Hoe verdraagzaam mogen of moeten we zijn tegen onverdraagzaamheid?
Álle situaties, mensen, ideeën met een open geest benaderen.
Hoe goed bent u daar in?
Kunt u een debat aangaan en zowel de vóór- als de tégen-positie verdedigen?
Hoe zwart-wit bent ú in het omgaan met het vreemde?
Op Witte Donderdag zou Jezus volgens de overlevering het laatste avondmaal genuttigd hebben met zijn getrouwen, in de wetenschap dat hij verraden zou worden.
"Neemt en eet (dit brood), dit is mijn lichaam...".
In zijn tijd voldeed hij voor velen niet aan de verwachting. En hij vormde een gevaar.
Hij ervoer kennelijk de situatie als een gegeven, en droeg zijn idealen uit door er op de welbekende manier mee om te gaan.
Wat kunnen we hiervan leren?
Bijvoorbeeld door deze vragen te stellen:
Wanneer kunnen we het beste schikken in ons lot?
En wanneer kunnen we het beste opkomen voor onszelf?
Vooropgesteld natuurlijk dat we vrijheid van handelen hebben.
Mogen we ons leven verdedigen als we overvallen en aangevallen worden?
Mogen we de aanvallers verdedigen?
Mag een land zichzelf verdedigen ten koste van haar burgers?
Mag een land misdadigers doden?
Mogen we oordelen over anderen?
Mógen of móeten we de zwakkere in de samenleving helpen?
Móeten we andersgezinden accepteren?
Als we een machtspositie bekleden, mogen we die dan gebruiken?
Mogen we onze belangen dienen ten koste van anderen?
Wat te doen met mensen die een gevaar vormen voor de samenleving?
En in huis-tuin-en-keuken situaties? Als het om ons persóónlijke belang gaat? Als een ander ons iets aandoet of ons tekortdoet?
In veel van die gevallen, als het om onrecht gaat, geeft de Wet daar duidelijkheid over. Maar die Wet hebben we niet verinnerlijkt.
We hándelen, primair of secundair, vanuit ons geweten.
Ons persoonlijke gevoel voor rechtvaardigheid is dan leidend.
Soms leidt dat tot geven.
Soms tot nemen.
Maar hopelijk blijven die posities in evenwicht.....
