In hoeveel gedaanten doet zich dat aan ons voor?
Economische armoede, op macro- tot microniveau. Sociale armoede. Geestelijke armoede.
En welk soort is het zwaarst te dragen?
En wat als je last hebt van meerdere soorten tegelijkertijd?
Stel je hebt veel bezittingen, maar je bent sociaal en geestelijk arm. Is dat zwaarder dan wanneer je financieel niks te makken hebt, maar wél sociaal en geestelijk rijk bent?
We leven tegenwoordig in een wereld waarin álle informatie gedeeld wordt. Daarin zijn we schaamteloos geworden.
Is dat ook een soort armoede? Of is dat juist een verrijking van ons leven?
Zoals ik in mijn stukjes niet altijd alleen maar fictieve informatie deel met de wereld, maar ook persoonlijke.
Is dat armoede omdat er mogelijk een gebrek is aan een betere methode? Of is het juist een verrijking van mijn leven, bijvoorbeeld omdat ik het dúrf?
Hoe dan ook, het voelt voor mij niet als schaamteloosheid. Maar waar ligt de grens?
Ik voel wel plaatsvervangende schaamte als ik op de televisie mensen dingen hoor zeggen of zie doen, waarvan je je mag afvragen of de redactie van dat programma die mensen bewúst in een kwaad daglicht zet. Wie is er dan schaamteloos?
Bijvoorbeeld tijdens de kabinetsformatie in de discussie over de hoogte van de zorgpremie; een dame in een Chanel-pakje en met een parelketting zei toen iets dat ik nu vrij vertaal met: "Ik heb véél, en daar blijft iedereen van af!".
Zij wil niet haar geld delen met anderen. Maar had volgens mij geen idee dat zij haar karákter deelde met de gehele Nederlandse samenleving.
Armoede is schaamteloos....
En tóch: armoede komt voort uit een gebrek aan de wil en de wens om te delen. Of dat nou geld is, of kennis, ideeen, contact, aandacht of liefde.....
Maar wie is er dan verantwoordelijk? Het antwoord uit de rechts-liberale hoek is duidelijk. Armoede is een individuele verantwoordelijkheid.
De links-liberale samenleving is iets meer op solidariteit gericht.
Maar waar ligt daar de grens?
Kun je solidair zijn met de hele wereld?
Waarom word ik zo geïrriteerd door financiële donaties aan Griekenland, als de rederij-miljardairs daar onvoldoende belasting betalen en er Nederlanders hier in de rij staan voor de voedselbanken?
En waarom gaan de haren mij overeind staan als er tijdens de Olympische winterspelen bedelfilmpjes op t.v. komen voor arme Russen, terwijl de vriendjes van Poetin miljarden verdienen?
Omdat solidariteit en verantwoordelijkheid grenzen hebben.
En omdat armoede zonder schaamte is....
CITAAT:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten