Filosofie is vragen stellen.
En gezamenlijk zoeken naar antwoorden.
Om daar wijzer van te worden.
Ik wil dat als amateur-filosoofje nu in dit blogje eens een keer doen over organisatie-filosofie. Niet in algemene zin, maar heel concreet:
welke betekenis heeft de filosofie van mijn thuiszorgorganisatie Maartje?
Die luidt: "HEEL DE MENS".
Op welke wijze onderscheidt Maartje zich daarmee van ál die andere thuiszorgorganisaties? In hoeverre is er ruimte voor échte eigenheid binnen de wettelijke kaders?
En welke rol en hoeveel ruimte krijgen de mensen aan de basis bij de invulling van beleid, waarden en organisatiefilosofie?
Als cliënt van Thuiszorg Maartje heb ik al weer ruim een half jaar geleden (op 3 september 2014) een blogje geschreven. Dat heb ik gedaan om mijn waardering voor de verzorgenden die mij helpen, tot uiting te brengen. Zie:
Aanleiding voor dat blogje was mijn verontrustheid over de ontwikkelingen in de zorgsector. Ik sprak daarin dus ook mijn angst uit over mogelijke gevolgen die allerlei maatregelen die door de overheid waren bedacht, zouden kunnen hebben voor de direct betrokkenen: cliënten en uitvoerende medewerkers. De mensen dus die samen, als een soort van tandem, de zorg máken.
Die Máártje maken, tot wat het is.
We weten allemaal wat zich sindsdien heeft afgespeeld. De staatssecretaris is regelmatig op het matje geroepen over onduidelijkheden en fouten die zijn gemaakt bij de herziening van het zorgstelsel. Gemeenten zijn onbereikbaar, onwetend en armlastig. De svb betaalt pgb's vaak niet uit. Zorgverzekeraars schieten zwaar tekort in hun informatieplicht. Bezuinigingen. Herindicaties. Perspublicaties en media die over elkaar heen buitelen om onduidelijkheden in de zorg te benadrukken....
Gék worden we er van!
Als ernstig gehandicapte en volledig hulpbehoevende ms-patient ben ik, samen met mijn zwaar overbelaste mantelzorgende echtgenoot, volledig overgeleverd aan de goedheid van zorgorganisaties en -instanties.
Daarom heb ik toen in september óók o.a. de zorgmanager van thuiszorg Maartje een mail gestuurd, waarin ik mijn vragen en onzekerheden over de reorganisatie tot uitdrukking heb gebracht. In zijn reactie mailde hij mij dat het managent van Maartje zich inzet om de processen dienaangaande goed te zullen faciliteren.
Er heerst radiostilte sindsdien.
Net als overheden, zorgverzekeraars, svb en cak uitblinken in het níet informeren van belanghebbende burgers, moet ik constateren dat de directie van St. Maarten niet afwijkt van die handelswijze. Want beste directie: ik heb in het afgelopen half jaar, sinds onze emailtjes niet kunnen constateren dat er een visie is ontwikkeld noch een middel-lange-termijn-beleid is geformuleerd m.b.t. toekomstige dienstverlening.
Voor zover ik kan nagaan is daar niet over gecommuniceerd. Ik heb geen schriftelijke informatie thuis ontvangen. De website van Maartje en uw social-media-accounts blijven hangen in oude algemeenheden. En het magazine staat niet on-line. Ik zou me kunnen aanmelden voor een nieuwsbrief, maar dat betekent dat ík het initiatief moet nemen om geïnformeerd te raken.
Eerlijk gezegd raak ik steeds meer gefrustreerd over al die partijen in zorg-land die lekker op beschikbare informatie blijven zitten, en de cliënt onwetend laten.
Van mijn eigen thuiszorgorganisatie had ik meer bereidheid verwacht om ons als cliënten goed te informeren.
Communiceren is moeilijk, dus het is heel goed mogelijk dat ik destijds mijn wensen daarover niet voldoende duidelijk heb geformuleerd. Daarom wil ik u middels deze "open brief" nog eens benaderen met het volgende.
Als cliënt waar de verzorgenden van Maartje ongeveer drie-en-half uur per dag over de vloer komen, heb ik er groot belang bij om antwoord te krijgen op de vraag:
WAAR GAAT HET NAAR TOE MET MAARTJE??
Welke gevolgen gaan bezuinigingen hebben?
Want dát die er zullen zijn, staat wel vast. Een kind kan dat op zijn vingers narekenen, dus dat is voor mij ook niet zo moeilijk.
Mijn zorgverzekeraar verstrekt mij namelijk een opgave van de betalingen aan st. Maarten. De maandelijkse bedragen vertalen naar een bruto-netto traject voor loonbetalingen voor directe geleverde zorg leert me al dat dát amper genoeg is. Dus hoe wordt de overhead dan betaald?
Kortom, het is hoogste tijd om de beschikbare mensen en middelen zo efficïent en effectief mogelijk in te zetten.
Want alleen dát zal mij kwaliteit en continuïteit van zorg garanderen.
.
Hoe gaat u dat realiseren?
Binnen de filosofie "heel de mens" lijkt mij de voorwaarde van een breed draagvlak voor besluitvorming vanzelfsprekend.
Daarom vraag ik u om ons als direct belanghebbenden te informeren over en te betrekken bij het verder ontwikkelen van ónze organisatie.
Want volgens uw email gaat u als directie het vormgeven van het primaire proces (het verlenen van zorg aan cliënten in hun thuissituatie) faciliteren. Dat betekent vrij vertaald: de tandems aan de basis een duwtje in de rug geven. Maar vergeet dan niet: samen met mijn verzorgenden bén ik het primaire proces. Zonder cliënten en verzorgenden zou Maartje helemaal niet bestaan.
Tevreden cliënten en medewerkers zijn een basisvoorwaarde voor het voortbestaan van de organisatie
Ik stel daarom het volgende simpele scenario voor:
1- Ontwikkel een zélfgemaakt breed en uitgebreid cliënttevredenheidsonderzoek (en dus niet zo'n opgelegd onderzoekje van Qualizorg met van die obligate vraagjes), waarbij duidelijk een link wordt gelegd met de filosofie "heel de mens", en
2- ontwikkel een medewerkerstevredenheidsonderzoek met een soortgelijke opzet,
zodat de uitkomsten van beide onderzoeken mede richting kunnen geven aan het vormgeven van de organisatie, het vergroten van duidelijkheid van de organisatiedoelstellingen, de invulling van de eigenheid van Maartje, en de verdere professionalisering van een mooi bedrijf!
Ik moet dagelijks vertrouwen hebben in de medewerkers van Maartje. En dat lukt uitstekend, want we vormen samen een goed team.
Dus ik vind dat ik u terecht mag vragen om vertrouwen te hebben in ons.
Sámen vinden we dan antwoorden en maken er iets nóg mooiers van!
CITATEN:
Unlike a drop of water which loses its identity when it joins the ocean, man does not lose his being in the society in which he lives. Man's life is independent. He is born not for the development of the society alone, but for the development of his self.
