderen?
Herkennen zij iets van zichzelf in jouw vermomming?
En wanneer is het dan grappig?
Moet humor grof zijn, of juist subtiel?
Politiek, maatschappelijk of persoonlijk?
Traditioneel of vernieuwend?
Volks of elitair/cultureel?
Koddig of elegant?
Of een combinatie van deze dingen?
Daarom voeg ik, tegenover het carnaval met zijn heidense oorsprong in offerfeesten, een filmpje bij van een beroemde dans, die alle humoristische dingen naar mijn idee in zich verenigt:
Het Nationale Ballet: Groosland
Dát vind ik nou buitengewoon humoristisch. Waarschijnlijk omdat ik mijzelf er zo goed in kan herkennen....
En laat anderen, die carnaval leuk vinden, maar genieten van hún maskers en verkleedpartijen.
Op zien Twents: "Ieder zien meug..."
CITATEN:
Man is least himself when he talks in his own person. Give him a mask, and he will tell you the truth.
Acting deals with very delicate emotions. It is not putting up a mask. Each time an actor acts he does not hide; he exposes himself.
We all have a social mask, right? We put it on, we go out, put our best foot forward, our best image. But behind that social mask is a personal truth, what we really, really believe about who we are and what we're capable of.
The court jester had the right to say the most outrageous things to the king. Everything was permitted during carnival, even the songs that the Roman legionnaires would sing, calling Julius Caesar 'queen,' alluding, in a very transparent way, to his real, or presumed, homosexual escapades.
