Overzicht

Een totaaloverzicht van alle stukjes vindt u op mijn eigen website onder Filosoofjes archief: http://dijktim.nl/index_9.htm, en volgende pagina's

donderdag 25 februari 2016

WINTER


Let my soul smile through my heart and my heart smile through my eyes, that I may scatter rich smiles in sad hearts.

Paramahansa Yogananda




Gepubliceerd in Maartje magazine:



Bent u ook wel eens bang? Bang bijvoorbeeld dat het nog heel lang duurt voordat het voorjaar wordt? Als je ouder wordt, of als je steeds zieker wordt, dan ligt de angst voortdurend op de loer. Angst die zorgt voor zielenpijn. De meeste cliënten van Maartje zullen, net als ik, van de generatie zijn die die pijn voor zich houdt. We hebben tenslotte al talloze keren meegemaakt dat die lente écht wel weer komt. Donker wordt altijd weer licht. En we zullen dóórgaan! Stoer en trots als we zijn.

Maar soms hebben zelfs wij een steuntje in de rug nodig. En die krijgen we vooral van échte mensen. Partner, familie, vrienden. En van lieve verzorgenden. Mensen die naar ons kijken met hun hart. Naar ons luisteren met hun ziel. Zo lang zíj er zijn, kunnen wij ons "Heel" voelen. En dan kunnen we in wederkerigheid sámen de lente afwachten. Liefde ontvangend, en liefde gevend.

Na maart komt april. 
En dan komt ook de maand Mei weer. 
Vanzelf...










Aprilletje




Als het stormt, moet je schuilen. Even rust nemen. Want na die storm is alles weer schoon, en kun je verfrist je weg vervolgen.
Fem





dinsdag 16 februari 2016

ZICHTBAARHEID

Als je in een rolstoel rijdt, in zo'n elektrische, gigantische, kleurrijke stoel als ik heb, dan word je vanzelf een heel opvallende verschijning. Nou ben ik zelf niet de meest flamboyante persoonlijkheid, maar ik ben wel behoorlijk groot en enigszins omvangrijk. Dus zonder stoel zou ik ook al erg opvallen.

 

Maar dan krijg je de ingewikkelde paradox dat opvallen en zichtbaarheid absoluut niet hetzelfde zijn. Mensen die me goed kennen zeggen altijd tegen me: "Fem, ik zie die rolstoel helemaal niet, ik zie alleen jou!".

 

Dat is natuurlijk hartstikke mooi, en ik ben er ook heel blij mee, maar het is volslagen tegenovergesteld aan wat er gebeurt op straat en in bijvoorbeeld winkels en restaurants. Daar doet zich het curieuze verschijnsel voor, dat mensen, die me dus niet kennen, alleen maar die rolstoel lijken te zien. Ach, die rijdt zeker op de automatische piloot. "Fem, wie is Fem? Oh, is dat die enge, onzichtbare mevrouw?".

De gedépersonaliseerde rolstoeler.

 

En toch, je zou er bijkans een gespleten persoonlijkheid van krijgen!

 

Ach, misschien moet ik voortaan maar met mijn tweeën in die rolstoel gaan zitten, zodat ik nog meer opval.

 

Als alle rolstoelers dat nu eens zouden gaan doen, dan zijn we met het dubbele aantal gehandicapten. En wordt bij winkeliers en zo ook een dubbele noodzaak gevoeld om de toegankelijkheid van hun bedrijf versneld uit te voeren.....

Zou dat niet mooi zijn?

 

Een ludieke oproep om de ratificatie van het verdrag 'voor ons soort mensen' tot een goed einde te brengen.

 

Fem

 

Illustratie: Bert Roelofs





Gepubliceerd op MSweb.nl 

http://www.msweb.nl/columns/fem-dijkman/2437