Overzicht

Een totaaloverzicht van alle stukjes vindt u op mijn eigen website onder Filosoofjes archief: http://dijktim.nl/index_9.htm, en volgende pagina's

woensdag 30 juli 2014

VERSTOPPERTJE

"Aagje was in gepeins verzonken. Er kwam een herinnering uit lang vervlogen tijd bovendrijven, uit haar vroegste jeugd: 'Aagje, kom je buiten spelen?, riepen de kinderen uit de straat. 'We gaan verstoppertje doen'.  'Néé', zei haar moeder, 'eerst je bordje leeg eten!'. 
Nou leek Aagje verstoppertje spelen een veel aantrekkelijker optie dan dat bord vol koolraap, dus ze werd nukkig van haar onmachtige positie. Maar ja, we hebben het hier wel over ruim vijftig jaar geleden, en toen deden de meeste kinderen nog braaf wat hun ouders hen opdroegen. Een weerwoord werd niet getolereerd. Aagje had dus geen keus, éérst dat bordje leeg!"
 
                                *****

Waarom is verstoppertje spelen eigenlijk zo'n leuk spelletje?
Het vraagt best veel vaardigheden: je moet tot tien kunnen tellen, je strategisch opstellen bij het zoeken, creatief zijn bij het zoeken van een verstopplek, verbondjes kunnen sluiten met medeverstoppers tegen de zoekende, uiteindelijk je eigen hachje weten te redden, een goede timing weten te vinden, én hard kunnen rennen......
Verstoppertje spelen is dus helemaal zo makkelijk nog niet.
Maar wél spannend!

Velen blijven het de rest van hun leven doen. Psychologisch verstoppertje spelen, bedoel ik. Door dingen te ontkennen voor henzelf, of te verzwijgen naar anderen toe. Bijvoorbeeld naar hun ouders, of binnen hun relatie, naar de kinderen, naar hun chef, of collega's.
Waarvoor doen we dat? Zijn we angstig voor reakties? Gemakzuchtig? Vinden we de waarheid ongemakkelijk? Willen we ons "beter" voordoen dan we werkelijk zijn? Hebben we te vaak het lid op de neus gehad? 

Verstoppertje spelen is vaak aantrekkelijker dan je bordje leeg eten. Net doen alsof een probleem niet bestaat. Net doen alsof je weg bent. Dan wordt je niet gezien.
Maar is dát dan wat we willen? Niet gezien worden?
Alsof we een rol spelen in ons eigen script? Een personage zijn?
In plaats van een uniek mens met al zijn mooie en minder mooie kanten.


Ieder huisje heeft zijn kruisje. 
Iedereen krijgt het nodige op zijn bordje....
Vaak is het voedsel des levens dat je krijgt geserveerd lekker. Soms is het ronduit vies. Maar als het erop aan komt, heb je geen keus, en moet je gewoon je bordje leeg eten.
Het onder ogen zien, en slikken.
Want als je het niet opeet en je bordje vies blijft, raken volgende maaltijden - al zijn ze nóg zo smakelijk - bedorven door de vieze resten die er onder zitten.

En hoe je het ook wendt of keert: niemand heeft een onzichtbaarheidsmantel, gezíen wordt je tóch door anderen. En dan kunnen ze maar beter je wáre ik zien......


Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien;
Wie niet weg is, is gezien!








CITAAT:


Come rain, or come shine, don't hide, just seek shelter. ~ Aagje Z.



Look who's talkin' ..... ~ Aagje Z.



vrijdag 25 juli 2014

SERVICE

Aflevering 5

"Aagje Z. sliep in een hoog-laagbed. Op een ochtend (een vrijdagochtend, dit soort dingen gebeurt altijd in het weekend), toen ze door Ma Beker uit bed werd gehaald, viel de lattenbodem uit elkaar. Wát een angstig moment! Gelukkig kon Aagje nog op tijd met de lift omhoog worden getild, dus er gebeurden geen persoonlijke ongelukken. Ma zocht de latten bij elkaar; er bleken er verschillende stuk te zijn. Dus als Aagje die avond weer in haar bedje wou liggen, dan moest er snel gebeld worden met de beddenleverancier! Zo gezegd, zo gedaan....
'Er zijn 27 wachtenden vóór u', zegt de computerstem. Nou ja, éindelijk contact; 'we hebben het genoteerd en de planning zal u bellen'. Een uur later is er nog niet gebeld, dus Aagje belt nog maar eens. 'O, het is dus spóed mevrouw, dat was niet bekend. Ik ga dat aanpassen in de computer'. Er wordt natuurlijk wéér niet gebeld, dus Aagje klimt maar weer opnieuw in de telefoon. 'Maar mevrouw, de monteur is onderweg. Of hij materiaal bij zich heeft? Tja, dat weet ik niet'.
Nou dan weet Aagje het natuurlijk al wel. En inderdaad; de monteur kwam even kijken wat er aan de hand is. 'Nee mevrouwtje, dit moeten we eerst bestellen. Dat kan wel een week duren'. De schrik slaat Aagje om het hart. Ze kan zó toch niet naar bed. Ze vraagt ten einde raad of de monteur een tijdelijke oplossing kan bedenken. Die wordt prompt chagrijnig van zo'n lastige vraag. Ze zág hem denken: 'daar heb je weer zo'n zeurklant vlak voor mijn weekend'. Dus Aagje moest ál haar communicatieve vaardigheden inzetten, én zelf een oplossing aandragen, om de monteur aan te zetten tot aktie.
Aagje's echtgenoot, de heer Piet, kwam haar gelukkig te hulp. De monteur ontdooide als sneeuw voor de zon - dat heb je soms als mannen onder elkaar -  en presenteerde vervolgens de oplossing alsof 'ie hem zélf bedacht had. 
Aagje trok zich wijselijk terug. Ze wist écht wel wanneer ze beter haar mond moest houden!
En ze hoopte maar dat over een week de lattenbodem gerepareerd zou zijn....".

Wordt vervolgd


                                   ****


De klant is Koning.
Een spreekwoord uit lang vervlogen tijd.
En al helemaal als je volkomen afhankelijk bent van leveranciers van zorgartikelen, dan wordt er tegenwoordig flink met je gesold.
Die leveranciers krijgen hun geld tóch wel....

Dat wordt de laatste tijd overigens wel steeds lastiger. Aan álle kanten wordt bezuinigd. En dat voelen leveranciers uiteraard ook.

Je zou dan denken dat een organisatie die hulpmiddelen levert aan gehandicapten, niet onmiddelijk de bezuinigingen afwentelt op de cliënt. Als ik daar "de baas" was, zou ik oplossingen bedenken waarmee ik me kon onderscheiden in de markt.

Maar ja, helaas, ik ben maar een domme cliënt.

Ggggrrrrrrrrrr......















CITAAT:


The best way to find yourself is to lose yourself in the service of others.

Mahatma Gandhi




Profit in business comes from repeat customers, customers that boast about your project or service, and that bring friends with them.

W. Edwards Deming





donderdag 24 juli 2014

NATIONAAL VERDRIET

Nederland is verenigd in een gevoel van rouw.

Rouw om slachtoffers van de ramp met MH17 in Oekraïene. Zó veel mensen - vaders, moeders, kinderen, grootouders, broers, zussen, vrienden, buren, klasgenoten, collega's, sportvrienden - zijn uit het leven gerukt door een gruwelijke daad. De afschrikwekkende beelden van het neergestorte vliegtuig en alle verdere gebeurtenissen in de Oekraïene hebben een diepe, rauwe wond gekerfd in onze collectieve ziel. 

Het verlies van al die mooie mensen is onvoorstelbaar tragisch. Het verschrikkelijke leed dat is aangedaan aan al die verscheurde families. Daar zijn geen woorden van troost voor te bedenken.

Ik hoop dat de nabestaanden onze nationale dag van rouw hebben ervaren als een verenigde uiting van liefde en medeleven, en dat deze dag hen helpt om de kracht te vinden om het onmetelijk zware proces dat hen nog wacht te doorstaan.....

                              ****


Dag van nationale rouw:














CITAAT:

When you are joyous, look deep into your heart and you shall find it is only that which has given you sorrow that is giving you joy. When you are sorrowful look again in your heart, and you shall see that in truth you are weeping for that which has been your delight.

Khalil Gibran



maandag 21 juli 2014

AUTOMATISERING

Aflevering 4

"Aagje Z. had een probleem, nu Engel na die onverhoedse aanval op haar leven een ándere taakstraf kreeg  (zie      http://femdijkman.blogspot.nl/2014/07/rechtsgelijkheid.html ). Hoe moest dat nou verder? Want gevangenisbewaarders zijn er niet voor opgeleid om rolstoelers uit bed te halen, te wassen en aan te kleden. 
Dit probleem werd natuurlijk ook al gesignaleerd binnen haar vriendinnenclubje. Ma Beker nam het voortouw en er volgde daarna druk overleg met Missy en Poekie. Ze besloten samen dat Ma Beker de taak van Engel zou overnemen. Óndanks haar volle agenda. Dus, zo gezegd zo gedaan.
De volgende ochtend meldde ze zich aan de gevangenispoort. Dat was weer een volslagen nieuwe levenservaring! Ze kreeg het er verschrikkelijk warm van.... En het échte werk moest nog beginnen. Ma kreeg al een beetje spijt dat ze er aan begonnen was.
Afijn, dacht ze, niet zeuren, schouders eronder en húp, aanpakken die handel. Maar ja, ze had niet voorzien dat Aagje in zak en as zat. Dus de verzorging werd dubbel zwaar: een hele kleine ruimte, het was er bloody hot, geen hulpmiddelen, en die enorme rolstoel stond constant in de weg. Ma werkte zich een slag in de rondte en beurde zich een breuk. Ze wist dat ze dit nooit kon volhouden, en stortte zich vol overtuiging op het verzinnen van een oplossing!
En al heel snel had ze iets geniaals bedacht: ze zou Aagje naar de rolstoelwasstraat bengen... Volautomatische reiniging inclusief aanbrengen van lotion en cremes. Appeltje, eitje!
Voor het aankleden moest nog wel iets bedacht worden, maar dat nam Ma nog maar even op de koop toe.
Dus de volgende ochtend passeerde ze al heel wat vrolijker de gevangenispoort. Aagje stemde ermee in, dus daar gingen ze, samen met een penitentiaire inrichtingswerker, op weg naar de rolstoelwasstraat......"

Wordt ongetwijfeld vervolgd.




De wasstraat van de toekomst:











Houdt automatisering ons in de greep?

Alles lijkt tegenwoordig in het teken te staan van automatisering en electronica. Zonder computer en smartphone sta je tegenwoordig min of meer buiten de samenleving. We leven in het zgn informatietijdperk, waarin je álles wat je wilt weten kunt vinden op internet. 
Maar hoe zit dat met de menselijke maat?
Al die hulpmiddelen zijn fantastisch om informatie uit te wisselen, en dat doen we volop. Prachting, een verrijking ten opzichte van vroeger. Maar waar ligt de grens? Wanneer leiden hulpmiddelen tot een mechanisch contact?
Hoe zorgen we ervoor dat contact en communicatie tussen mensen écht, warm en intens blijft?

Want ik moet er niet aan denken dat ooit te moeten missen.....!






CITAAT:


As technology advances, it reverses the characteristics of every situation again and again. The age of automation is going to be the age of 'do it yourself.'

Marshall McLuhan



Automation and technology would be a great boon if it were creative, if there were more leisure, more opportunity to engage in raising a family, providing guidance to the young, all the stuff we say we need. America will work if we're all in it together. It'll work when there's a shared sense of destiny. It can be done!

Jerry Brown









zondag 13 juli 2014

RECHTSONGELIJKHEID

In het Nederlands rechtsstelsel is het gelijkheidsbeginsel van toepassing. Het wordt verwoord in art. 1 van de Grondwet: "Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan."

Maar, nou is het probleem dat "all pigs are equal, but some pigs are more equal than others".

Heel veel Nederlanders voelen zich niet gelijk behandeld. We voelen ons vaak zelfs tekortgedaan. We zien dat de overheid en gesubsidieerde instellingen met geld smijten. In geldverslindende projecten en bodemloze putten wordt eindeloos geïnvesteerd. Het point of no return wordt standaard overschreden. En de burger, hij betaalde voort.....

Dat zet kwaad bloed.

We hebben het hier niet alleen over Betuwelijn, HSL, Fyra, noord-zuidlijn, vliegveld Twente, Vestia, vogelaarwijken, en toekomstige missers als schaliegaslocaties, fractals en ondergrondse opslag van olie e.d., maar ook over kleinschaliger kapitaalvernietiging. 
Overheidsgebouwen worden voor miljoenen gerenoveerd, en onmiddellijk daarna verdwijnt de werkgelegenheid a.g.v. reorganisatie, realocatie en verhuizing van de dienst. AZC's worden gesloten, verloederen en moeten dan weer worden geopend. Pleinen krijgen nieuwe bestrating die binnen het jaar totaal verzakt is, telkens weer opnieuw. 

Op micro-niveau zie je dat veel wordt geinvesteerd in asocialen, drugsgebruikers, draaideurcriminelen, beroepswerklozen etc.  De kansarmen van onze samenleving. Hen valt niet altijd persoonlijk iets te verwijten. Vaak zijn er daadwerkelijk geen instrumenten beschikbaar om bij te sturen. Maar tóch: talloze overheden en instanties worden met heel ruime middelen ingezet op individuen, met -dus- niet altijd éénduidig succes. Welke criteria worden daarbij gehanteerd? Is er sprake van willekeur? De één krijgt wel hulp en de ander niet? En hoe ver ga je? En wat doe je als hulp bieden niet werkt, maar de samenleving last blijft houden van hen?
Zou meer dwang helpen? Of minder vrijblijvendheid?
Stellen we te hoge eisen? Of juist te lage? Zijn hulpverleners vakbekwaam genoeg?
Zijn we nog in staat om de samenhang te zien?

Goedwillende burgers zien te vaak voorbeelden van een aanpak die niet effectief is.
En die ongelijkheid in de hand werkt. En verongelijktheid.
Het wij- en zij-denken is ontstaan.

Hebben kansarmen dezelfde kansen als kansrijken?
Zijn u en ik gelijk? Of zelfs gelijkwaardig?
De zwakkeren zijn soms het sterkste. Bijvoorbeeld vanwege spierballentaal.
De sterkeren onderdrukken soms zwakkeren. Uit misplaatst machtsgebruik. 
Soms ben je de zwakkere en soms ben je de sterkere.
Wie wilt ú zijn?


De rolstoeler of degene die de stoel moet aandrukken?
De minister of het gemeenteraadslid?
De ouder of het kind?
De dokter of de zieke?
De bewaker of de gevangene?


In welke rol en positie ben je het meest benijdenswaard?














CITAAT:

The worst form of inequality is to try to make unequal things equal.

Aristotle



My attitude to peace is rather based on the Burmese definition of peace - it really means removing all the negative factors that destroy peace in this world. So peace does not mean just putting an end to violence or to war, but to all other factors that threaten peace, such as discrimination, such as inequality, poverty.

Aung San Suu Kyi

















RECHTSGELIJKHEID


Aflevering 3:


"Engel B. was geen lieverdje.....


Wegens aanzetten tot een misdrijf werd Engel veroordeeld tot een taakstraf. Zij moest de tot levenslang veroordeelde Aagje Z. verzorgen. In de gevangenis welteverstaan. En omdat de zorg zoveel tijd kostte, was Engel eigenlijk ook constant dáár.

Als je, zoals die twee, elkaar zó dicht op de lip zit, gevangene bent van de situatie en van elkaar, dan wil de irritatie wel eens toeslaan. Aagje was tamelijk veeleisend en af en toe behoorlijk onflexibel. En Engel kon daar zó moe van worden.... Het was ook niet eerlijk!
Ma Beker en Missy M. waren namelijk nog steeds op vrije voeten. Ze hoefden enkel en alleen maar af en toe op bezoek te komen. Nou is de gevangenis niet de leukste plek om op visite te komen, maar ja, zíj konden na afloop weer de frisse buitenlucht inademen.

Engel kon het niet uitstaan!
Ze wou wég.
Ze zon op een grote verdwijntruc, een uitbraakpoging. Hóe krijg je een sikkeneurige vrouw in een rolstoel in godsnaam de gevangenis uitgeloodst?? Want ze wilde Aagje natuurlijk wél meenemen.

Daarom legde ze het voor aan haar om te kijken of ze samen een goed plan konden bedenken. Maar wat schetste haar verbazing: Aagje zag dat helemaal niet zitten. De gevangenis was niet fijn, maar een ontsnappingspoging boezemde haar veel te veel angst in. Ze gooide daarom de kont tegen de krib!

En daarom sloegen bij Engel de stoppen helemaal door!"

Wordt vervolgd.










Bestaat er rechtsgelijkheid in Nederland?
Of is gelijk recht voor iedereen een illusie?
Net zoals de maakbaarheid van de samenleving dat is?

In een normale opvoeding leer je als kind dat "eerlijk delen" de norm is. Maar je leert als kind óók dat er altijd kinderen slimmer, groter, sterker en gemener zijn dan jij. En dat ze daar mee wegkomen.
Sterker nog, zelfs als ouders en onderwijzers het zien, grijpen ze niet altijd in.
Dat is een ingewikkeld leerproces.

In de samenleving gaat het niet veel anders. 

Overheden, bedrijven, instituties en individuen leven mét en naast elkaar. Alles en iedereen streeft eigen belangen na. We zijn primitieve wezens, dus het eigen overleven en instandhouden staat voorop. Dat geldt ook voor álle organismen, dus ook voor organisaties. Bestuurders van organisaties doen dat de laatste decennia vooral door het bedenken van nutteloze processen, het manipuleren van cijfers en het daarmee in stand hiuden van het eigen systeem. Welke bestuurder/manager houdt zich nog bezig met het aansturen, ondersteunen, kortom met het faciliteren van het primaire proces van zijn organisatie? Wie ziet nog de samenhang van de verschillende onderdelen? Wie durft nog een individu aan te spreken op fouten?
Nee, in plaats van concreet handelen kiest men liever voor een nieuwe algemene procesgang, waar niemand baat bij heeft maar die zo mooi staat op het c.v.; altijd handig bij een sollicitatie.

Burgers zijn enerzijds murw gebeukt na al die reorganisaties, fusies en bezuinigingen - die als noodzakelijk worden verkocht, maar in de praktijk zelden succesvol zijn - en zijn anderszijds volslagen gefrustreerd door opgekropte woede.

Zijn we in dit land, met al zijn wetenschappers, kennis én geld, niet in staat om dit proces van moreel en cultureel verval te keren? 
Kunnen we de middelen waarover we beschikken niet efficiënter, effectiever en meer in samenhang bezien en inzetten?

Er zijn tál van onderwerpen waar weldenkende en hardwerkende burgers zich zorgen over maken. 
Laten we daar eens onderzoek naar doen en oplossingen voor bedenken!


Voor de staat van ons land, ons individuele welzijn en gevoel van rechtsgelijkheid zou een boost vanuit een dergelijk grootschalig onderzoek  enorm welkom zijn.






CITAAT:

They still don't want to admit to the world that this isn't the best and the fairest and most equal justice system. And that they are guilty of railroading people into jail. They don't want to, or never will, admit these things.

Leonard Peltier



Human progress is neither automatic nor inevitable... Every step toward the goal of justice requires sacrifice, suffering, and struggle; the tireless exertions and passionate concern of dedicated individuals.

Martin Luther King, Jr.



All the great things are simple, and many can be expressed in a single word: freedom, justice, honor, duty, mercy, hope.

Winston Churchill



donderdag 10 juli 2014

VERVOER

Het is vakantietijd, dus we doen een spelletje!
"Ik ga op reis en ik neem mee: ......".

Oke, hier gaan we. Goed onthouden!
Een rolstoel, een rolstoeltaxi, een taxichauffeur, een begeleider, een wmo-taxipas, een ov-begeleiderspas, mijn telefoon, geld en papieren, een boeking via de website of via het niet-gratis telefoonnummer van Connexxion, medereizigers, een nekkraag, aangepaste kleding, een heleboel geduld, en een tas vol benodigdheden ivm mijn ziekte.....

U begrijpt het al; een reisje van 5 kilometer heeft heel wat voeten in aarde. Voor iemand zoals ik, die ernstig invalide is, welteverstaan. Vroeger sprong ik gewoon op de fiets en hoefde verder nergens over na te denken. Tegenwoordig kom ik zonder hulp het huis niet meer uit.

Ik vind het systeem van de gesubsidieerde regiotaxi's overigens geweldig: voor weinig geld wordt je van deur tot deur gebracht. En ja, de taxi is wel eens te laat en soms moet je kilometers om rijden vanwege medereizigers en je gaat over álle verkeersdrempels in de stad, maar het ergst van alles vind ik eigenlijk dat iedereen altijd klaagt. Busritten worden juist daardoor soms knap vervelend.

Mijn regiotaxi, Connexxion, was tot eind vorig jaar ook een valys-vervoerder. Valys is de organisatie die in opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport invaliden en ouderen tegen OV-tarief (althans binnen een zeer beperkt aantal kilometers per jaar) landelijk vervoert. Valys regelde tot dat moment zélf en rechtstreeks met door hen geselecteerde bedrijven alle taxiritten. Die bedrijven moesten aan zware eisen voldoen: nieuwe bussen, en de cauffeurs moesten specifieke opleidingen volgen. Dus ook Connexxion heeft daar zwaar in geïnvesteerd.

Vervolgens besloot Valys om een tussenpersoon in te schakelen: Transvision.
Zij regelen nu de taxiritten. 
Er is een aanbesteding gedaan, met als gevolg dat Connexxion buiten de boot viel. Daar zijn inmiddels 40 taxichauffeurs ontslagen.
Het regionale vervoersbedrijf dat nu de ritten uitvoert heeft daarvoor nog geen enkele betaling ontvangen van Transvision.
Transvision daarentegen ontvangt tien euro per geboekte rit.
Voor mij persoonlijk was het gevolg van eea dat ik mijn zogenaamde solo-indicatie kwijtraakte. Solo-indicaties waren namelijk niet meegenomen in de aanbesteding. Dat betekent voor mij concreet dat ik het reizen met Valys niet meer aankan. 

Een vreemde bezuiniging!
Mensen zien af van hun ritten, en blijven maar lekker thuis, taxichauffeurs worden ontslagen en vervoersbedrijven dreigen failliet te gaan omdat hun ritten niet vergoed worden. 
Maar ja, gelukkig hebben we wel een bemiddelingsbureau opgetuigd met duurbetaald management en niet-gekwalificeerde callcentermedewerkers, dus dat zit wel goed.....

Dát soort dingen.
Wóedend word ik ervan!

Handenvol geld kost dit en een mooie voorziening wordt erdoor afgebroken.

Hoe kunnen we politiek en beleidsmakers leren dat je éérst moet nadenken over de mogelijke gevolgen van een besluit?

Want als we dan toch moeten bezuinigen, dan kunnen we dat beter verstándig doen.



Höllenboer - Busje komt zo :












CITAAT:

Disabled people need more invested in their education, housing, job training, transportation, assistive technology, and independent-living facilities. Governments earn back this investment - and more - by making people with disabilities economically productive citizens.

Jesse Ventura



We shall not cease from exploration, and the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time.

T. S. Eliot



woensdag 9 juli 2014

GEVANGEN

Tweede aflevering:

"Na haar onbezonnen aktie op het tankstation (zie http://femdijkman.blogspot.nl/2014/06/orange-is-new-black.html ), werd Aagje Z. veroordeeld tot levenslang. Het Openbaar Ministerie en de rechter hadden geen enkele clementie: haar persoonlijke situatie gold niet als verzachtende omstandigheid. Bovendien werd ze volledig toerekeningsvatbaar geacht. Sterker nog, de Officier van Justitie vond een observatieonderzoek in het Pieter Baan Centrum naar haar geestelijke gesteldheid volkomen overbodig. Ná haar aktie kwam ze namelijk rationeel en evenwichtig over en daarbij toonde ze ook diep berouw over het feit dat ze haar vriendinnen en mogelijk ook vele anderen in gevaar had kunnen brengen. Dus het plaatje was al heel snel rond. Ze werd gevangen genomen. Voor de rest van haar leven."

                                   ***

Leven in een gevangenis moet je leren. 
Er gelden andere wetten. Er is sprake van een ernstige beperking in tijd en ruimte. Er zijn onbekende bedreigingen. Je maakt geen eigen keuzes meer, dat doen anderen voor jou.  En er heerst een heel eigen dynamiek. Want jouw leven staat stil, en tóch: om je heen gaat het door. Je zit weliswaar binnen, maar je staat tegelijkertijd overal buiten. 

Je levenspartner staat dan wel buiten, maar is ook niet meer vrij. Hij moet niet alleen zijn eigen leven leiden, maar hij lijdt ook aan de gevangenschap. Hij leidt een dubbelleven. Voor hem gaat de zorg voor de gevangene dóór en het leuke gaat verloren.
Wie staat er ooit stil bij het leven van de partners ván? Bij de gevangenen búiten de gevangenis?

Samen eenzaam.


Voor een gevangene geldt in elk geval dat je niet meer kunt doen wat je wilt. Zo maar even naar buiten lopen. Een eindje fietsen. Je hondje uitlaten. De was ophangen of de boodschappen doen. 
Een glas water pakken. Naar de w.c.

Álles te moeten vragen....

Iemand anders bepaalt wát je eet en wanneer. Hoe laat je opstaat uit bed en er weer in gaat. 
Je wordt omgeven door mensen, medegevangenen en cipiers, waar je in andere omstandigheden misschien nooit contact mee zou hebben gehad.

Hoe ga je daar mee om?

Létterlijk naar de gevangenis gaan is een opgelegde straf als je iets misdaan hebt. Schuld en boete; eigen verantwoordelijkheid; die helpen dan misschien bij het verwerken. Geen idee.
Maar als het lot je treft? Als je in een symbolische gevangenis terecht komt, bijvoorbeeld door ernstige ziekte, of als partner ván....?

Welke instrumenten zet je dan in om je gevangenschap te overleven? 

Opgesloten worden is verlies van vrijheid. Verlies van het leven zoals je dat kende. Dat vraagt om een rouwproces. Dergelijke processen werken bij iedereen verschillend. Kübler-Ross heeft daarvoor een beroemd model ontwikkeld, maar ik weet uit ervaring dat mensen de fases soms in andere volgordes doormaken, met een onvoorspelbare tijdsduur, en dat sommigen nooit de laatste fase, acceptatie, bereiken.
Sommige mensen blijven bijvoorbeeld eeuwig in boosheid hangen.
Dat maakt het leven dan dubbel triest.

Ik denk dat ik van mezelf mag zeggen dat ik die acceptatie-fase heb bereikt. Mijn ziekte openbaarde zich 19 jaar geleden, dus mijn boosheid is al lang voorbij. Mijn coping-mechanismes, ontkennen, verdringen en negeren, zijn me uitstekend van dienst geweest. Mijn vermogen om het licht te zien in plaats van het donker, eveneens. Gewenning is belangrijk. Tot zover allemaal geen persoonlijke verdienste, maar toeval.

Mijn advies: als je ooit in een situatie komt waarin je je gevangen voelt, profiteer dan van gunstig toeval en voor het overige: ga uit van je kracht en zet die in!










CITAAT:

I like to help kids, work with kids in detention homes. Don't tell a kid what's right and wrong. He knows what's right and wrong. Find out what his attitude and his aptitude are; try to help him where he wants to go.

Evel Knievel



Police in China can do whatever they want; after 81 days in arbitrary detention you clearly realise that they don't have to obey their own laws. In a society like this there is no negotiation, no discussion, except to tell you that power can crush you any time they want - not only you, your whole family and all people like you.

Ai Weiwei



I submit that an individual who breaks the law that conscience tells him is unjust and willingly accepts the penalty by staying in jail to arouse the conscience of the community over its injustice, is in reality expressing the very highest respect for law.

Martin Luther King, Jr.





maandag 7 juli 2014

CONTINUÜM

De meest algemene uitleg van een continuüm is: ononderbroken lijn of reeks. Zo bestaat er bijvoorbeeld een dialectcontinuüm. Het Twents is daar een mooi voorbeeld van. Als je Twents spreekt vlak over de grens in Duitsland, dan word je goed begrepen. De dialecten verschillen weliswaar, maar ze lijken erg op elkaar. Ze zijn verschillende waarden, variabelen, mogelijkheden op een lijn die min of meer in elkaar overgaan. Ze zijn een onderdeel van het hele Nedersaksisch taalgebied.
Binnen Twente bestaan ook zulke verschuivingen: elke gemeente kent zijn eigen specifieke kenmerken. Oldenzaals, Enschedees en Haaksbergens verschillen onderling nogal van elkaar. En toch gaan ze naadloos in elkaar over.

Het woord continuüm doet je verwachten dat het eindeloos is. Maar mijn beperkte geest kan zich niets voorstellen bij eindeloosheid. 
Ik heb een begin en een einde nodig. Dat biedt houvast, structuur. En de uiterste waarden aan de beide uiteinden van de lijn geven dan ook de mogelijkheid om te vergelijken.

Zoals de geschiedeniscanon van Nederland. Het beginpunt en het nú (het momentele einde van het continuüm) geven dan zin en betekenis aan bijvoorbeeld: 1600, Slag bij Nieuwpoort en 1648, Vrede van Münster.
Het begin van de canon, de hunebedden, staat in schril contrast met de huidige stand der techniek. Toch wel bijzonder overigens dat de canon start met een symbool voor het sterven....
Terwijl het einde open is.

Volgens Stephen Hawking heeft de aarde nog wel een paar miljard jaar te leven, dus er hoeft voorlopig nog geen einde aan de canon te komen. Maar uiteindelijk zal de canon eindigen met ons uitsterven, tenzij we ooit onze moederplaneet verlaten en elders in de ruimte voortbestaan.

Van een individueel mens kun je volgens mij een heel mooi afgerond continuüm maken: geboorte - leven - sterven.
De uiteinden zijn scherp afgetekend. Maar met de daartussen liggende punten is iets vreemd aan de hand. Ik ken geen enkel leven dat uit één lange vlakke lijn bestaat. Elk leven bestaat namelijk uit bijzondere momenten die de rest van je leven hebben beïnvloed: de hoogte- en dieptepunten.
En ik zou geneigd zijn om die visueel weer te geven in een golfbeweging!
Hoe hoger of lager het uiterste punt van de golf reikt, hoe ingrijpender de betekenis van het voorval is geweest voor jouw leven.

Volgens mij ben je een gezegend mens als de plus- en de minwaarden van die golven elkaar zo compenseren, dat het gemiddelde dan tóch weer ongeveer in het midden uitkomt!

Niemand weet (precies) wanneer zijn einde komt. We weten alleen zeker dát het komt. De manier waarop je naar dat eindpunt toe leeft is mede afhankelijk van de vraag hoe hoog en hoe laag jouw golfbeweging is (geweest). 

En dan komt dat moment dat er iemand tijdens jouw begrafenis vertelt over jouw leven.

Bij mij mag dat in het Twents!


Zo, dat heb ik weer mooi rond gebreid....:).













CITAAT:

A child in India grows up with the idea that you have to make choices that will create a better future. In fact, your whole life is a continuum of choices, so the more conscious you are, the greater your life will be.

Deepak Chopra



We are a continuum. Just as we reach back to our ancestors for our fundamental values, so we, as guardians of that legacy, must reach ahead to our children and their children. And we do so with a sense of sacredness in that reaching.

Paul Tsongas




One of the things psychologists used to say was that if you are depressed, anxious or angry, you couldn't be happy. Those were at opposite ends of a continuum. I believe that you can be suffering or have a mental illness and be happy - just not in the same moment that you're sad.

Martin Seligma



Herman Finkers, dialect:

http://youtu.be/CCHyToiY3Lw



Blaosmuziek:

http://youtu.be/RT2NZeFLLsM



Willem Wilmink, echtpaar:

http://youtu.be/E0W0W3fO7cY


Echtpaar in de trein

voor Wobke

Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.

Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór-, ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.

Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.

Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.








zondag 6 juli 2014

CONTINUÏTEIT

Hoe ouder ik word, hoe meer ik terugval op mijn moedertaal: het Twents. 
Over het ethische aspect van mijn dialect verschillen de meningen; de één vindt het verschrikkelijk, de ander charmant.  Maar Twentenaren zijn naar mijn mening te weinig trots op hun erfgoed geweest. Er is nog steeds te weinig besef in de regio dat onze oer-oude heidense, Germaanse en Nedersaksische wortels een continuüm in tijd en plaats hebben gerealiseerd dat autochtone Tukkers verbindt via het gesproken woord en onze cultuur. Een autochtone Tukker hoort onmiddelijk aan taal- en woordgebruik of 'ie met een échte of met een import-Twentenaar te maken heeft. 

Taal creëert afstand. En taal verbindt eveneens. Én opent deuren. Letterlijk, want Tukkers zijn (verklaarbaar vanuit de historie vanwege de talloze bezetters/overheersers en oorlogen) een terughoudend en gesloten volk. Binnen de regio iemand in het Twents aanspreken zorgt direct voor een open en hartelijke sfeer.

Als stadse is mijn kennis van het échte Twents met zijn talloze bijzondere uitdrukkingen ook erg beperkt, maar het valt op dat jongeren te weinig kans krijgen om onze mooie taal te leren spreken. Jammer!
Want op termijn gaat daarmee ook onze cultuur verloren. 
Toch vreemd dat tweetaligheid op scholen werd gereserveerd voor "buitenlanders" ter behoud van hun cultuur, en dat kennisoverdracht over "onze" cultuur niet relevant werd geacht.
De continuïteit van datgene dat ons verbindt, van onze eigenheid, wordt doorbroken.
Zou het dáárom zo vervreemdend werken als een jongere van bijvoorbeeld Turkse afkomst een Twentse tongval heeft?

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze cultuur niet verloren gaat? Wat is daarvoor nodig?

In de eerste plaats niet langer wachten op officiële erkenning. Als je roots teruggaan tot de ijstijd, dan heb je geen bevestiging van je bestaansrecht meer nodig. Je wéét dat je er bent, en je hebt de keuze om te blijven voortbestaan óf je erfgoed te verkwanselen.
En we kúnnen het! Enschede is na al zijn stadsbranden tenslotte ook telkens als een Fenix uit de as herrezen.

Het Van Deinse-instituut (het regionale equivalent van het Meertens-instituut) zou daarvoor, hoe paradoxaal en on-Twents, uit zijn schulp moeten kruipen en een manier zien te vinden om jongeren en kinderen aktief te benaderen.
Anders wordt het Twents in de toekomst een stoffig hoekje in het museum.

De gedichtjes van de Enschedeeër Willem Wilmink zijn alvast een prachtige bron voor het onderwijs:


Heftan tattat

Zundag weer verjöarsviseet
en iej weet wa hoo dat geet:
Herman hef zoo zeek ewes,
Graads mut ok weer oonder t mes,
Trui hebt z' alns a vort-enomn,
Kloas is oet de tied ekomn,
Leida hef zon pien in t lief,
oo, dat aarme, aarme wief.
En hoo is t dan noe met Bernard?
Heftan tattat! Heftan tattat!
Hee har völs te völ patat had
en doo hef e t dus an t hart had.

Dat genöal, oo man oo man,
doodzeek goa'j op hoes op an.*

Willem Wilmink



De beste waarschuwing dat onze continuïteit in het geding is.....!
Het leven is eindig.

                            ****

* Vertaling:
Hij heeft het aan zijn hart gehad

Zondag weer op verjaardagsvisite
En je weet wel hoe dat gaat:
Herman is zo ziek geweest
Graads moet ook weer geopereerd worden
Trui hebben ze alles weggenomen
Klaas is overleden
Leida heeft zo'n pijn in haar lijf
Ach, die arme vrouw
En hoe gaat het dan nu met Bernard?
Hij heeft het aan het hart gehad!
Hij had veel te veel patat gehad
En toen heeft 'ie het dus aan het hart gehad.
Dat gezeur, man oh man
Doodziek ben je als je weer naar huis gaat










CITAAT:


The desire is thy prayers; and if thy desire is without ceasing, thy prayer will also be without ceasing. The continuance of your longing is the continuance of your prayer.

Saint Augustine



Every man ought to be inquisitive through every hour of his great adventure down to the day when he shall no longer cast a shadow in the sun. For if he dies without a question in his heart, what excuse is there for his continuance?

Frank Moore Colby



Philosophy means nothing unless it is connected to birth, death, and the continuance of life. Anytime you are going to build a society that works, you have to begin from nature and the body.

Susan Griffin



vrijdag 4 juli 2014

COGNITIE

Zou lachen goed zijn voor je cognitie?

Ik bedoel niet het nep-lachen in lach-therapie-sessies, want dáárvan kan ik me absoluut niet voorstellen dat ze je slimmer maken. De hormonale uitwerking ervan heeft ongetwijfeld een positief effect op je geestelijke gezondheid, al was het alleen al omdat je spiegelneuronen hard aan het werk worden gezet. Zien lachen dóet immers lachen.
Én je buikspieren worden er sterk van....
Maar ja, in je buik huist niet het centrum van je intelligentie. Met je boerenverstand weet je weliswaar dat je goed moet luisteren naar je onderbuikgevoel, maar er is nog niet wetenschappelijk bewezen dat bijvoorbeeld darmbacterieën een rol spelen bij de ontwikkeling van grappen.....

Nee, ik bedoel lachen als gevolg van sociale interactie. En daar is doorgaans humor voor nodig. Minimaal twee mensen die bij elkaar zijn en samen lol hebben. Desnoods onderbroekenhumor!

Om samen te kunnen lachen moet je veel vaardigheden inzetten:

In de eerste plaats het vermogen om contact te leggen met de ander(en). Je moet op zoek naar hun golflengte en daarop afstemmen. Soms zelfs fijn-tunen.
En tegelijkertijd jezelf blijven. Als je van de woordgrapjes bent, kun je niet ook automatisch moppen tappen.

Woordgrapjes vereisen een verbale onderlegdheid, kennis van de taal. Als u wel eens hebt geprobeerd een grapje te maken in een vreemde taal, weet u hoe moeilijk dat is. Cultureel inlevingsvermogen, snelheid van denken, reactievermogen: onontbeerlijk.

Een moppentapper moet een ijzersterk geheugen hebben. Goeie zinsopbouw, qua intonatie toewerken naar de clou én impulsbeheersing (je eigen lach onderdrukken). En om je publiek te blijven boeien zet je je fysieke expressie in, oogcontact én intelligentie.

Een andere vorm van humor is met iemand de draak steken. Als je dat met jezelf doet, moet je beschikken over zelfkennis, zelfvertrouwen en relativeringsvermogen. Als je met iemand anders de draak steekt moet je een goed inlevingsvermogen hebben, scherpte vermijden of door goedmoedigheid achteraf je grap verzachten. Want als je de ander kwetst, is het niet leuk meer. 

Verschillende mensen roepen verschillende eigenschappen van jou op. Met de één lach je om dit, met de ander om dat. Die verschillende eigenschappen moet je dus op het juiste moment kunnen inzetten. Timing is (dus) ook belangrijk.

Met al die vaardigheden in het achterhoofd vraag je je af hoe er ooit een grap kan ontstaan. Cognitie op zich is niet erg grappig.

Het moet dus ergens mee beginnen. Spontaan.

Iemand met een goed humeur, bijvoorbeeld?

Het is zó fijn als je lieve, slimme, humorvolle mensen in je leven hebt!
Ze zijn mijn eerste levensbehoefte....










CITAAT:

Our minds influence the key activity of the brain, which then influences everything; perception, cognition, thoughts and feelings, personal relationships; they're all a projection of you.

Deepak Chopra



What helps with aging is serious cognition - thinking and understanding. You have to truly grasp that everybody ages. Everybody dies. There is no turning back the clock. So the question in life becomes: What are you going to do while you're here?

Goldie Hawn



Laugh every day! ~ Fem Dijkman



My great hope is to laugh as much as I cry; to get my work done and try to love somebody and have the courage to accept the love in return.

Maya Angelou






donderdag 3 juli 2014

VOORUITZICHT

Hoe zijn uw vooruitzichten?
En, kijkt u er al naar uit?
Of zou u liever uw ogen ervoor sluiten?


Echtpaar in de trein

voor Wobke

Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.

Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór-, ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.

Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.

Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.

Willem Wilmink



Veel mensen gaan de komende tijd op vakantie. Iets waar de meeste mensen zich erg op verheugen. Lekker de boel de boel laten. Verstand op nul. Relaxen. Andere omgeving, andere mensen, ander eten. Even een tijdje niet aan je werk denken, geen dagelijkse stress van agenda's, afspraken, werkoverleg, klanten, etc.
De klok en de telefoon gaan even op standby.

Hoewel; kunnen we dat überhaupt nog wel? De telefoon uitdoen, bedoel ik? Hoe lang hebben we nu smartphones? Mijn generatiegenoten en ik hebben ze nu maximaal zo'n drie à vier jaar. En we zijn totaal verslaafd. Zonder facebook, twitter, email en whatsapp stopt het leven tegenwoordig.....

Vroeger....
Nee, vroeger was niet álles beter.
Maar ook in het pré-smartphone-tijdperk was afkicken van je werk tijdens de vakantie al moeilijk genoeg.
Bellen naar huis dat je op je reisbestemming was aangekomen, en dán kon de vakantie beginnen. Alles loslaten, hoofd leegmaken.

Mij persoonlijk lukte dat na ongeveer een week. Dan een week écht vrij en vervolgens in de derde week was ik me in mijn gedachten al weer aan het voorbereiden op mijn werk-aktiviteiten.
Ja, ook werk was een verslaving.....

Hebben we soms een gen of een innerlijke stem die ons zegt dat we constant, 24/7, alert en aktief moeten zijn? De technologische ontwikkelingen zouden ons werk uit handen nemen, en dus meer rust geven.  Maar het tegenovergestelde gebeurt.
Wasautomaten, drogers, vaatwassers, televisies, computers..... Tijdrovers!
En de telefoonterreur is ook nog eens smart geworden.

Mijn persoonlijke vooruitzichten (MS en inmiddels na 40 jaar werken definitief afgekeurd) vereisen dat ik vaker in de achteruitkijkspiegel kijk. Ik hoef geen plannen meer te maken, geen vakantie te boeken. Rust! 
Definitief, dat wel. 

Achteruitkijken is in mijn geval niet alleen noodzakelijk en de enige optie, het levert vaak ook fraaie vergezichten op!
In rust nadenken over wat wás, is verrijkend. Ook wel een beetje saai, moet ik eerlijk bekennen, want er komen geen nieuwe beelden bij, maar ik vind dat niet zo heel erg. Ik kan genieten van mooie herinneringen. Misschien is dat slechts een rationalisatie en komt het vanuit het besef dat dat wat achter mij ligt een mooier uitzicht biedt dan de toekomst. 
Maar wat maakt het uit?!

Ik ben "zufrieden", en ook nog eens "smart", in het nú. 
En heb weer toegegeven aan een nieuwe verslaving: alwéér een stukje geschreven.
Met een smartphone. 
Ik ben dus gewoonweg blij met de nieuwste technologie. Het biedt mij een kans om vooruit te blijven kijken.
Ze helpen mij het leven draaglijk te maken, zijn mijn venster op de wereld, en bieden me een blik op de toekomst.

Ze maken mijn vooruitzichten wat minder benauwd en beperkt!








CITAAT:


A comfortable old age is the reward of a well-spent youth. Instead of its bringing sad and melancholy prospects of decay, it would give us hopes of eternal youth in a better world.

Maurice Chevalier



It is paradoxical, yet true, to say, that the more we know, the more ignorant we become in the absolute sense, for it is only through enlightenment that we become conscious of our limitations. Precisely one of the most gratifying results of intellectual evolution is the continuous opening up of new and greater prospects.

Nikola Tesla



Optimism doesn't wait on facts. It deals with prospects. Pessimism is a waste of time.

Norman Cousins