Binnen of buiten jezelf?
Of straalt hij van binnenuit naar buiten? Is uitstraling levenskracht?
Hebben energieke mensen een grotere levenskracht dan vermoeide mensen?
Is levenskracht iets mentaals of iets fysieks? Of een combinatie?
Is het een ander woord voor vitaliteit?
Energie?
Innerlijk vuur?
Voor verlangen?
Of voor positiviteit?
Voor ziel?
Of is het ál die dingen?
Is levenskracht de oerdrift om te willen overleven? Jóuw leven te leven? Vol overgave helemaal jezelf te zijn?
Voor mij persoonlijk is levenskracht de energie die door me stroomt. Soms is het een kabbelend beekje, soms een woeste rivier. Bestaand uit helder water, doorzichtig. En nooit is het een poel donker stilstaand water. Nu is het niet zo dat die er nooit is, maar zo'n poel geeft mij geen levenskracht.
Het stromende water wél, het néémt nooit maar het gééft! Het lest de dorst en voedt de ziel. Het laat je bruisen....
Soms wil je je erin onderdompelen, dan weer alleen maar pootjebaden, en af en toe rustig aan de kant zitten kijken.
Levenskracht kun je voelen, maar de meeste mensen kunnen hem niet aanraken of zien. Toch weet iedereen dat 'ie er is. Je uitstraling is er de manifestatie van.
Je voelt niet alleen die van jezelf, maar ook de kracht van anderen. Soms mengen die krachten zich. Als mijn beekje voortkabbelt naast de woeste stroom van de ander, dan merk je dat die energieën elkaar beïnvloeden. En het kan dan zo maar gebeuren dat of de één of de ander de overhand krijgt.
En als dat allebei positieve energieën zijn, dan is dat mooi. Zo niet, dan moet de innerlijke sluiswachter in aktie komen, om te voorkomen dat het negatieve mijn heldere water vertroebelt.
Je hebt het niet altijd voor het uitzoeken met welke mensen je omgaat, maar als dat wel kan, dan wil je de ene keer vertoeven aan de oever van iemand met de energie van een rustig watertje en de andere keer heb je behoefte aan een kletterende waterval. De meeste mensen in mijn omgeving stralen ieder voor zich vaak steeds dezelfde soort energie uit, dus dan weet je bij een ontmoeting van te voren wat je te wachten staat. Hoewel hun stemming kan verschillen per keer, weet je dat hun grondslag, hun levenskracht, bepalend is voor de manier waarop ze in het leven staan, en met eventuele problemen omgaan. En die levenskracht is hun vaste waarde. "Das gewisse Etwas", waaraan je die persoon herkent. De reden waarom je haar of hem al dan niet bewust hebt uitgekozen, en waarom je hen uitgerekend nú wilt ontmoeten, in de hoop dat je verwachting uitkomt.
En ook al kun je geen aura's lezen, iedereen kan in principe een verandering in de levenskracht van iemand die hij of zij goed kent, opmerken. Als in hun basis-zijn iets verandert, dan weet je dat er in hen een wezenlijke verstoring heeft plaatsgevonden.
Mijn neuroloog heeft daar uitgesproken ideëen over. En ze is er bovendien erg goed in om die innerlijke verstoringen te herkennen. En ik herken dat ook uit mijn eigen coachpraktijk: als je de vinger op de zere plek weet te leggen, dan herkennen mensen vaak hun onder het oppervlak liggende probleem. Hun onderstroom, die hen uit balans brengt.
Er bestaan natuurlijk mensen die hun problemen koesteren. Elke aangedragen oplossing creëert een nieuw probleem. Zij staan niet in hun kracht.
Maar mensen die hun onderstroom herkennen en erkennen, kunnen hun positiviteit (innerlijk vuur, energie, ziel en zaligheid, vitaliteit etc.) inzetten om terug te keren in hun oorspronkelijke kracht.
Het universum geeft daar altijd steun in.
Zoekt en gij zult vinden: die - complementaire - levenskracht van iemand anders, die je wil helpen in je zoektocht naar je herstel. Dat steuntje in je rug, die intelligente vraag, de glimlach of de kwinkslag, iedereen heeft bij tijd en wijle een energie búiten zichzelf nodig, om je weer op het juiste pad te zetten.
Het pad dat terugleidt naar je bron!
Levenskracht:
Cobie Baart, neuroloog en kunstenaar:
Joie de vivre - Cobie Baart (neuroloog/kunstenaar)
Eenzaamheid - Cobie Baart
CITAAT:
The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams. ~Eleanor Roosevelt
In everyone's life, at some time, our inner fire goes out. It is then burst into flame by an encounter with another human being. We should all be thankful for those people who rekindle the inner spirit.
