Nederlands is een moeilijke taal. Toch? Vol onbedoelde dubbelzinnigheden. Want wachten is natuurlijk niet hetzelfde als vertrekken. Het kan uiteraard zo zijn dat je er wacht op een vertrek. Vroeger hadden stations een wachtkamer, dus als je dan op de trein zat te wachten, dan wachtte je inderdaad op een vertrek. In een vertrek.
Maar meestal als je in een wachtkamer zit, wacht je op iets anders. De huisarts bijvoorbeeld, of de tandarts.
Soms is wachten op een vertrek heel erg spannend. Maar wel leuk. Bijvoorbeeld wanneer je op vakantie gaat.
Ook spannend, maar niet leuk, is wanneer je verwacht dat iemand gaat vertrekken, terwijl je dat helemaal niet wilt. Je hoopt dat de bewuste persoon blijft, maar je bent bang dat die 'ie weggaat, bijv. omdat hij of zij het niet meer aankan. Of misschien omdat hij of zij zelf ook bang is, om welke reden dan ook.
Er kunnen heel veel redenen zijn om ergens te vertrekken. Of om er juist te blijven.
Vertrekken, doe je bijvoorbeeld als er geen enkele andere uitweg meer is. Uit wanhoop maak je je los of sluit je je af. In dat laatste geval vertrek je figuurlijk.
Maar evengoed zou je in dezelfde situatie er voor kunnen kiezen om te blijven, omdat je van mening bent dat de strijd die je aan het leveren bent, niet voor niets op je pad komt. Waarom vindt er juist op dit moment in je leven die bewuste strijd plaats? En waarom is die zo heftig? Wat kun je er van leren? Wat voor positiefs kan een negatief beleefde situatie jou uiteindelijk brengen?
We zijn allemaal in ons leven minimaal wel één keer gebleven, en we zijn ook wel eens vertrokken. En als we de juiste motieven hadden, hoefde die keuze geen spijt op te leveren.
Bij een nieuwe situatie kunnen we ons besluit toetsen aan die vroegere ervaringen. Wat hebben die besluiten ons toen gebracht, en wat hebben ze ons gekost?
Waar willen we nu naar toe? Wat laten we achter?
Gaan we weg?
Gaan we verder strijden?
Met welk doel doen we dat?
Als we strijden om te willen winnen, kunnen we ook verliezen. En wat betekent dat dan? Voor onszelf? Voor andere betrokkenen?
En kunnen we het alleen? Of is er iemand die wil helpen?
Er zijn situaties waarbij je er alleen voor staat. Maar soms dénk je dat alleen maar. En dan kun je beter wachten voordat je vertrekt.
Zélf ben ik -in een grijs verleden- een keer vertrokken omdat ik de strijd met een leidinggevende niet langer aankon. Bij zijn sollicitatie bleek dat er problemen waren in de persoonlijkheid. Tóch werd 'ie benoemd, hij creëerde vervolgens problemen, maakte iedereen op de afdeling gek, maar het management hield hem de hand boven het hoofd.
Ik zag geen uitweg, en ging dus weg.
En een paar maanden later werd de bewuste leidinggevende uit zijn funktie ontheven.....
Zie om zonder wrok en spijt.
Het leven neemt nu eenmaal altijd zijn loop. En vaak kiest het voor jou het pad dat je kennelijk te gaan hebt.
Níets doen is daarom vaak ook terdege een aktie, een handeling. Én een keuze.
Wacht af wat er gebeurt.
Want soms komt het management uit zichzelf uit de wachtkamer....
CITATEN:
Because things are the way they are, things will not stay the way they are.
Bertold Brecht
Moving on:
