99 Luftballons. Van Nena.
Wie kent dat liedje nog?
Voor de negenennegentigste keer laat ik een ballonnetje op. Dit is namelijk mijn 99e stukje voor dit blog.
Waar komen de ideetjes voor de onderwerpen vandaan?
Eerlijk gezegd ontspruiten ze redelijk spontaan aan mijn brein. Eén van de weinige plekken in mijn lichaam dat nog redelijk funktioneert.
Zojuist zag ik prof. Hawking in het journaal. De kaartjes voor zijn voordracht in Nederland waren binnen twee minuten uitverkocht. Zijn vakgenoten zeggen dat hij geniaal is. Ik ben een simpele ziel, en kan hem dus niet beoordelen op inhoud. Maar waar ik hem vooral om bewonder is zijn vermogen om de ideeën die letterlijk in zijn hoofd gevangen zitten (hij kan niet meer praten en schrijven) tóch voor het voetlicht te brengen. Dát kost hem, naar mijn inschatting (en mijn persoonlijke ervaring), veel meer moeite dan het bedenken van theorieën over natuurkunde, kosmologie en wiskunde. Het "inspreken" van zijn spraakcomputer kost tijd en energie die hij als ALS-patient niet heeft. Zijn wilskracht om dat toch te realiseren is buitengewoon.
Beangstigend ook.
Want wie kan dat nog meer opbrengen zoals hij?
Ik voel me in álle opzichten zó nietig bij hem.
Goed, mijn ideeën hebben niets met diepgaande kennis te maken. Ik voel me meer een crea-bea, die inspiratie vindt in gesprekken met mensen, t.v.-programma's, boeken, internet, etc. De onderwerpen leiden via associatie tot verhaaltjes.
Maar mijn brein blijkt daar toch heel druk mee te zijn.
Volgens prof. Erik Scherder is een brein dat een idee ontwikkelt en uitwerkt in zijn creatieproces op heel veel gebieden aktief. En al die gebieden moeten onderling samenwerken. Talloze hersencellen zijn daar bij betrokken.
Toevállig was ook hij vandaag op t.v., bij DWDD, met een verhandeling over creativiteit.
"Creativiteit ontstaat in rust en keuzes maken en het uitvoeren van plannen ontstaat uit activiteit en uitdaging". Aldus Scherder.
Nou, die rust heb ik in overvloed....:). Nadat ik er vorig jaar voor gekozen heb om te stoppen met werken. En ik wilde mijn tijd vullen met iets nieuws. Zo is dit blog ontstaan. De vorige alinea is dus volledig van toepassing op mij.
Het vakgebied van Hawking intrigeert me. Vanuit spiritueel oogpunt. Ik begrijp helemaal niets van de quantummechanica, maar toch wéét ik gewoon dat het grote invloed heeft op het leven. Tijd, ruimte en deeltjes dóen iets met ons.
Ons brein is volgens mij een universum in het klein. Waar ook de wetten van tijd en ruimte gelden. En omdat MS simpel gezegd een zenuwziekte is die hersencellen stuk maakt waardoor alle lichaamsfuncties kunnen uitvallen, word ik geráákt door het vakgebied van Scherder.
Míjn ideeën ontstaan dus door inspiratie, toevalligheden, emotie, nieuwsgierigheid en dingen met elkaar verbinden. Het is een soort van breien. Met breinaalden, garen en een patroon ontstaat zo maar ineens een trui.... Maar ik doe dat met gedachten die opkomen in mijn hersenschors naar aanleiding van een voorval (buiten mij) en die ik verbind met mijn bestaande kennis, opgedane ervaring en onderzoek. En door middel van associatie, of door "iets" dat mijn hand stuurt, ontstaat zo maar ineens een verhaaltje.
Dat wil zeggen, als mijn hand het ballonnetje kan loslaten.....;)
CITAAT:
We need to give each other the space to grow, to be ourselves, to exercise our diversity. We need to give each other space so that we may both give and receive such beautiful things as ideas, openness, dignity, joy, healing, and inclusion.
First comes thought; then organization of that thought, into ideas and plans; then transformation of those plans into reality. The beginning, as you will observe, is in your imagination.
