In de omgekeerde wereld, bepaal je niet zelf wanneer je een boterham eet of een kopje koffie drinkt.
Evenmin ben je daar zelf de baas over de tijd waarop je uit bed komt, en wanneer je er naar toe gaat.
In de omgekeerde wereld moet je voor iedereen ál je kleren uitdoen, op de momenten die de bazen van die wereld dat voor jou bepaald hebben.
In de omgekeerde wereld is je onafhankelijke ziel volkomen afhankelijk geworden van ánderen, die allerlei keuzes voor jou maken.
Die ánderen, die dus niet wonen in dat land en er al helemaal niet de weg weten, plaatsen wel de wegwijzers; ze kunnen -en moeten zelfs- bepalen wat goed is voor de inwoners van de omgekeerde wereld. Die ánderen, de bazen van de instituties en instanties in het normále land (onze politieke weldoeners, de Nza, de zorgverzekeraars, de awbz, de verschillende overheden, etc., én het management van zorginstellingen) hebben doorgaans geen idéé wat zich allemaal afspeelt in die omgekeerde wereld, maar tóch.....! Zíj maken allerlei soorten keuzes voor jou.
In Nederland wonen heel veel mensen in de omgekeerde wereld. Hun levens zijn binnenste-buiten gekeerd.
In plaats van zélf aktief op de fiets te springen, op weg naar werk, sportvereniging, cultuurevenement, boodschappen halen enzo, zitten we thuis te wachten op iemand die ons naar de w.c. brengt.
Op iemand die zorgt dat we daar veilig aankomen, onze broek uitdoet, geduldig wacht, onze vieze luchtjes verdraagt, de billen afveegt, weer netjes aankleedt en ons weer in de woonkamer installeert.
In Nederland wonen heel veel lieve mensen, die die zorg met veel liefde leveren aan de inwoners van de omgekeerde wereld. Miljoenen mantelzorgers en zorgmedewerkers staan dagelijks voor ons klaar.
Die mensen zijn ongelooflijk belangrijk voor ons. Want zíj zijn degenen die onze pijn en zorgen zien, en die ons leven draaglijk maken door de handelingen die ze moeten verrichten; niet alleen met deskundigheid, maar vooral door hun ménselijkheid, hun inlevingsvermogen en het leggen van werkelijk contact. En in de thuiszorg, zoals in mijn geval, wordt van hen ook nog eens een grote zelfstandigheid verwacht: ik kan wel meedenken, maar niets meedóen, dus voor alle handelingen staan zij, die verzorgers, er alléén voor.
Een enorme verantwoordelijkheid!
En juist díe mensen worden, net als de mensen in de omgekeerde wereld, telkens opnieuw getroffen door bezuinigingen, veranderingen en reorganisaties.
Het is niet eerlijk. Ze verdienen een medaille, maar krijgen in plaats daarvan telkens opnieuw te maken met angsten en zorgen.....
Hun baan en bijbehorende zekerheden staan keer op keer op de tocht.
Daarom wil ik ál die mensen, maar vooral mijn eigen vaste clubje verzorgers, via dit stukje, hártelijk bedanken voor hun dagelijkse inzet. Hun persoonlijke contact met mij, dagelijks úrenlang. Jullie brengen het zo gewenste "buiten" bij mij "binnen". Verdragen mijn nukken én mijn humor. Mijn ongebreidelde nieuwsgierigheid en belangstelling voor jullie bestaan.
Voor jullie voortdurende zorg voor mijn welzijn: Dank jullie wél!
Ik hoop dat de nabije reorganisatie ons niet zal treffen, want waar zou ik zijn zonder jullie?
De omgekeerde wereld is al vér genoeg.....
Voor Jan, M., C., J. en A. <3
Zie ook mijn blogpagina: http://femdijkman.blogspot.nl/p/vanwege-mijn-handicaps-maak-ik.html
CITAAT:
When my body is strong, I feel stronger inside. I feel more capable of handling emotional situations. Usually I'm more of a inside-out person, but this was a great case of me from the outside in.
You have to grow from the inside out. None can teach you, none can make you spiritual. There is no other teacher but your own soul.
A smile is the light in your window that tells others that there is a caring, sharing person inside.
