LIJDEN EN EGO

Wanneer lijden we het meest?

Als we pijn hebben? En is er dan een rangordening in fysieke, geestelijke of emotionele pijn?

Of als we nooit liefde hebben gekend?

Of als we verlies hebben geleden?

Bijvoorbeeld van een dierbare? Of van fysieke vermogens? 

Of van gevoelens van veiligheid, geborgenheid, vertrouwen, hoop?

In de ander en in onszelf,

Of als we gehandicapt geboren zijn?

Etcetera. Iedereen kent zijn eigen pijn het beste.

En de lijst kan oneindig zijn.

Er wordt wel gezegd dat lijden een "state of mind" is. Dat ons lijden vooral wordt bepaald door onze gedachten over onze situatie.

"Ga met je ego aan de slag, en je wordt gelukkig".

Wie zeggen dat? En hoe weten ze of dat écht waar is?

Een groot ego wordt vaak veroordeeld als iets verkeerds.

Maar wat te denken van een klein, stil, ego. Als iemands ego door omstandigheden zo klein is geworden, dat hij niet meer wordt opgemerkt.

Wordt er in dat leven dan nog iets tot stand gebracht? 

En als alle levenslust en hoop verloren is, door gebrek aan ego, is dan niet juist het lijden het grootst?

CITAAT:

de goed bedoelde behoefte om het lijden van anderen te willen afpakken,mis-

kent voor een groot deel het mysterie van het verlangen dat in de worsteling m.b.t. dat lijden schuilt 

The individual I exists for as long as there is desire for pleasure. - Maharamayana

The moment we desire to be something, we are no longer free. ~Zen Proverb

VERKLARING:

Ego

het bewustzijn van een zelf. Het begrip van een ik. Het wordt onderscheiden van een ziel als potentieel zijnde zonder een geweten. Het wordt vaak vals genoemd als het ik geïdentificeerd is met de materie. Het ware van het ego wordt gevonden in de zelfrealisatie van de ziel die gerijpt naar zelfverantwoordelijkheid niet langer afhangt van een plaat

Gevonden op http://www.theorderoftime.com/ned/spiritueel/termen.html

ego

(L = ik) volgens Freud een verzameling van reacties waardoor getracht wordt het genotsstreven van het id (Es) in overeenstemming te brengen met de eisen van de realiteit; dit leidt tot de ontwikkeling van vaardigheden en vermogens die zich uiteindelijk voegen tot een systeem dat zichzelf kan beschouwen: een ik; syn. Ich, ik; ~centrisme, in de theor

Gevonden op http://www.encyclo.nl/lokaal/10967